Lekker 5 - de vrijdag
Het eerste podium is meteen zichtbaar wanneer je bij de ingang naar binnen komt. Het is de Straattent die tussen het Bink36 gebouw en de PIP kazerne staat. Het eerste blok van tien tot elf staat helemaal in het teken van jong nieuw talent. In de Straattent is dat Jeffrey Cilinder. De wind waait door de tent en er moet behoorlijk bewogen worden, wil je het een beetje warm krijgen. Ondanks dat weet Jeffrey Cilinder er een behoorlijk feestje van te maken. En ook al zijn er in de zaal nog vrijwel geen mensen, de bezoekers die er zijn dansen nu al alsof hun leven er vanaf hangt. In de Spiegelzaal is een verhoging gebouwd, hierop staan houten blokken. Op de verhoging staat ook een klein tentje, binnen is stroboscooplicht. Deze tent heeft een grote aantrekkingskracht op de feestgangers. Mensen zitten hierop, op deze manier kan je ook genieten van de beats van het dj-collectief De Nieuwe Garde.
PIP’s verjaardagsfeestje Lekker 5 een epische prestatie
Voor ieder wat wils
PIP, de creatieve broedplaats en cultuurpodium, bestaat alweer vijf jaar en afgelopen weekend stond PIP dan ook in het teken van dit jubileum. Voor vijf euro kon je op vijf podia meer dan vijfenvijftig artiesten zien. Volgens de organisatie waren er louter headliners en de artiesten werden dan ook op alfabetische volgorde gepresenteerd. Dit zorgde niet altijd voor een overzichtelijk programma, maar wel voor een verdomd goed verjaardagsfeestje.
In de barzaal verrast Turtle Birth ons met zijn elektronische, experimentele geluiden. Zijn optreden is eigenlijk meer kunst dan muziek. De jongen met krulhaar is leuk om te zien en gaat helemaal op in zijn muziek. Helaas is het geluid soms te schel. Als goedbedoelde afsluiter brengt hij zangeres Biba op het podium, een meisje waar hij samen een nummer mee heeft geschreven. Door technische problemen moeten we iets langer wachten op het nummer, waardoor bij veel mensen de aandacht verslapt. In de grote zaal komen helaas het gevoelige nummer en de prachtige stem van Biba niet tot zijn recht en had het beter op zijn plek geweest in een klein bruin café. Dan was de gevoeligheid van het nummer ook beter overgekomen.
In Den Haag komen grote dansfeesten steeds later op gang, vertelt ook de barjongen in de ramptent. Dit is jammer, want bezoekers missen hierdoor toch eigenlijk verschrikkelijk goede muziek. Om 01.00 uur is het echt lekker vol in de zalen en dan is de temperatuur ook eindelijk een beetje behaaglijk in de verschillende zalen. Nu de zalen voller zijn, lijkt ook de muziek ook niet meer zo hard te staan. De grote groep mensen vangt gelukkig de decibellen op. Er staat een lange rij bij de garderobe en de muntenkassa. In de Spiegelzaal en de Bartent is het op een gegeven moment zo druk dat er dwars doorheen lopen een behoorlijke tijd duurt. Iedereen danst en het feest is heerlijk op gang.
Om half drie is het tijd voor Soul Sister Dance Revolution in de Ramptent, een heerlijke afwisseling na die uren elektronische muziek. De Haagse jongens hebben eerder vanavond nog gespeeld in Brabant als voorprogramma van Di-rect, maar van vermoeidheid is nog helemaal geen sprake. De heren spelen vol energie en het publiek is ook helemaal klaar voor een portie echte live muziek. Mensen dansen, de handen gaan in de lucht en iedereen gaat helemaal los. Nu alle zalen helemaal vol staan, valt het helemaal niet op dat er eigenlijk niet zoveel aan de aankleding van het pand en de tenten is gedaan. Het licht en het publiek is de aankleding. Kleine gadgets, zoals het tentje in de Spiegelzaal en de caravan die buiten naast de Barzaal staat, maken de ruimte toch wel heel bijzonder. Wanneer je buiten de caravan binnen gaat is er een klein beetje verlichting en voor de rest is hij omgebouwd tot grot.
De rest van de nacht zit goed in elkaar. Lekker los, ongedwongen en relaxt. Heerlijk genieten van goede en afwisselende muziek en bijzondere mensen. Complimenten aan de organisatie en aan het publiek, die de eerste jubileumnacht tot een groot feest hebben weten te maken. Het feest op vrijdag gaat tot ver na vijven door in de Barzaal. Langzaamaan loopt de zaal leeg, maar het einde is nog lang niet in zicht.
Lekker 5 - de zaterdag
Het jubileumfestival van PIP heeft op de zaterdag een heus middagprogramma: als vroege vogel heb je echter al gauw het gevoel dat je een ongenodigde gast bent op een familiefeestje. Het programma wordt niet strikt gehandhaafd en de sfeer is losjes en ons-kent-ons. En op zich is dat best prima: de breakdance battle van de jongens van het Haags Hiphop Centrum, begeleid door de oldschool hiphop van DJ Blanco, biedt genoeg om naar te kijken en luisteren. Bovendien hangt er een lekker Tros-sfeertje in de lucht door de aanwezigheid van rondhopsende kleine kindertjes en een slome hond die de B-boys af en toe een pauze gunt door op het midden van de breakdancemat te gaan zitten. Het enige waar je over zou kunnen klagen is de kou die in het gebouw blijft hangen door het gebrek aan publiek.
Wanneer het eerste echte live-optreden van de avond aanbreekt is er nog steeds vrijwel geen kip aanwezig op het festivalterrein. Jammer, want Jam de la Crème trakteert ons op een swingende set en souljongen Robin Brock kan heel goed uit de voeten met een wat stevigere sound dan je solo van hem gewend bent. Het optreden van Jam de la Crème laat ook goed zien hoe het volkomen bizarre idee van een alfabetische programmering in de praktijk uitwerkt: zo’n partyband kan de stemming er geweldig inbrengen, maar dan moeten er natuurlijk wel mensen aanwezig zijn.
De voetjes gaan pas echt van de vloer tijdens de onderhoudende set van Chicago Shags. In de tussentijd mogen in de barzaal verschillende dj’s hun kunstje doen, variërend van de smakelijke funk- en hiphopklassiekers van Tigra T tot de aalgladde nineties r&b van Bao Xing Fei. Verder kun je als festivalganger je tijd doden door een lekkere warme hap te eten, de haartjes te laten knippen of in een omgebouwde caravan naar gedichtjes te luisteren van een knakker in MC Hammer-broek die in zijn hoofd ergens in het peace & love-tijdperk is blijven hangen.
Tot een uurtje of tien biedt het programma prima vermaak, maar geen echte verrassingen. Tijdens de soundcheck van Pattern Cutoff krijg je eindelijk het gevoel dat er iets spannends staat te gebeuren. En ja hoor, binnen enkele minuten mogen we de met tape afgeplakte tepels van frontman Spamky bewonderen terwijl er gezongen wordt over neukteugels en ‘the dunes of fucking Scheveningen’. Het is overigens niet gek dat Spamky het publiek voortdurend in het Engels toespreekt, want tijdens het enige Nederlandstalige nummer van de set klinkt Pattern Cutoff door zijn Goois aandoende accent als Kinderen voor Kinderen-meets-electropunk. Maar voor de festivalbezoeker die graag een beetje geprikkeld wil worden is Pattern Cutoff absoluut een hoogtepuntje.
Wanneer deze georganiseerde gekte in de Ramptent tot een einde komt is BNFD Soundsystem lekker op dreef in de Barzaal en merk je opeens dat ‘de meute’ is gearriveerd. PIP-baasje Steven van Lummel roept vanaf het podium iets over tongen, en niet veel later merk je ook daadwerkelijk dat er hier en daar een potje gelebberd wordt in het publiek. Opeens kun je jezelf amper voortbewegen in de menigte en begint de muziek uit de verschillende zalen en tentjes op het terrein (van klassiekere house tot minimal tot dubstep) zich een beetje te vermengen.
In die late uurtjes wordt duidelijk dat PIP Lekker 5 een verdomd goed feestconcept is, maar misschien niet voor de ‘ouderwetse’ festivalganger die met het programmaboekje in de hand op muzikale ontdekkingsreis wil gaan. Daar is de avond veel te rommelig en incoherent voor: van Chicago Shags overlopen naar een party-dj die louter uitgemolken Usher en R. Kelly krakers draait voelt toch een beetje als een schizofrene ervaring. Lekker 5 lijkt dan ook vooral een community-dingetje, waar het draait om zien en gezien worden. Maar dan toch, wanneer je diep in de nacht al je oude ideeën over festivals (onder invloed van veel bier) overhoop kiepert en het weekend bekijkt als een totaal uit de hand gelopen verjaardagsfeestje, is Lekker 5 een behoorlijk epische prestatie van de PIP-mannen.