De pianiste en componiste Pravini schuwt het muzikale avontuur niet. Allereerst pronkt ze in haar songs prominent met haar Indiase en Zuid-Amerikaanse wortels. Het geeft een mooie extra dimensie aan de toch al boeiende basis van ‘Diaspora’. Muzikaal haalt het album een dikke voldoende, wat betreft stem klinkt Pravini op bepaalde momenten wat te kinderlijk. Een zangstijl die je vaker hoort bij populaire zangeressen en die mij tegen de borst stuit. Verder niets dan lof voor de songs op het album.

‘Diaspora’ opent met een 3 Doors Down-achtig gitaartje, dat overgaat in een Zuid-Amerikaans ritme. Een opzwepende roffel, swingende bas en een heerlijke wahwah-gitaar maken het nummer tot een prima begin. Op ‘Aim high’, met het aanstekelijke refrein, gluurt de hiphop nadrukkelijk om de hoek, maar Pravini componeerde er een stevig ronkende gitaar achter, wat kracht aan het nummer toevoegt. Het stereo-effect verhoogt de diepgang, links en rechts valt van alles te horen. Tijd voor een vette dosis funk, althans zo opent ‘Can’t explain the funk’. Maar na de basplukopening verandert het nummer in een ingetogen swing, met een Chic-achtige gitaarbegeleiding.

Pravini blijft verbazen, vooral vanwege de composities. De gitaar speelt een belangrijke rol, soms swingend, dan weer ronkend, nu eens op de voorgrond, vervolgens op gepaste afstand. Ook op de fraaie ballads ‘Move me to tears’ en ‘There for you’ en ‘Let love happen’ speelt de gitaar een overtuigende rol en dat onderscheidt het album van vele anderen. ‘Armed & sexy’ klinkt gejaagd en beweeglijk en ‘Be careful’ herbergt een fijne dosis soul. En dan de overkoepelende stijl: is het soul, hiphop, pop, R&B, er zijn Indiase invloeden, maar ook Zuid-Amerikaanse. En dan zaait Pravini verder verwarring met de prominente rol van de gitaar. Ach, gewoon luisteren, want ‘Diaspora’ is een album dat alle aandacht verdient.