Haagse Iconen deel 2: DI-RECT en Barry Hay Flying V’s

"Ik was bij de opening 40 jaar gelden. Makes me pretty old, doesn’t it?”

Frank Veldkamp | Foto’s: Nienke Verhoef ,

In het kader van het veertig jarig jubileum van het Paard van Troje vond op 31 oktober het tweede Haagse Iconen concert plaats. Terwijl de rest van de wereld liep te griezelen op deze Halloweenavond, presenteerde Golden Earringzanger Barry Hay zijn nieuwe band en liet DI-RECT nog eens zien hoe goed de band zich in haar tweede jeugd ontwikkeld heeft.

Maar eerst mag Sam Holden laten zien wat hij kan. De uit Nieuw Zeeland afkomstige singer-songwriter woont in Den Haag en geniet enige bekendheid door zijn optreden in The Voice of Holland. Een Haags icoon is hij echter niet en hij heeft nog een lange weg te gaan voordat hij voor een dergelijke geuzentitel in aanmerking komt. Met vlak gitaarspel en zachte stem zingt hij zich door een set van 15 minuten heen, waarbij hij continue overstemd wordt door het geroezemoes in de zaal. Alleen voor plichtmatige applausjes tussen de nummers door onderbreekt het publiek even de conversaties. Holden slaagt er geen moment in de aandacht van de zaal op te eisen, waarbij het niet uitmaakt of hij het met een eigen nummer of covers probeert. ‘I want you back’ van The Jackson 5 mist de broodnodige soul en je kunt je afvragen of het slim is je set te eindigen met een cover van een oude hit (‘Inside my head’) van de hoofdact van de avond.

Barry Hay Flying V’s treedt vanavond voor het eerst op in het openbaar. De gelegenheidsformatie rond Barry Hay brengt stevige rock met een vleugje elektronica. Omringt door vier jonge muzikanten doet Hay wat hij al sinds mensenheugenis doet: rock ‘n roll zijn. De nonchalante kleding, de poses en maniertjes en de ijzersterke strot: alle ingrediënten zijn aanwezig voor een verrassend leuk optreden. “Ik was hier bij de opening veertig jaar geleden. Makes me pretty old, doesn’t it?”, grapt Hay tussen twee nummers door. Earringklassiekers en eigen, nieuw werk worden keurig om-en-om gespeeld, waarbij opvalt hoe sterk de nieuwe nummers zijn. Zo staat nieuweling ‘Wait a minute’ als een huis, terwijl het toch ingeklemd zit tussen ‘Radar love’ en ‘When the lady smiles’. Dat van een aantal nummers de teksten uitgeprint op het podium liggen en Hay meer naar zijn spiekbriefjes kijkt dan de zaal in, is hem vergeven. De band, met Hay voorop, lijkt vooral heel veel zin te hebben in het spelen en dat helpt om bij ‘Long blond animal’ het hele Paard aan het meezingen te krijgen. Na het laatste nummer valt het publiek vrij snel stil, terwijl er toch nog een toegift op de planning staat. Presentator Rene Bom redt het momentje en de Flying V’s komen terug voor... een cover van Michael Jackson’s ‘The way you make me feel’.

Geen covers op de setlist van DI-RECT, maar die hebben met hun twee meest recente albums dan ook voldoende materiaal voor een meer dan onderhoudende show. Muzikaal gaat het steeds meer de kant van psychedelische rock op, wat resulteert in lang uitgesponnen nummers met bijna epische spanningsbogen. Opener ‘Electric submission’ zet wat dat betreft de toon voor de rest de rest van de avond. ‘Time will heal our senses’ is van vreemde afsluiter op de laatste plaat uitgegroeid tot sleuteltrack tijdens live optredens. De hits ‘Natural high’ en ‘Young ones’ worden op standje stadionrock gespeeld, wat tijdens clubconcerten het enthousiasme alleen maar vergroot. Zanger Marcel Veenendaal is, gekleed in bloemetjeshemd, de guru van de avond. Met zijn bezwerende dancemoves, priemende ogen en immer positieve uitstraling (“nee hoor, je hoeft niet mee te zwaaien hoor, is ook goed”) zweept hij niet alleen het publiek maar ook zijn collega’s op het podium op.
 
Wie bij de aankondiging van het tweede avondje Haagse Iconen had verwacht dat er sprake zou zijn van een samenwerking tussen Barry Hay en DI-RECT komt enigszins bedrogen uit. Zelfs een voor de hand liggend gastoptreden van de een bij de ander zit er vanavond niet in, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de twee afzonderlijke optredens tijdens dit dubbelconcert der Haagse iconen.