Woensdagochtend, op een zeer muzikantonvriendelijk tijdstip, hebben we onze veel te kleine bus in gepakt. We zitten heerlijk knus en verbroederend op elkaar gedrukt, omgeven door slaapzakken, onderbroeken en wafels. Klaar om te gaan! Nadat we onze gitarist uit een tentamen in Utrecht hebben gesleurd en op de bus hebben gegooid, zijn vertrekken we richting Servië. Na een korte tussenstop in Oostenrijk bij een onverstaanbare hoteleigenaar die ons vol giet met Bier von Hier, arriveren we in Vranje voor ons eerste show.

Het optreden hier is een hele gekke ervaring. Jaarlijks is er hier één kans om live muziek te zien, en dat is het Balkan Streets Festival. Alle soorten van muziekliefhebbers komen hier dus op af. Vooraan staat een rij met springende enthousiastelingen, daarachter de heupenswingende relaxers, en helemaal achteraan de vele kritische Slayer-shirts. Maar ondanks de grote variatie in het publiek, is de reactie van iedereen hetzelfde. Mensen vinden het awesome! Ze willen constant met ons op de foto, gezellig meedrinken, of in het huwelijksbootje mee naar Nederland.

Naast de optredens hebben we ook onwijs veel plezier op reis. We maken elke dag een maand aan avonturen en verhalen mee. De accu van mijn laptop zou leeg zijn voordat ze zijn uitgeschreven, dus we houden het even bij een korte opsomming van de manie en de gekke dingen die we tegenkomen hier:
- Logeren bij Borat
- Afterpartyen bij een bezopen regisseur
- Hotelkamers slopen
- Omnidirectionele douchekoppen waar je alleen maar viezer onderuit komt
- Pinautomaten met plugs voor headphones
- Aan de douane uitleggen wat Miley Cyrus is
- Gekke acteur in ons gezelschap die in elk freaking land loopt te scoren
- Pizza eten met Macedonische maffioso

Kortom, we heben de tijd van ons leven. Op het moment van schrijven rijden we Kosovo in, wat er weer net zo prachtig uit ziet als de andere landen waar we zijn geweest. We karren door ansichtkaarten. Binnenkort meer!