Nico Dijkshoorn stak onlangs, tijdens een uitzending van De Wereld Draait Door, zijn voorkeur voor de nieuwste rocksensatie uit Den Haag wederom niet bepaald onder stoelen of banken. En terecht. De heren van Soul Sister Dance Revolution hebben namelijk met behulp van onder andere Bas van Wageningen een dijk van een debuutalbum afgeleverd.  Het openingsnummer 'Baby gaselle' maakt meteen duidelijk dat de luisteraar de komende 38 minuten een flinke portie rock geserveerd krijgt, waarmee het kwintet de strijd aan kan gaan met nationale en internationale bands. Met name het nummer 'Eye of the storm' had Editors maar al te graag op een van hun albums willen hebben. En 'Soldiers of love' lijkt qua meezinggehalte zelfs iets weg te hebben van 'All these things that I’ve done' van The Killers. Hierna doet de titeltrack 'Playground kids' je daadwerkelijk verlangen om tijdens de komende zomer weer eens lekker buiten te gaan spelen. Naast stevige gitaarriffs is er ook voldoende ruimte voor af en toe een akoestisch gitaar, psychedelische orgelsolo en vette baslijnen in 'Start a war'.

 

Het meest verrassende nummer van het album is echter 'Psilo'. Deze lijkt in eerste instantie als een nachtkaars uit te gaan, om vervolgens als een Soulwax-achtige boemerang terug te keren. Na de rauwe afsluiter 'I hate rock & roll' zitten de tien tracks er al weer op. Dit lijkt wat aan de korte kant, maar laat de luisteraar tegelijkertijd naar meer smachten. Wie Soul Sister Dance Revolution recentelijk heeft zien optreden (bijvoorbeeld als voorprogramma tijdens laatste clubtour van DI-RECT)  zal bij het beluisteren van het album onherroepelijk aan dit optreden worden herinnerd. Het enthousiasme en de `drive’ van de band zijn duidelijk terug te horen. Al met al is 'Playground Kids' een zeer gevarieerd album geworden met voldoende materiaal om Nederland tijdens het komende festivalseizoen definitief te veroveren. Laat de revolutie beginnen.