GEZIEN
Walk The Line 2012, zaterdag 12 mei, Nutshuis
MUZIEK
Ik ga naar Mexico. Dat is wat de bandnaam betekent en dat is ook wat je denkt na afloop van het optreden van Vadoinmessico. De heerlijk vrolijke folkpop, gespeeld door vijf zeer begaafd muzikanten, doet je verlangen naar witte stranden, palmbomen en een drankje uit een kokosnoot. Je zou bijna het festivalbandje afknippen en het vliegtuig naar Cancun pakken.
PLUS
De band speelde al in het voorprogramma van Crystal Fighters en je zou dit vijftal ook best in hetzelfde straatje kunnen plaatsen, ware het niet dat de muziek van Vadoionmessico toch een stuk vernuftiger in elkaar steekt. De verschillende bandleden hebben duidelijk een conservatoriumopleiding genoten, maar zonder muzikale moeilijkdoenerij als resultaat. Het beste van twee werelden eigenlijk. Fijne, zomerse en vooral catchy niets-aan-de-hand-muziek met tevens genoeg te ontdekken voor de muzikale fijnproever. Ook de podiumopstelling is origineel te noemen. Zo staat drummer Joe White achter zijn drumstel, waar hij overigens elke druppel energie in zijn lichaam op loslaat, en ontbreekt de basdrum. Ter compensatie nemen ook de andere bandleden, en dan met name toetsenist Salvador Garza op de floortom, regelmatig wat percussie-instrumenten ter handen.
Aanstekelijk Vadoinmessico doet verlangen naar de zomer
Vernuftige folkpop zonder moeilijkdoenerij
Hoewel Vadoinmessico is gevestigd in Londen, hebben de bandleden zeer diverse nationaliteiten. Zo bestaat de band uit twee Italianen, een Mexicaan, een Oostenrijker en een Engelsman. De vijf leerden elkaar kennen op het Conservatorium en inmiddels is debuutalbum ‘Archaeology Of The Future’ een feit.
MIN
De aandacht wordt ernstig afgeleid van de muziek door bassist Alessandro Marrosu, één van de twee Italianen in de band. Marrosu heeft zijn oogleden op half zeven en staat licht te tollen op het podium. Buitenlandse muzikanten in Nederland betekent vaak een blowtje roken, en deze conclusie is vanavond bij Marrosu dan ook snel getrokken. Het levert hilarische taferelen op, zoals wanneer hij volledig in zijn eigen wereld richting de gordijnen staat te spelen. De grappen in het publiek volgen elkaar dan ook in rap tempo op, maar gek genoeg lijkt zijn spel nergens onder te lijden en blijft het tafereel beperkt tot onschuldig vermaak voor het publiek.
CONCLUSIE
Aan originaliteit geen gebrek bij Vadoinmessico. Het is een apart gezelschap om te zien, maar blijkbaar levert het wel muzikale hoogstandjes op. En het is ook nog eens enorm vrolijk en aanstekelijk. Niet in de laatste plaats door het enorme plezier dat van het vijftal afdruipt. We zouden bijna de dooddoener ‘hier gaan we meer van horen’ uit de kast halen.
CIJFER
9