In het buitenland hebben de heren eveneens voet aan de grond gekregen. Dit jaar staan shows gepland in ondermeer Griekenland, Duitsland, Rusland, Frankrijk en Turkije. Pieter kijkt vooral uit naar Groot Brittannië alwaar Jungle By Night zal optreden tijdens het Rhythmtree Festival op het Isle Of Wight. “Daar treden ook enkele van onze voorbeelden op. We verheugen ons op Duitsland, daar hebben we maar één keer eerder opgetreden. Optreden in het buitenland is sowieso anders. Het verschilt echt per land. België is heel ingetogen. Je denkt dat het publiek het niet leuk vindt, maar na afloop komen ze naar je toe en blijkt dat ze het te gek vonden. Frankrijk is heel anders. Daar genieten de mensen meer van de muziek.”
In de Nederlandse muziekscene wordt de band soms vergeleken met New Cool Collective. “Dat zie ik echt als een compliment. Dit is één van mijn favoriete bands. Net als wij hebben zij ook een hoop lol op het podium met dezelfde energie.” Wie het cv van Jungle By Night bekijkt, ziet dat het één het ander opvolgt. En met succes. Wat moet je dan nog als je al op het North Sea Jazz festival het gespeeld. Een stapje hoger wordt lastig. “Het is nooit onze bedoeling geweest. Na anderhalf jaar stonden we al op North Sea Jazz en ondertussen hebben we al twee keer op Lowlands gestaan. We kijken niet echt vooruit. We willen gewoon lol hebben. Het is allemaal wel een stimulans om door te gaan. Het is te gek om dit te mogen doen.”
De jonge band brengt een overtuigende mix van afrobeat, funk, dub, ethiojazz en rock. Diverse keren mocht de band het podium delen met - zoals de band het zelf zegt - hun muzikale peetvaders, Mulatu Astatke, Orchestre Poly-Ritmo de Cotonou, Seun Kuti (zoon van inspiratiebron de legendarische Fela Kuti) en meesterdrummer Tony Allen. Deze laatste riep na een optreden in Parijs dat Jungle By Night de toekomst van de afrobeat is. “Het was een eer om in die voorprogramma’s te staan.” Toch staat er één ding op het wenslijstje. Optreden in Afrika. “Het is een droom om daar eens op te treden. Vooral in Mali, want daar komt de beste muziek vandaan, maar het is een heel gedoe om daar met negen man op tournee te gaan. Het is lastig nu, met al die onveilige toestanden daar. Maar wie weet in de toekomst…”