Wie rond half tien de SuperMarkt binnenwandelt uit nieuwsgierigheid naar voorprogramma Palio SuperSpeed Donkey, wordt al op de drempel verwelkomd door gejaagde rocknummers met geschreeuw van het goede soort. Maar wanneer diezelfde argeloze bezoeker vervolgens doorloopt naar voren om de band aan nadere inspectie te onderwerpen, moet hij zich even stevig in de ogen wrijven: de bandleden zijn jong, bizar jong! Het is de vraag of ze hun eigen bier al mogen bestellen maar de zaal verbazen met hun pittige rocknummers, daar lijken ze uiterst geroutineerd in. Wat een helden. Een vergelijking met Arctic Monkeys kan niet uitblijven maar behalve Britse invloeden heeft de sound ook iets grungy Amerikaans. Zanger Sam - denk aan Josh Homme in zijn middelbare schooltijd met een Elvis-kapsel, dan zit je er niet ver naast - houdt met zijn attitude, zang en ontspannen gitaarspel het roer stevig in handen en ze spelen een prima set. Deze jongens gaan nog een hoop lol beleven op deze clubtour, als het vaste voorprogramma van Bombay Show Pig.
Bombay Show Pig maakt multitasken weer sexy
Haags/Amsterdams duo op eerste headline tournee
Terwijl buiten de regen onophoudelijk neerplenst, heeft zich op vrijdagavond 2 november een flinke menigte verzameld in de SuperMarkt. Het Haags/Amsterdamse duo laat zien dat ze terechte winnaars van de Haagse Pop Prijs zijn tijdens de eerste headline tournee. De ster van Bombay Show Pig is rijzende en passeert de Grote Markt op zijn weg omhoog. Komt dat zien!
De set zit vol hoogtepunten en verrassingen, zoals een cover van Beck’s ‘Nausea’ en ook een opgefriste versie van Jefferson Airplane-hit ‘Somebody to love’ passeert de revue. Om er een echt Haags feestje van te maken, komt drummer Jelger van Soul Sister Dance Revolution nog een moppie meespelen, wat Linda de handen vrij geeft om zich op de toetsen te storten. Het tweetal zet een indrukwekkend optreden neer en na afloop gonst de zaal dan ook van de complimenten. Met Bombay Show Pig heeft Nederland er een eigen gouden duo bij: gelaagder dan The White Stripes, sympathieker dan The Kills, afwisselender dan Vive La Fête maar vooral meesters in het creëren van hun eigen geluid en, zo blijkt, een dijk van een show.