In het eerste nummer is het al gelijk duidelijk: dit belooft een lekkere cd te worden! De heerlijke stem van zanger Arman Kanun komt binnen en je kunt niet anders dan blijven luisteren. De meerstemmigheid in het refrein maakt het helemaal af. Zowel in de muziek als bij de vocalen is het ieder nummer wachten op het hoogtepunt wat maar niet komt, maar dat wil niet zeggen dat de plaat geen hoogtepunten kent.

 

Groove Embassy houdt van verrassende aspecten, en dat is terug te horen in het nummer 'Starlight', waar de toetsenist voor heel wat onverwachte effecten zorgt. Het nummer eindigt met een piano, wat een prettig effect geeft. Aan de andere kant zorgen de effecten bij een aantal nummers ook voor een minder relaxed gevoel, veel onverwachte wendingen en geen duidelijke rode draad in het nummer. Het is hier en daar wat rommelig.

 

'Mr. Daniels' is het nummer wat het best blijft hangen. Een erg fijn refrein (wat niet meer uit je hoofd te krijgen is), een brug met aanstekelijke meerstemmigheid en een goede gitaarpartij. Dit kan best eens een grote hit worden. De baspartijen geven de cd een extra boost, zeker bij 'Someday Soon' komt dit goed naar voren.

 

Groove Embassy wordt weleens vergeleken met Jamiroquai en daar heeft het zeker wel wat weg van. De zang lijkt in de verte ook wel een beetje op de Nederlandse zanger Waylon, maar gelukkig is dat erg in de verte. Je hoort de lol in de muziek, zowel bij de zanger als bij de muzikanten. Dat is toch iets wat knap is om over te brengen op plaat, maar deze gasten hebben het goed weten te vertalen. De muziek zit goed in elkaar. De nummers zijn af en toe erg kort, wat zeker geen nadeel is, ze luisteren juist lekker weg. Dit is een plaat die wel een tijdje in de cd speler blijft zitten.