GEZIEN
Walk The Line 2012, zaterdag 12 mei, Paard van Troje (grote zaal)
MUZIEK
Milagres is vanavond de eerste band in de grote zaal van het Paard van Troje. De zaal is vijf minuten voor het optreden nog afgezet en ook de soundcheck is nog in volle gang. Resultaat is dat de band bij aantreden slechts een handjevol publiek aantreft. Dit weerhoudt drummer Paul CJ Payabyab er echter niet van om trots en breed glimlachend even stiekem een foto te maken van achter zijn drumstel. Milagres is duidelijk dankbaar hier op het podium van het Walk The Line te mogen staan. Begrijpelijk, het motto van de band is 'five dudes, one van, endless adventure'. De set begint wat tam maar gelukkig warmen de mannen uit Brooklyn snel op. De band groeit naarmate de show vordert steeds een stukje verder. Kyle Wilson en band nemen je mee met hun fijne, catchy indiepop. De subtiele en sferische geluiden doen het geheel neigen naar dromerige folk, die soms wat somber aan doet. Het vijftal laat een positieve indruk achter op het inmiddels toegestroomde publiek. Als zanger Wilson lief verlegen gedag zwaait, maakt Payabyab nog snel een fotootje van ditmaal een volle zaal. En het publiek? Dat zwaait vrolijk terug.
Muzikale hoogtepuntjes bij Milagres
“There is only one beard huh?”
Presentator Justin Verkijk kondigt Milagres aan als een band van mannen met baarden. Ook de website van Walk The line introduceert de bandleden van Milagres, afkomstig uit Brooklyn, als bebaard. Verwarring dus, als er na de aankondiging meerdere gladgeschoren mannen het podium betreden. Gelukkig neemt zanger Kyle Wilson deze verwarring snel weg, “There's only one beard huh?”.
PLUS
De band is vooral erg sterk in de stevige stukken, drummer Payabyab slaat zich het ongans. De toetsen vormen in meerdere nummers een fijne aanvulling op het geheel. Hoogtepunten worden bereikt wanneer gitarist Eric Schwortz zijn gitaar even laat voor wat het is en zich bij Payabyab achter het drumstel voegt én wanneer tijdens het laatste nummer Wilson de band met zijn uitstekende falset richting een muzikale uitbarsting zingt.
MIN
Waar drummer Payabyab al vanaf de eerste seconde een brede grijns op zijn gezicht heeft, is het plezier van de overige vier pas tegen het einde van de set van de gezichten af te lezen. Het kost de band tijd om te groeien tijdens de show, niet alleen op het gebied van presentatie als ook op muzikaal gebied. Heb je alleen het begin gezien, dan ben je waarschijnlijk een stuk milder gestemd.
CONCLUSIE
Milagres is een band waar je oprecht naar moet luisteren. Je moet het de tijd geven je te laten raken. Als je dat doet zullen Wilson en de zijnen je meenemen naar een plek waar het fijn is, heel fijn zelfs.
CIJFER
8