Na een tamme eerste dag Todays Art 2011 staan voor de zaterdag onder andere Murcof, Monolake en Elektro Guzzi op het programma. Wederom geen echte publiekstrekkers in het tijdschema dus het is afwachten waar het druk is en waar niet.
Druk is het in ieder geval al vroeg bij het Korzo Theater. Terwijl in het Theater aan het Spui enkel voorstellingen van de vorige dag in de herhaling gaan en het Paard van Troje tot elf uur ‘s avonds haar deuren gesloten houdt, rest de bezoekers niets anders dan naar Korzo te gaan voor Murcof & Anti VJ. Een half uur voor aanvang staat er al een flinke rij voor de deur, maar wie verwacht nog binnen te komen, komt bedrogen uit. De zaal is vol en dat wordt met een duidelijk “vol is vol” bij de deur aan de bezoekers medegedeeld. Een enkeling die net 35 euro voor een dagkaart heeft neergelegd druipt vloekend af.
Ook op het Spuiplein, in het Filmhuis en op de buitenlocaties valt niets te zien wat er een dag eerder niet ook al stond. In het Atrium wordt nog maar eens de totempaal/Citroen DS-installatie van Chico MacMurtrie bekeken. Buiten op de trappen van het Spuiplein is een vuilstortplaats herrezen. Tussen plastic zakken waarvan het lijkt alsof sommige er met een bedoeling zijn neergezet, is een viezige boel ontstaan waarvan onduidelijk is of het hier kunst of milieuvandalisme betreft. In het Theater aan het Spui (TahS) is de Vinyl Rally nog steeds een racebaan waarop raceauto’s vooral technische problemen hebben, ondersteboven liggen, of vastzitten in een bocht.
Wie het festival ‘op z’n festivals’ wil doen en bij optredens in en uit wil lopen, wordt op botte toon teruggefloten door de medewerkers van het theater. Zomaar een zaal inlopen waar een voorstelling bezig is, is uit den boze. Netjes wachten bij het touwtje op de volgende act en de reclameboodschappen van het theater aanhoren. Le Chambre des Machines is de tweede installatie waarmee M. Messier op het festival staat. Ook het naaimachineorkest (zie verslag van vrijdag) is uit zijn brein ontsproten. Voor Le Chambre maakt hij, samen met collega Nicolas Bernier, geluid met twee zelfgebouwde geluidsmachines. De ene is van metaal, de andere van hout. De constructies bevatten snaren, handels en tandwielen waarmee de heren tekeergaan op een wekkerbeat uit een laptop. Met name dat laatste is jammer omdat de computer zo de improvisatie stuurt.
Vijf minuten voor aanvang van Sculpture, de enige voorstelling die alleen op zaterdag in het TahS te zien is, wordt opgeroepen dat de voorstelling drie kwartier later begint. Op Twitter valt te lezen dat Korzo alweer vol zit, dus voor de reprise van MC Dance heeft de oversteek maken al geen zin meer. Voor de rest staat er tussen tien en elf niets geprogrammeerd. Met recht een sprong in de leegte, zoals het motto van deze editie luidt. In het Filmhuis lost menigeen de puzzel Vierkant en Rond op (antwoord: Unify) en maken mensen foto’s van elkaar in The Apartment, niet wetende dat ze gefilmd en bekeken worden.
Sculpture blijkt het wachten waard. Twee heren, eentje voor het geluid en eentje voor de beelden, zetten een bijzondere voorstelling neer. Voor de visuals wordt gebruik gemaakt van een draaitafel met daarop schijven met patronen. Een videocamera filmt de draaiende schijven in close-up, waarmee caleidoscopische effecten ontstaan. Voor de muziek wordt onder andere gebruik gemaakt van tapeloops: stukjes cassettetape die letterlijk gelooped zijn hangen aan een kapstokje en worden in een open cassetterecorder afgespeeld. Daardoorheen gefreak met een walkman en diverse analoge apparatuur. Allemaal erg experimenteel en willekeurig, maar qua concept absoluut TodaysArt waardig.
Terwijl het publiek in de grote zaal van TahS massaal afhaakt tijdens een optreden van het Vladislav Delay Quartet, gaat in het Paard van Troje het nachtprogramma van start. De zware technodub van de Duitser Senking biedt soelaas voor de vroege nachtbrakers die komen om te dansen. Zoals inmiddels gebruikelijk in het Paard staat het volume onverantwoordelijk hoog. In de grote zaal begint even later het Oostenrijkse Electro Guzzi. Wederom voer voor technoliefhebbers, maar met een bijzondere twist: het trio speelt de monotone beats en minimale variaties live op drums, bas en gitaar. De mannen durven de battle met de laptop aan en winnen deze glansrijk. Met name de gitarist, die naast de nodige effectapparatuur ook drumstokken en een strijkstok gebruikt om zijn snaren in de richting van technoklanken te sturen is indrukwekkend.
In de kleine zaal voeren Oni Ayhum en Mar Ritt een abstract stukje horror op. Ayhum ziet eruit als een Japans meisje met lang zwart haar, maar is in het dagelijks leven Olof Dreijer, de mannelijke helft van het Zweedse elektroduo The Knife. De als soundscape beginnende set evolueert tot een dansbaar geheel, terwijl Ritt vervreemdende beelden projecteert in de stijl van reality-horrorfilms als The Blair Witch Project en [Rec]. In de grote zaal gaat om 01.00 uur Monolake van start en tot in de vroege uurtjes kan er gedanst worden in het Paard van Troje, waarbij de art steeds meer ondergeschikt raakt aan de beat.
De 2011 editie van TodaysArt haalt het qua programma en sfeer niet bij voorgaande edities. Het korten op de subsidie zal medeoorzaak zijn van de tamme programmering en de vele herhalingsoefeningen in het verwarrende blokkenschema. Met teveel gaten in het programma en te weinig ruimte voor de acts die in Korzo staan zijn de klachten van betalende bezoekers te begrijpen, maar getuige de kladblokdikke gastenlijst bij de kassa zijn dat er misschien niet eens zo heel veel geweest.