GEZIEN
Wooden Saints, Parkpop 2012 (Jupiler Stage), zondag 24 juni om 13.00 uur
Wooden Saints; een beetje houterig
Ideale muziek voor een regenachtige zondagmorgen
Wooden Saints is in 2009 opgericht. De band bestaat uit bands. Dat wil zeggen de muzikanten komen uit bands als GEM en Bettie Serveert. Liedjes worden geschreven, een keer per week op afspraak. Ze beginnen met een blanco papiertje en stoppen niet voor een liedje klaar is. Het liedje staat centraal. Gevolg is een diversiteit aan stijlen, van psychedelisch tot Motown. Dit maakt het luisteren naar de tienkoppige band bijzonder interessant. In 2011 kwam de debuutplaat ‘I Know Your House Is On Fire’ uit en na DWDD, mag de band zich deze ochtend presenteren op de Jupiler Stage.
MUZIEK
Het regent pijpenstelen. De weersvoorspellingen waren al niet denderend. Dan kan het zo maar eens gebeuren dat er bijna meer mensen op het podium staan dan ervoor. Een handjevol mensen staat voor de Jupiler Stage. Daarentegen staat Wooden Saints met tien man sterk op het podium. Twee drummers, twee toetsenisten, vier gitaristen, een bassist en een trombonist. Snel opvolgend worden de voornamelijk “mellow” nummers aan het publiek gepresenteerd. De band zelf laat weten bijzonder vereerd te zijn om op Parkpop te mogen staan. Het is dan ook de eerste keer dat ze op zo'n groot festival staan. Nummers als ‘Never going over clouds’, ‘I'd rather have you just for now’, ‘Alice has a way of tripin'’ passeren de revue. Het ligt allemaal lekker in het gehoor en het publiek laat de muziek over zich heen komen. De band staat bekend om het wisselen van rol en instrument. Ook dat gebeurd vandaag, maar met tien man op het podium verwacht je toch meer actie. Met een dikke jas aan en je handen in je zakken krijg je een publiek, wat in de stromende regen naar je staat te kijken, niet makkelijk mee. Dat is jammer en ondermijnd de muzikaliteit van de 10-koppige band. Ze zijn ook heel bescheiden: “Als je wilt mag je daar achter op het veld onze cd kopen, als je de muziek leuk vindt.”
PLUS
Het wisselen van rol/instrument in de band is bijzonder om naar te kijken. Ook de afwisseling in stijlen, ook al is deze niet altijd even waarneembaar, maakt het makkelijk te behappen voor een grote groep mensen. Je voelt dat er met hart en ziel aan een nummer gewerkt is.
MIN
De opmerking van de zangeres; “Ik had ook wel graag in het publiek willen staan, nu het wat droger wordt”, wordt niet door iedereen in het publiek gewaardeerd. Daardoor lopen mensen weg, gelukkig fluit een van haar bandleden haar terug. “Dat is niet waar, je wil daar helemaal niet staan!” Met zo'n grote band verwacht je bovendien ook wat meer actie op het podium, het is allemaal een beetje braafjes.
CONCLUSIE
Vandaag op Parkpop is de podiumpresentatie niet het je-van-het. Het mag allemaal wat energieker. Nu is het voor een band niet leuk om voor een handjevol mensen te spelen op zo'n groot festival, maar je verwacht toch wat meer. Echter staat het muzikaal als een huis. Muziek voor een druilerige zondagmorgen, maar dan wel binnen.
CIJFER
6