Plein Open 2012 belicht: Ed Struijlaart

‘Het kan alle kanten op. Whatever turns me on!’

Marc van der Geest ,

De Haagse singer-songwriter Ed Struijlaart (als artiest simpelweg ‘ED’) heeft de wind stevig in de rug: eerder dit jaar bracht hij zijn succesvolle debuutalbum ‘Head, heart and hands’ uit, 3FM bombardeerde hem tot Serious Talent, zijn tourschema is royaal gevuld. Tussen de bedrijven door vond hij tijd om even te vertellen wat er allemaal gebeurd is én wat er nog gaat gebeuren.

‘Head, heart and hands’ is inmiddels drie maanden uit, is album van de week geweest op Radio 1 én 3FM en heeft flink wat airplay. Ed is dan ook bijzonder enthousiast over zijn eerste: “Ja, dat gaat hartstikke goed! Hij kwam op nummer 24 binnen in de album top 100, en wordt echt goed verkocht. Ook de singles lopen goed - de derde, ‘Woman’, is net uit, er komt nog een vierde. Het is natuurlijk gewoon een lastige tijd om platen te verkopen, dus ik ben meer dan tevreden.”

Daarbij kwam het niet slecht uit dat 3FM hem tot Serious Talent uitriep. Het leverde flink wat publiciteit op, maar ook een tour van acht optredens. Met A Polaroid View en Chagall ging hij heel Nederland rond. “Een te gekke kans. De tour die voortkwam uit Serious Talent het heeft de band echt geholpen om meters te maken, ervaring op te doen. De andere bands waren ontzettend aardige mensen, de concerten werden erg goed bezocht. Het hoogtepunt? Zonder twijfel - de bovenzaal van Paradiso. Daar ging alles van een leien dakje. Sowieso is spelen in Paradiso iets heel bijzonders, we hadden er allemaal de hele tour naar uitgekeken. De zaal stond vol, en we hadden een enorme klik met het publiek. Echt fantastisch.”

Maar een geslaagd optreden is niet altijd afhankelijk van een volle zaal, haast Ed zich te zeggen. “Mijn andere favoriete optreden van die tour was juist de rustigste - in Hengelo, voor zo’n 70, 80 man. Het stond lang niet vol, maar we zeiden tegen elkaar: ‘fuck it, we doen het voor de mensen die wel gekomen zijn.’ De sfeer daar bleek helemaal te gek, een hele vrije gig waarbij echt een wij-gevoel ontstond tussen de band en het publiek.”

Niet dat het touren nieuw is voor de zanger, overigens. Zijn voormalige band, de Stud Muffins, is nooit volledig doorgebroken, maar aan optredens was er nooit gebrek. “We hebben met de Stud Muffins enorm veel podiumkilometers gemaakt, we deden zeker zestig optredens per jaar door heel het land.” Die ervaring werpt nog steeds zijn vruchten af, en niet alleen door de podiumervaring. “Ik heb dankzij die tijd ook geleerd nee te zeggen, niet overal te spelen waar je gevraagd wordt. Ik kies m’n momenten. Daarbij heb ik nu een boekingskantoor, mensen die me uitstekend ondersteunen en helpen de route uit te stippelen.”

Die route bestaat uiteraard uit heel veel spelen - het festivalseizoen is in volle gang - maar er moet op termijn ook een tweede plaat komen. Tussen het optreden door is Ed alweer voorzichtig aan het schrijven geslagen. “Maar ik moet eigenlijk nog bedenken wat nu een logische volgende stap is na het debuutalbum. Ik heb met de Stud Muffins nooit een album uitgebracht, maar wel EP’s en demo’s. Dus ik heb al zoveel verhalen verteld dat het voelt alsof ik aan mijn vierde album toe ben.”

Ook muzikaal houdt de Hagenaar zijn opties open. “Enerzijds zou ik meer akoestische dingen willen doen. Ik treed veel alleen op, dat werkt goed, dus misschien is dat de richting. Meer met de hele band in een keer opnemen ook, in plaats van laagjes bouwen.
Maar aan de andere kant denk ik wel eens; moet ik niet experimenteren, andere sferen neerzetten? Met beats en zo? Het kan alle kanten op. Whatever turns me on, weet je! “

“Uiteindelijk gaat het erom dat ik er vrolijk van word”, vervolgt hij “Zo ging het bij het vorige album ook; ik had veertig nummers geschreven, uiteindelijk heb ik daar gewoon de twaalf nummers uitgekozen waar ik het meest blij van werd. Een van de nummers die niet op de plaat paste, heeft Lorrainville uiteindelijk als openingsnummer van hun album gebruikt. Dus ik kan altijd nog andere mensen blij maken met m’n nummers.”

Voorlopig is Ed echter nog druk met touren. Waar kijkt hij het meeste naar uit? “Om heel eerlijk te zijn is Plein Open een van die optredens. De eerste en tegelijkertijd laatste keer dat ik er stond, toen nog met de Stud Muffins, was in 2004. Nu ben ik de een na laatste act op het hoofdpodium. En een andere gig waar ik naar uitkijk zijn de Stadsfeesten in Doetinchem.” Lachend: “En dan denk jij: Doetinchem? Maar dat zit zo: ik ging altijd op vakantie met mijn ouders naar de Achterhoek, en dan dus ook naar de Stadsfeesten. Dat is echt groot daar, er komen een paar duizend man op af.”

Maar de kans bestaat dat hij zijn hoogtepunt voor deze tour al heeft gehad. Enkele weken geleden speelde hij op Concert at Sea. Hij is er nog lyrisch over: “Als je op dat grote podium staat, voor 25.000 man, met die gasten van Bløf, de gitarist van Marco Borsato: echt te gek. Dat je tegen jezelf zegt: “Effe goed opletten nou - dit mag je nóóit vergeten.”