GEZIEN
Walk The Line, zaterdag 12 mei, Nutshuis
MUZIEK
“I cherish the heartbreak more than the love that I lost. I treasure this heartache, regardless of the heart or a cause.” Nee, een gezellige afsluiter zal het niet gaan worden in het Nutshuis op de laatste avond van Walk The Line. De muziek van Crybaby staat bol van de emotie. Het liefdesverdriet en de vervlogen dromen van zanger en gitarist Danny Coughlan worden uitvoerig bezongen. Coughlan stopt zijn diepste gevoelens in zijn muziek, resulterend in wonderschone melodieën. Wat meteen opvalt is de intense warme kleur van zijn stem. Deze lijkt rechtstreeks uit zijn ziel te komen en vormt een uitstekende combinatie met de hier en daar wat schelle, begeleidende gitaarpartijen. Niet alle nummers zijn tranentrekkers. Voordat de muzikanten aan het nummer Shame beginnen, vertelt Coughlan dat dit toch echt hun 'party' nummer is. En inderdaad,het tempo wordt, al is het maar voor heel even, een tikkeltje opgevoerd. Echt dynamisch wordt het pas aan het einde van de set bij afsluiter ‘Twist of the knife’. Helaas voor Crybaby is het grootste gedeelte van het publiek daar niet meer bij. Zij hebben het al eerder voor gezien gehouden.
De vervlogen dromen van Danny 'Crybaby' Coughlan
Liefde en verdriet op de zaterdagavond
Crybaby is de band rond de uit Bristol afkomstige Danny 'Crybaby' Coughlan. Liefde en verdriet, daar gaat het om. Gekleed in stemmig zwart is Crybaby vanavond de laatste band op het podium in de mooie, maar weinig sfeervolle, witte zaal van het Nutshuis.
PLUS
Hoogtepunten zijn het mooie, sfeervolle ‘This time it’s over’ en ‘Armies of darkness’. Beginnend met enkel de zang van Coughlan hoor je pas echt hoe warm zijn stem eigenlijk is. Het kille Nutshuis lijkt bijna op te warmen.
MIN
De overige bandleden lijken nogal onderdanig aan frontman Danny Coughlan. De strakke, bijna verveelde gezichten dragen niet bepaald bij aan een uitdagende show. Ook jammer dat de band hier als afsluiter op de zaterdagavond is geprogrammeerd. Als dit de laatste band is die je ziet op Walk The Line eindig je, of je dat nu wilt of niet, toch een beetje in mineur.
CONCLUSIE
Crybaby's sfeervolle muziek barstensvol emotie komt bij lange na niet tot zijn recht in het Nutshuis. Dit is muziek voor thuis, met een goed glas wijn thuis op de bank. Nee, beter nog, met een net gebroken hart en een volle fles wodka ónder de bank. Het Nutshuis is veel te kil voor zoveel emotie.
CIJFER
7,5