GEZIEN
The Hickey Underworld, vrijdag 11 mei, SuperMarkt
MUZIEK
‘’Het is nog vroeg. Echt vroeg’’, zegt zanger Younes Falkath nadat The Hickey Underworld het podium heeft betreden. Dat het vroeg is zal het viertal uit de zuidelijke havenstad wat wezen. Vrijwel meteen slaan de drums in en scheuren de gitaar een gat in de nog jonge avond. Elk nummer wordt keihard ingezet en halverwege tot subtiele breaks gemaand die daarna weer uitmonden in een climaxen die ondersteund wordt met de gillende vocalen van Falkath. Schreeuwende en soms welhaast gillende vocalen zullen niet iedereen kunnen bekoren maar het sluit naadloos aan bij de snerende gitaren en ronkende bas van de winnaar van de Humo Rock Rally 2006. Halverwege spreekt drummer Jimmy Wouters zich uit: ‘’Het lijkt hier wel een fokking heksenketel.’’
PLUS
De heren, die overigens zo het Vlaamse broertje van Pulled Apart By Horses genoemd kunnen worden, zijn nu zes jaar en twee albums verder en beginnen vol energie en onbevangenheid aan het optreden. Niets zit het kwartet in de weg om een ijzersterke performance neer te zetten. Zanger en gitarist Falkath smijt nog een keer zijn microfoon in het publiek, mooie symboliek voor de rest van het optreden.
The Hickey Underworld: vuige Vlaamse rockrebellen
"Het is hier een fokking heksenketel"
De opener van het Walk The Line Festival in de SuperMarkt was er een van formaat. Niet dat het Antwerpse rockkwartet The Hickey Underworld dermate bekend is hier in de lage landen, maar daar kan verandering in komen als je de SuperMarkt binnen 10 minuten om kan toveren tot een echte heksenketel.
MIN
Halverwege het optreden wordt er echter een versnelling teruggeschakeld. De gillende vocalen gaan de kast in en de energie vloeit uit het kwartet. Terwijl er in het begin zonder ophouden door de setlist wordt gejaagd, wat na verloop van tijd prettig in het oor begon te liggen, is het rustige tussenstuk absoluut een miskleun. Het is zonde aangezien de band zo energiek begon. Tegen het einde komt de band wel sterk terug met ‘Blonde fire’, één van de singles van hun in 2009 uitgekomen titelloze debuutalbum.
CONCLUSIE
Met The Hickey Underworld had de SuperMarkt zich geen betere opener kunnen bedenken. Energiek, dynamisch en foutloos rammen en beuken de heren uit de zuidelijke havenstad er keihard op los. Het volle geluid van de jankende gitaren, de rimshots op het drumstel en de zoemende basgitaar laat de borstkas na afloop nog flink trillen. De band trekt zich, vooral in het begin, weinig aan van het feit dat ze de opener op een podiumlocatie zijn en dat ebt goed door op het publiek. De terugval halverwege kan de band vergeven worden door het einde waarbij het publiek welhaast letterlijk weggeblazen wordt en de band terug is waar ze begonnen zijn.
CIJFER
8