Iedereen verliefd op Laura Jansen

Met theaterprogramma overtuigend in het Paard van Troje

Jorgen van de Burgt | Foto’s: Wouter Vellekoop ,

Deze zondagavond 14 april zijn het in de grote zaal van het Paard van Troje vooral stelletjes die naar Laura Jansen zijn toegestroomd. Na een dag waarop de eerste zonnestralen van het jaar ons soezig hadden gemaakt, zet de kleine zangeres ons een melancholisch theaterprogramma voor.

Het is de eerste warme dag van het jaar. Toepasselijk dus dat de eerste band op het podium van het Paard van Troje Sunday Sun heet. Iets wat de band zelf ook niet ontgaat. “Dit is pas de tweede keer dat onze naam echt toepasselijk is geweest”, aldus zanger Koen-Willem Toering die niet heel lang geleden nog frontman was van Woost. Al snel wordt duidelijk dat de muziek van Sunday Sun van een ander kaliber is. We worden getrakteerd op zoetsappige luisterliedjes, met 4-stemmige samenzang. Zanger Koen weet het publiek te charmeren met zijn grappige intermezzo’s, waarbij hij de zaal soms bespeelt als een extra instrument. De band die vorig jaar nog Serious Talent was op 3FM, warmt onze oren vast even op voor Laura. Als er gerefereerd wordt aan het optreden van The Beatles bij Ed Sullivan, in 1964, vallen de stukjes op hun plaats. Wouter, Jan, Koen en Yoshi zijn als de vroegere Fab Four, maar dan voordat ze drugs gingen nemen en de muziek echt briljant werd. Een soort rocky boyband, wat af en toe een beetje doorslaat richting een popcorn-sound.

Als hierna Laura Jansen in een kittig zwart jurkje opkomt, is het publiek opgewarmd en klaar voor haar knuffelmuziek. Ze brengt overwegend melancholische tracks van haar laatste plaat ‘Queen Of Elba’, waarop ze haar recente liefdesbreuk bezingt. De ritmesectie van Sunday Sun heeft zich snel omgekleed maar maakt ook nu weer zijn opwachting op het podium. Bij de eerste klanken uit haar mond is duidelijk, dit is echt een begenadigd zangeres. Het klinkt bovendien allemaal minder gepolijst dan op de plaat, wat de poppy tracks ten goede komt. De begeleiding maakt meer gebruik van elektronica waaronder drumcomputers en samplers. Dat is altijd iets dat moeilijk te timen is en hoewel het niet altijd foutloos gaat, is het een prettige toevoeging. Nieuw bandlid Thijs van Orgel Vreten legt hier nog zijn vette orgelsound overheen en is daarmee wat ons betreft, naast Laura, de ster van de show.

Het optreden in de popzaal wringt toch een beetje. Eigenlijk zet Laura met band hier een theatervoorstelling neer. “Ik ben eigenlijk meer van de theatrale dingen” zegt ze dan ook, precies on cue. Haar bandleden dragen Oudhollandse landmachtuniformen, de backdrop bestaat uit oude parachutestof en achter de drummer staat de banier van Elba zoals ontworpen door Napoleon. Iedereen is nog soezig van die eerste warme dag zon, zee, strand. Laura woonde ooit in Den Haag, in de Goudenregenstraat, vertelt ze ons. Ze heeft ons gemist. En langzaam maar zeker beginnen we allemaal verliefd te worden op dat schattige meisje op het podium. We zijn er stil van, wat de intieme sfeer alleen maar versterkt. “I am the prettiest girl you ever did see”, we kunnen het alleen maar beamen.
 
Voor aanvang van het optreden leek alles even fout te gaan, niets werkte meer en de zaaldeuren bleven iets langer dicht terwijl de techniek zocht naar een oplossing. Genoeg om de meest koelbloedige artiest in alle staten te brengen. Nu is van die chaos en hectiek niets meer te merken. Laura trakteert ons rustig nog even op een “superdepressief liedje”. Dan is het tijd voor wat covers, om te beginnen met Bronski Beat’s ‘Smalltown boy’, daarna krijgen we ‘Use somebody’. De echte verrassing krijgen we als allerlaatste toegift. Onversterkt, midden in de zaal, terwijl iedereen eromheen op de grond zit, speelt en zingt de hele band, inclusief alle Sunday Sun leden, ’Dreams’ van Fleetwood Mac. Laura Jansen zingt minstens zo goed als Stevie Nicks terwijl iedereen om haar heen wegzwijmelt. Heren, ze is nog vrijgezel…