Coldplay haalt alles uit de kast in strakke show

Vuurwerk, lasershow en confetti op het Malieveld

Remco van der Ham | Foto’s: Ramond Jaggessar ,

De verkiezingen waren even helemaal vergeten. Of Rutte, Roemer of Samsom vooraan liep in de peilingen maakte niets meer uit. Donderdagavond 6 september stond slechts in het teken van één ding: het optreden van Coldplay op het Haagse Malieveld. Zo’n 68.000 mensen woonden (op of net buiten het Malieveld) het optreden bij, het concert werd live uitgezonden op 3FM en de hashtags #Malieveld en #Coldplay waren trending topic.

Na de optredens op Pinkpop en in Ahoy, is dit alweer het derde Nederlandse optreden van de Britse band in anderhalf jaar tijd. Met een vrijwel identieke show kun je jezelf afvragen of dat niet teveel van het goede is, maar het stijf uitverkochte concert bewijst eigenlijk meteen al het tegendeel. Na de voorprogramma’s van Charli XCX en Marina and The Diamonds (die overigens zomaar zusjes van elkaar zouden kunnen zijn) begint het optreden van Coldplay met het thema van Back To The Future. Als de bandleden het podium oplopen start intro 'Mylo Xyloto' van het gelijknamige nieuwe album, overlopend in ‘Hurts like heaven’. Onder de noemer ‘een goed begin is het halve werk’ wordt meteen alles uit de kast getrokken. Vuurwerk, confetti, een lasershow en de bij de ingang uitgedeelde lichtgevende polsbandjes fleuren de eerste paar nummers op tot een indrukwekkend schouwspel.

Er worden vanavond voornamelijk nummers van het vijfde en meest recente studioalbum ‘Mylo Xyloto’ gespeeld. Bijna de helft van de setlist is afkomstig van deze tweede samenwerking met producer Brian Eno. Behalve de inmiddels vijf uitgebrachte singles worden er ook vier albumtracks gespeeld. Bij ‘Princess of China’, het duet met Rihanna, is de Barbadiaanse zangeres te zien op de vijf gigantische videoschermen. De hierop verschijnende beelden zijn gedurende de hele show indrukwekkend en ook hard nodig om ook de mensen achteraan een glimp van de band op te laten vangen. Het oudere werk zit vooral in de eerste helft van de set, waaronder ‘The scientist’, ‘Yellow’, ‘In my place’ en ‘God put a smile upon your face’, waarbij sommige nummers worden voorzien van een nieuw jasje of andere intro. Opvallend is dat ‘Trouble’ niet gespeeld wordt, net als de eerste nummer 1 hit in Nederland, ‘Talk’.

Gedurende het optreden verplaatst de band zich een paar keer. Zo wordt er een aantal nummers vooraan de catwalk van het podium gespeeld en later ook nog een tweetal akoestische nummers op een klein podium middenin het veld. Hij probeert daarbij regelmatig zijn bandleden Guy Berryman (bas), Jonny Buckland (gitaar) en Will Champion (drums) in de spotlight te zetten, maar hoe je het ook wendt of keert, Coldplay draait toch vooral om Chris Martin.

De show is strak geregisseerd, maar dat doet weinig af aan de spontaniteit. Het uitwisselen van een glimlach tussen de bandleden, het oprecht lijkende enthousiasme van frontman Chris Martin en af en toe een foutje, maken het optreden meer dan een voor de zoveelste keer afgedraaid programma. Een van de mooiste momenten is natuurlijk als Martin, als outro van ‘Warning sign’, het refreintje van ‘O, o, Den Haag’ speelt en zingt. In niet eens zo beroerd Nederlands overigens. Zou vriend en Hagenaar Anton Corbijn dat met hem hebben ingestudeerd? Het is overigens niet het enige Nederlands dat Martin heeft geleerd. “Dank je wel”, “Goedenavond” en “Het is fantastisch om hier te zijn” weet hij er ook nog uit te krijgen.

Als toegift worden festivalkneiter ‘Clocks’, het prachtige ‘Fix you’ en het dansbare ‘Every teardrop is a waterfall’ gespeeld. Bij de intro van ‘Fix you’ gaat Martin nog even de fout in, “Sorry, I fucked it up”, maar bij de tweede poging gaat alles goed en wordt het zelfs één van de hoogtepunten van de show. Het nummer bouwt gestaag op naar de climax met het gitaarriffje. Het publiek zingt de tekst woord voor woord mee. Bij afsluiter ‘Every teardrop is a waterfall’ wordt weer alles uit de kast getrokken, inclusief vuurwerkshow. En dan zit het er weer op. Met een kus op de podiumvloer neemt Martin afscheid van het Malieveld, Den Haag en Nederland. Hopelijk hoeven we, na The Rolling Stones in 1998, niet weer veertien jaar te wachten op een concert van dit formaat op het Malieveld. Volgende keer U2? Prince? Wie zal het zeggen? Voorlopig kunnen we in ieder geval nog wel even teren op dit optreden van Coldplay. Maar niet te lang...