Aan Charlie’s Jam de ondankbare taak om rond 13:00 de aftrap te geven van Plein Open 2012. Het Spuiplein oogt ondanks het bescheiden zonnetje nog grauw en leeg als het zestal het podium betreedt. Om de sfeer te verhogen worden vooraan bij het podium cocktails uitgedeeld, terwijl de band er funky en dansbaar op los jamt. Ogenschijnlijk moeiteloos stapelen de bandleden laag op laag waarbij ze elkaar alle ruimte geven om hun aandeel in de half uur durende jamsessie aan te scherpen. Bassiste Nikkie Freeke vervult de dankbare rol van groove queen met verve en houdt de boel samen met drummer Bas Bergamin op de rails. Het enthousiasme van zanger Robin Brock zet aan tot meedoen van het publiek, wat zowaar op dit onchristelijke tijdstip nog werkt ook. Een knap optreden van een band die ergens in de late uurtjes op Plein Open nog veel beter tot haar recht zou zijn gekomen. (FV)
Verslag Plein Open 2012: Spuiplein
Met Atlantic Attraction, Fexet, ED, De Kraaien en meer!
In tegenstelling tot vorig jaar viel Plein Open deze keer op één van de weinige zomerse dagen van het jaar. Als vanouds werd op twee podia een staalkaart van de Haagse muziekscene anno nu gepresenteerd. Met name op het hoofdpodium op het Spui leverde dit een afwisselend programma op waar je het ene moment naar gruntende hardcore kon luisteren en het volgende moment de hoofdjes kon zien meedeinen met catchy italopop. Het openlucht feest eindigde zoals een Haags feestje betaamt met De Kraaien.
Stoere mannen op leeftijd die met plezier punkrock muziek spelen. Zo kan DeadFish FM het best omschreven worden. De twee zangers zijn erg enthousiast en hebben er duidelijk zin in. Gelach dat door de microfoon schalt en interactief met het publiek bezig zijn, zorgt ervoor dat iedereen op het Spuiplein in het zonnetje meedanst. De bandleden zijn betrokken bij Sea Shepard, een internationale liefdadigheidsinstelling dat het leven in zee beschermt. De band draagt het nummer 'The storm' aan hen op. DeadFish FM heeft twee bassisten wat zorgt voor een extra zwaar geluid bij de punkrocknummers die ze in het halfuur durende optreden spelen. Het is de achttiende verjaardag van Plein Open en daarom speelt DeadFish FM nog een vrolijk verjaardagslied voor het Haagse festival. Er komen twee jonge vrouwen het podium op om mee te zingen, maar helaas zingen ze net wat te zacht en is het niet duidelijk wat ze op het podium komen doen. (LK)
Nature In A Box zijn vier jonge gasten met lange haren die stevige bluesrock maken. Het wordt steeds warmer op het Spuiplein en het echte festivalgevoel komt omhoog borrelen. Eindelijk mooi weer. De nummers die de jongens spelen sluiten goed aan op dat festivalgevoel. Zanger Marijn heeft een zware stem die tijdens het optreden nogal trilt. Hierdoor is het soms niet duidelijk verstaanbaar wat er gezongen wordt. Na twintig minuten zijn de jongens opgewarmd en gaan ze helemaal in op hun spel. De bandleden jammen met elkaar en dat is een plezier voor het oog. Het duurt even voordat Nature In A Box is opgewarmd, maar eenmaal op stoom leveren weten ze het publiek in extase te brengen. (LK)
Fexet is een jonge melodische punkrock band uit Den Haag en bestaat als sinds 2008. In 2010 brengen ze hun eerste EP 'Never Say Never' uit en in april van dit jaar volgt 'State Of Mind'. De jongens hebben in het voorprogramma van NOFX gestaan en traden ook al op in Noorwegen, Duitsland en Frankrijk. Kortom, genoeg podiumervaring. Dit is vanmiddag goed te horen op het Spuiplein. De beukende nummers denderen in sneltreinvaart voorbij, waaronder 'Reverse delay' en 'Expectations'. Frontman Rogier Burgers en drummer Olivier Lucas trekken qua energie en podiumuitstraling vooral de kar. Bassist Eelco Lassche voelt zich nog een beetje ongemakkelijk op het podium, maar dat beïnvloedt zijn spel niet. Bijzonder is de drumsolo al heel vroeg in de set. Helaas voor de band zijn er wat incidentjes; gitarist Samuel Spoorenberg wordt achterna gezeten door een wesp en even later wordt de band bijna geëlektrocuteerd als er stroom op de microfoons staat. Al met al is het publiek vrij snel op hun hand en wordt het een van de betere optredens van Plein Open 2012. (AvE)
Rapper Abou is de enige hiphopact op het hoofdpodium van Plein Open dit jaar. Opvallend, want de stad kent een levendige rapscene waar het nodige talent rondloopt. Het is dan ook jammer dat juist Abou aan het toevallige publiek wordt voorgesteld, want zijn optreden op Plein Open vandaag is niet representatief voor wat Agga (rapjargon voor Den Haag) op dit gebied te bieden heeft. Beatboxer Hassan steelt de show met een eigenzinnig beatboxmomentje waarin hij moeiteloos van dubstep via het baslijntje van 'Seven nation army' naar hoempapabeats sputtert. En daar heeft de DJ niets meer aan toe te voegen. Abou zelf maakt er een rommeltje van en maakt zich vooral druk om het publiek wat niet los wil komen. Vooraan bij het podium blijft het leeg en ondanks de smeekbeden van Abou willen er maar een paar handjes de lucht in. Voor heen en weer rennen van links naar rechts en van rechts naar links is het publiek vandaag al helemaal niet in. Terwijl twee meisjes giechelend overleggen of hij nou "niemand weet wat ik voel" of "niemand weet waar ik voel" zingt, breekt Abou tracks voortijdig af, zet nieuwe in en dreigt weg te gaan als niemand gaat bouncen. Er bounced niemand en Abou vertrekt, een kwartier voor de eindtijd. (FV)
Nadat de metalband Variscythe vorig jaar de Peter Tetteroo bokaal op Westerpop net misliep hebben de heren in het zwart niet stilgezeten. Dat is ook te horen, want de band is veel strakker en de grunts van zanger Robbert Simmons komen veel beter uit. Al vereist het verstaan van de tekst nog wel wat oefening van de niet-metalliefhebber. Ondanks dat Variscythe een harde metalband is, weten de mannen toch altijd het publiek mee te krijgen. Zo ook vandaag. Een groep fans met band t-shirts van Variscythe springen alsof hun leven ervan afhangt en vormen een pit waar het er hardhandig aan toe gaat. Een heftig optreden wat door de liefhebbers met veel enthousiasme wordt ontvangen, maar toch ook een aantal weglopers tot gevolg heeft. (LK)
Na eerder deze week akoestisch op verschillende plekken in de stad gespeeld te hebben, komt Atlantic Attraction nu full power het Spuiplein bespelen met hun distortion pedalen. De band is opgericht in de zomer van 2010 en is muzikaal te vergelijken met acts als Death Cab For Cutie en Two Door Cinema Club. Of, zoals ze het zelf omschrijven: "nieuwerwetse Indierock". Afgelopen juni presenteert het kwartet in een uitverkochte kleine zaal van Paradiso hun twee single 'Rye'. Dit jaar zijn ze prijswinnaars van de Grote Prijs van Zuid-Holland in de categorie bands. Het halfuur durende optreden bestaat uit een bewegelijke performance en strak samenspel. De singles 'Think this over' en 'Rye' komen uiteraard voorbij. Opvallend is dat veel bezoekers van Plein Open het aanmerken als de beste band die ze vandaag op Plein Open voorbij hebben zien komen. Andere gasten vinden het juist deprimerend en totaal niet nieuwerwets; één bezoeker typeert het optreden als "U2 van 15 jaar geleden". In het najaar zijn de vier mannen te bewonderen tijdens de Popronde. Aanstaande 4 augustus staat Atlantic Attraction op Schollenpop. (AvE)
Na een aantal uur voornamelijk gitaargeweld op het Spuiplein is het nu tijd voor Topless. Topless bestaat uit Paja Arsenovic en Cris Kühlen. Paja, de zanger van het tweetal, werkte eerder met Kernkoppen en Haagse Bluf. De bandnaam doet een heel foute act vermoeden, maar het is meer cult. Het duo maakt lekkere op italoleest geschoeide synthesizermuziek. Even denk je dat je per ongeluk naar VH1 classic zit te kijken: neonlicht (TL, slim bedacht!), oversized colbertjes en zwarte zonnebrillen stuiteren je netvlies op. Gelukkig klinkt de muziek van de heren minder dun dan de muziek uit de eighties. De titels van de nummers hadden echter niet misstaan in dat tijdperk: 'Lipstick tragedy', 'Chop sticks' en 'I've got the hots for you' laten de voetjes van de Plein Open bezoekers- van zwervers tot metalheads- van de grond komen. Met 'Say you love me' eindigt het Italodou het optreden. Voor dit nummer gaan ze binnenkort een videoclip opnemen, en daar zijn we vanwege de cult met grote C-gehalte erg benieuwd naar. Lekker vrolijk optreden, en zoals ze zelf zeggen: "We zijn hier om een feestje bouwen". En dat is gelukt! (AvE)
Iets verlaat betreedt Ed, voormalig frontman van de Stud Muffins, met zijn begeleidingsband het podium op het Spuiplein. Zijn album "Head, Heart and Hands" verscheen op 2 maart van dit jaar. Ed is tegenwoordig veelvuldig te horen op de radio, tv en binnenlandse podia. Hij mag zelfs gezien worden als het lievelingetje van Giel Beelen. Het optreden vanavond is netjes, popliedjes schrijven daar is Ed goed in, alles heeft een echt begin en eind. Tussenin wordt een heel verhaal verteld. Zijn liedjes 'Deeper in love', 'So not you, so not me' en 'Face down', zijn eerste single, en een cover van Robert Johnson ('Crossroads') maken indruk op het publiek. Het enige minpuntje aan het optreden is dat Ed nogal veel praat en lang van stof is. Goed voor een theatertour om de achterliggende gedachte van een liedje uit te leggen, maar op een gratis festival haalt dit de vaart uit het optreden. Met 'Woman stuck in the middle' eindigt hij het geoliede optreden en bedankt het publiek voor de mooie aanblik. (AvE)
Zodra de zon achter de bibliotheek verdwijnt, begint het aantal menselijke kraaien te groeien. Met verschillende vormen en maten bedekt het publiek met maskers het gezicht. Dat De Kraaien optreden is duidelijk als binnen vijf minuten de heren alweer meerdere keren ‘kankâh’ hebben geroepen. De heren rappen er in de Nederlandse taal lekker op los, maar gewone rap is het niet. Zelf noemen ze het Urban Chaos of Ruigrep en dat geeft meteen de lading weer voor het optreden dat de heren geven. Binnen een minuut gaat het Spuiplein los en vliegen de opblaasbedden en opblaaspoppen door de lucht. Bernd Ganzebev, Neurbert El Halt en Prins Clit in Paanham weten het publiek met hun hits 'Leggende gelden', 'De wout' en 'Kroket' in te pakken. Dankzij de verrijdbare tap gaan de Haagse Kraaien los en vliegt het bier overal naar toe, terwijl het podium langzaam uit zijn voegen trilt. Alsof het er nog niet wild genoeg aan toe gaat zorgen twee stagiaires voor nog meer opwinding. Opeens zijn de bh’s uit en lijkt het podium een striptent. Maar niets is minder waar, het is het feestje van De Kraaien. (LK)