In een redelijk gevuld Paard café wordt Saskia Laroo aangekondigd als de “de vrouwelijke Miles Davis van Europa”. Dat is een stevige stelling die behoorlijk wat verwachtingen schept. Ze opent de avond met een mix van jazz en pop met een elektronisch geluid. Hoewel de muziek swingend is, krijgt ze haar publiek niet direct mee. Laroo probeert op verschillende manier het publiek naar voren te manen en mee te laten doen, maar slaagt hier niet in. Toch komt op een goed moment de sfeer er redelijk in. Bassist Maarten Bakker speelt sterk en draagt de ritmes op een swingende manier. Hij heeft vaak een duidelijk leidende functie in het geheel. De toetsenist, Amerikaan Warren Byrd speelt en zingt met veel soul waardoor het allemaal wat authentieker overkomt. Laroo zelf is af en toe wat ongemakkelijk. Ze heeft behoorlijk wat in haar mars maar kan dit er soms niet zo overtuigend uitgooien. Ze zingt leuk en af en toe is er zelfs een stukje rap, maar ze moet het echt hebben van haar trompetspel. Ondanks dat sommige experimenten mislukken (met herrie als gevolg) is zij een getalenteerd muzikant.
Swingen voor gevorderden met Saskia Laroo
Tweede editie van Jazz Unlimited in het Paardcafé
De jonge Haagse stichting ProJazz organiseerde afgelopen woensdagavond 24 april de tweede editie van Jazz Unlimited in het Paardcafé. Jazzdiva Saskia Laroo bracht met haar band een afwisselende mix van stijlen ten gehore, met al even wisselend succes. Door versterking van gitarist Eef Albers werd het een swingende avond met een fijne mix aan stijlen.
De nummers zijn afwisselend en inventief. Soms zelfs iets te avant-gardistisch waardoor Laroo het zelf niet meer begrijpt en de draad compleet kwijt is. Wat chaotisch vordert de avond en passeren verschillende stijlen de revue. De eigen nummers van Laroo zitten goed in elkaar en zijn een leuke samensmelting van jazz, funk en ook wat hiphop. Maar ze worden niet altijd optimaal gebracht. De bezetting van de band van Laroo wisselt vaak en dat is te merken aan het soms wat haperende samenspel. Het komt meer over als een jamsessie dan een professioneel concert door een geroutineerde, hechte band. Wat jammer is, want afzonderlijk zijn alle leden bijzonder sterk. Het publiek lijkt hier echter niet erg mee te zitten. Er wordt af een toe een klein dansje gemaakt en het publiek smult wanneer Laroo al spelend, het café een paar keer inloopt. Dat is een goede zet, want door haar lange toespraken tussen de nummers door, verstoort ze vaak de swingende sfeer.
Na de pauze krijgt de band versterking van gitarist Eef Albers die op zijn Fender de zaal plat speelt. Hij voegt een fantastisch rockgeluid toe en improviseert met gemak heerlijke riffs. De combinatie met het trompetgeluid van Laroo werkt goed. Al wordt zij hier en daar wel wat overstemd. Er komt behoorlijk wat pit in, nu er een gitarist als Albers bij is. Het geluid doet eens denken aan Santana, dan weer aan Hendrix, en het is allemaal even lekker. Al met al is het een avond met pieken en dalen maar interessant is het zeker te noemen. De cross-over jazz heeft een goede aan Saskia Laroo en haar bijzondere stijl.