Eindejaarssessie 2012: Robin Brock

“The soul and the funk brought us together”

Tessa Bentvelsen | Foto’s: Nike Liscaljet ,

Robin Brock zit onderuitgezakt in een plofstoel terwijl gitarist Wojtek snel kaarsrecht schiet als hij de fotografe aan ziet komen. “Ik vind het contrast tussen mij en de band erg belangrijk”, grapt Robin. Nog maar een maand geleden speelde deze relaxt ogende man de SuperMarkt plat tijdens zijn albumpresentatie en niet lang daarvoor wist hij een hit te scoren met Jon Tarifa.

29 november 2012 staat in Robin’s agenda genoteerd als de dag waarop het ene werd afgesloten en het volgende begon. Het hoofdstuk ‘Live spelen’ is aangebroken nadat het hoofdstuk ‘Debuutalbum maken’ is uitgelezen. De overgang was de albumpresentatie in de Supermarkt - de plek waar de band hun eerste optreden gaf in 2010 - welke Robin omschrijft als “alles wat ik hoopte dat het zou zijn”. “Nu is het album er en daar kan ik niets meer aan doen. Daarom ook de titel ‘Use At Your Discretion’. Ik ben er klaar mee, vind het super tof maar doe wat je ermee wil.”

Maar het uitgelezen hoofdstuk was wel heftig. Alle bandleden hebben een baan waarnaast ze ieder weekend naar België reden om daar de studio-opnamen te doen. Een groot deel van de instrumenten is thuis opgenomen, maar de zang en ritmesectie moesten als band (Wojtek, Alex en Daniel) gebeuren, geïsoleerd in België. Weg van afleidingen en vooral weg van thuis. Uren muziek maken en heel wat uren rijden. Maar naast de heftige stijl van leven levert het natuurlijk ook veel plezier op en natuurlijk een heel mooi album. “Bij de voorproductie is het leuk om alles perfect te krijgen,” vertelt Wojtek. Robin licht toe: “Als je iets wil moet je wel opnemen. Een album maken is waanzinnig maar het live spelen is alles.” 
 
‘Jon Tarifa’ is een ander deel in Robin’s boek. Begin dit jaar belde Jon Robin op een luierzondag op met de vraag of hij een nummer met hem wilde zingen. Het klusje was in twee uur geklaard door ‘een samenwerking die ineens heel goed gaat’. Vooral het optreden op Parkpop afgelopen jaar staat nog vers in Robin’s geheugen gegrift: “Toen ik opkwam had hij het publiek al opgezweept en dan kom je in een warm bad aan. Het is waanzinnig om er deel van te zijn en het komt in de buurt van mijn stadiondroom.”
 
In de toekomst zou het best kunnen zijn dat er nog een samenwerking komt met een andere artiest, maar dan moet het wel goed voelen. Plannen daarvoor zijn dan ook niet uitgestippeld, want zoiets moet volgens hemzelf spontaan gebeuren. “Ik ben een soort van VVD die niets uitsluit,” legt Robin uit. “Het hoeft niet per se bij elkaar te passen qua muziek maar vooral qua karakter”. Dit geldt ook voor de band die achter Robin staat en waar Wojtek deel van uitmaakt. Het moet samen op het podium beter klinken dan dat het normaal is. “Een goede vibe trekt het niveau omhoog. Jam de la Crème geeft bijvoorbeeld ook die mogelijkheid.”
 
Naast Jam de la Crème is Robin erg weg van Splendid en denkt hij dat Soul Sister Dance Revolution het helemaal gaat maken in 2013. Wat je hem alleen niet moet voorschotelen is het nummer ‘Diamonds’ van Rihanna: “vierentwintig keer ‘shine bright like a diamond’! De hele tijd! En dat is het refrein! En het is een hit, iedereen houdt ervan! Verschrikkelijk!” Maar de vraag om een goede (inter)nationale band te noemen blijkt moeilijker dan verwacht. “De afgelopen drie jaar maak ik zo veel muziek”, vertelt Wojtek, “dat als ik in mijn auto zit, ik gewoon stilte wil.” Na lang denken komt dan toch een naam bij hem naar boven: Snarky Puppy, een redelijk onbekende funk/jazz band.
 

Hoofdstuk ‘2013’ moet volgens eigenzeggen draaien om veel optredens. Na hard aan het album te hebben gewerkt, hebben ze het verdiend om live te spelen. De shows moeten de band echter wel zelf regelen maar ‘daar leer je van’. Uiteindelijk moet de band zo groot worden dat ze niet meer gedwongen zijn om met minder dan elf man te spelen. Wojtek: “Er zijn twee soorten live shows. De shows van artiesten als Justin Timberlake en Destiny’s Child waarbij alles al vooraf is opgesteld en die van artiesten als Prince waarbij je niet kunt verwachten wat er gebeurt met spontane jamsessies. Ik hoop dat wij ook zo vrij met muziek kunnen zijn, zodat elke show anders is en dat we zo vrij met muziek zijn dat we elk moment de richting en sfeer kunnen wisselen. Dat willen wij aan de mensen geven.”