Sven Hammond Soul ontstijgt de kleine zaal in 't Paard

Patt Riley voor een van de laatste keren knallend op het podium

Willemijn de Koning | Foto’s: Jan Piet Hartman ,

Mensen wachten deze vrijdag 20 april bij de ingang van de kleine zaal in het Paard totdat de menigte eindelijk plek maakt voor nog meer jazz-, funk- en soul liefhebbers. Dat het druk is, is niet zo gek. Onlangs presenteerde Sven Hammond Soul het derde album, ‘The Apple Field’, ter gelegenheid waarvan de band momenteel door Nederland tourt. Maar dat is nog niet alles, want deze week is er een nieuwe zangeres gekozen voor deze alsmaar groter wordende band. Dus dit is een van de laatste keren dat Patt Riley met deze band op het podium te bewonderen is.

Sven Figee, de voorman van Sven Hammond Soul, en zijn bandleden bijten het spits af en zetten een instrumentale inleiding in waar het publiek meteen enthousiast van wordt. Dan komt ze eindelijk naar voren: Patt Riley. Ze zet ‘Push push’ in en daarmee krijgt ze de overvolle kleine zaal in haar zak. De fans gaan haar volle, diepe en brede stemgeluid zeker missen. Ze haalt niet alleen alle muzieknoten die er zijn, maar zet ook een show neer waar vele artiesten een voorbeeld aan kunnen nemen. En zo trouwens ook zanger Ivan Peroti, die met het nummer ‘Free’ de zaal daarna op z'n kop zet.

Dan neemt de band het weer van de zangtalenten over. De saxofonist speelt alsof zijn leven ervan af hangt en brengt daarmee alle heupen aan het swingen. Daarna geeft ook Figee nog een daverende solo en dan volgt de trompettist. De zaal is onder de indruk van de muzikaliteit van deze band. Zo laat de gitarist Tim Eijmaal zien dat hij, behalve heel goed de gitaar bespelen, ook heel goed kan zingen. Hij neemt het eigen geschreven ‘Love drunk’ voor zijn rekening.

Natuurlijk worden hits als ‘Last time’ en ‘Oh woman’ ook ingezet. Daarna geeft de drummer nog een fantastische solo weg waarbij Sven hem staat toe te juichen als een voetbalcoach zijn team. Dan wordt het laatste nummer aangekondigd, maar daarbij wordt wel uitgelegd dat er daarna wel degelijk ruimte is voor een, twee of drie toegiften. En als de bandleden als laatst nummer van de set de cover van The Prodigy’s ‘Smack my bitch up’ inzetten, maakt het publiek zeker van de mogelijkheid tot toegiften gebruik door hard te juichen en te klappen. Wanneer de baritonsaxofoon naar voren wordt gehaald en daar nog eens een daverende solo mee weg wordt gegeven, houdt het publiek helemaal niet meer op met het toejuichen. Zo worden er dan ook een maximaal aantal toegiften weggegeven, en dan houdt Sven Hammond Soul het toch echt voor gezien.

Dit was voor heel Den Haag een avond om niet te vergeten. Nu maar hopen dat de nieuwe zangeres, Jenny Lane, net zo'n daverend optreden weg kan geven als Patt Riley met de bandleden van Sven Hammond Soul.