GEZIEN
Adam Ant and The Good, The Mad & The Lovely Posse, Parkpop 2012 (Jupiler Stage), zondag 24 juni om 19.35 uur
MUZIEK
Veilige punkrock met MTV-vriendelijke popinvloeden. Stuwende drums van twee drummers, venijnige kreetjes en stoere taal. Natuurlijk komen klassiekers als ‘Stand and deliver’, ‘Goody two shoes’ en ‘Prince charming’ voorbij en om het glamrock gehalte te onderstrepen gooit Ant er ook nog een cover van T-Rex’s ‘Get it on’ doorheen.
Adam Ant staat er en levert af
Gekkigheid is niets om bang voor te zijn
Als afsluiter op de Jupiler Stage heeft de organisatie van Parkpop dit jaar Adam Ant weten te strikken. De dandy highwayman van weleer heeft in de afgelopen dertig jaar het een en ander aan charme en onweerstaanbaarheid ingeboet, maar de interesse van het publiek is er niet minder om. Voorzien van minder make-up dan voorheen laat Ant in stoere poses zien waar Johnny Depp zijn inspiratie voor Jack Sparrow vandaan haalde.
PLUS
Een niet helemaal tijdloze cultheld die netjes aflevert wat een veld vol Parkpoppers van hem verwacht. Zijn band is verrassend sterk en weet moeiteloos -en volledig live- het geluid van weleer over het Parkpopgrasveld uit te rollen. Zonder veel opsmuk krijgen de dertig jaar oude nummers net iets meer rock mee, wat de houdbaarheidsdatum ten goede komt. Voor ‘Stand and deliver’ komt een dame in strak latex de band vocaal versterken. Dat ze vervolgens met een serieus gezicht “Da diddley qa qa, da diddley qa qa” staat te kirren benadrukt nog maar eens dat we hier met camp te maken hebben.
MIN
Een vadsige vijfenvijftigplusser met een bril op die na twee nummers zijn blouse openscheurt. Er zijn een hoop grappen te maken over uiterlijk en motoriek van Adam Ant en zijn langnamige posse, maar aangezien er anno 2012 geen muzikant meer is die een dergelijke act aandurft, is het maar goed dat Adam Ant er nog is. ‘Stand and deliver’ had overigens best een paar minuten langer mogen duren.
CONCLUSIE
Het oogt en klink allemaal nog even idioot als toen. En eigenlijk nog idioter, want anno 2012 zou een Adam Ant-achtige act alleen nog op het Eurovisie Songfestival een potje kunnen breken. Tijden veranderen, maar des te leuker is het om de echte Adam Ant, zoveel jaar naar dato, z’n kunstje nog eens te zien flikken. Of, om maar eens een citaat van Prince Charming zelf te gebruiken: “ridicule is nothing to be scared of”.
CIJFER
8