Op 1 oktober komt er een speciale cd uit van een opvallend Haags duo. Met alleen wat muziekinstrumenten sloten Henk Koorn (Hallo Venray) en Melle de Boer (John Dear Mowing Club) zich afgelopen winter een week lang op in een oude tochtige boerderij in Utrecht. Het duo Henk & Melle was geboren en een half jaar later is het resultaat te beluisteren op de cd ‘Roodnoot’, vernoemd naar de boerderij. 3VOOR12 Den Haag sprak met het duo in de Sahara Studio.

Hoe Melle Henk ontmoette
Laat er geen onduidelijkheid over bestaan, het duo is genaamd Henk & Melle en niet Melle & Henk. En waarom? “Nou, het is ook Nick & Simon”, vertelt Melle serieus. “En Simon & Garfunkel”, vult Henk aan. “Eerst de korte naam dan de langere naam, dat klinkt beter.” De historie van Henk en Melle gaat ver terug. Melle vertelt; “Dat was eind jaren negentig met mijn eerste band MTFeet, daarmee heb ik hier twee demo’s opgenomen, en bij het zien van Hallo Venray. Ik kwam uit de hardrockscene en ik wilde altijd heel snel gitaar spelen en dacht ook dat het zo moest. Maar toen ik Henk zag spelen dacht ik; ‘wow, zo kan het dus ook’. En daarna kom je elkaar vaker tegen. We hebben samen eens op Crossing Border gespeeld en we komen elkaar wel eens tegen in De Paas.” Henk: “Wij hebben een zelfde soort uitgangspunt bij het maken van liedjes, ik schrijf altijd eerst de tekst en dat doet Melle ook. Van anderen hoor ik vaak dat ze tekst als laatste doen. Wij denken er zo’n beetje hetzelfde over, ook al klinkt de muziek van de bands waar we in zitten heel anders.”

Boerderij Roodnoot
Half februari hebben Henk en Melle zichzelf opgesloten in Boerderij Roodnoot in Utrecht. Henk en Melle hadden al langer het idee om eens samen iets te ondernemen. “Het idee hing al een jaar of drie in de lucht en door de mogelijkheid van deze boerderij werd het concreter”, vertelt Henk. ”We wisten ook niet of het ging lukken. We hebben afgesproken alleen wat instrumentjes mee te nemen en verder niks, ook geen halve liedjes of stukken tekst. We begonnen helemaal vanaf nul. We wilden zien wat er zou gebeuren, ook met het risico dat er niks zou gebeuren. Gebeurt er niks dan is het ook goed, dat was de afspraak. We wilden niks forceren. Maar het ging, vanaf het moment dat we aankwamen, meteen goed.”

Melle schets het beeld in de boerderij: “Henk zat in de opneemkamer en ik ging dan in de keuken zitten. Een uurtje schrijven en dan keek ik door de deur; is het al af? Nou nog even, zei Henk dan. We hebben toch wel twee nummers per dag geschreven. Er staan er twaalf op de cd en er zijn er twee afgevallen.“ De omgeving van de boerderij was heel sfeervol, aldus Melle. “Het was een hele oude monumentale boerderij en het spookte daar, je voelde dat er van alles gebeurt is. En voor mij gaan de liedjes daar dan ook over. Ik combineer dat dan met situaties waar ik zelf in zit. ‘Hotel’ gaat bijvoorbeeld over vier mensen die in een ruimte opgesloten zitten en daar niet meer uit kunnen, vreselijk. En één die ze opeet.” Henk en Melle schreven ieder zes liedjes en twee samen.  “Dat hebben we niet afgesproken, maar het is wel zo gelopen”, legt Henk uit. “Het ging erom dat de liedjes goed zijn, en daar moesten we het beiden over eens zijn. Het ging heel intuïtief. Er zijn ook een aantal nummers gesneuveld, meestal op tekst.” Alle muziek werd vervolgens ’s avonds in de boerderij opgenomen, in één of twee takes, en afgemaakt in de Sahara Studio.

McDonalds
Toch hebben de beide heren niet de gehele week op de boerderij doorgebracht. “We hebben ook een keer een uitstapje gemaakt naar de McDonalds”, vertelt Melle. “Ik dacht dat de Utrechtse Heuvelrug in de buurt was, en daar heb ik weleens gewandeld. Ik wilde daar met Henk wandelen en dan een mooi liedje schrijven, maar we konden de Utrechtse heuvelrug niet vinden. Toen zijn we de McDonalds maar in gegaan. Maar het was een hele rare McDonalds met boeken. Met een muur van onechte boeken. En daar hebben we ook twee liedjes geschreven; ‘Chainsaw’ en ‘Library’.” "Hey, dat zijn enige twee liedjes die we in de Sahara studio opnieuw hebben opgenomen", merkt Henk op, waarna Melle aanvult: "Zie je wel, je moet ook geen liedjes schrijven in de McDonalds."

Drums
In de studio zijn de drums voornamelijk door Natasha ingespeeld, live speelt Thijs van Teijlingen (Woot) op drums. Melle: “Thijs heb ik ontmoet toen we op SXSW speelden en dat klikte wel. Woot is een leuke band. Ik heb hem eens gevraagd mee te spelen op een van de Mowingclub avonden. Later kwam ik hem tegen op straat. Hij had toen een hakbijl voor zijn verjaardag gekregen, wat natuurlijk al gek genoeg is. Ik heb toen voor hem een hakblok geregeld, en hem gevraagd om in plaats van te drummen mij op dat blok hout te begeleiden, en dat ging heel erg goed. En dat hij daar wel voor in was vond ik een goed teken. Een drummer vind ik altijd heel bepalend voor een band, en als ze wat opener zijn in voor gekke dingen dan kan ik dat altijd wel waarderen.”

Live
Live is Henk & Melle langzaam uitgebreid tot een echte band. Na enkele optredens kwam Natasha erbij op drums, gevolgd door Thijs. Het eerste optreden was op de laatste dag op boerderij Roodnoot in februari. Melle: “Dat optreden klopte helemaal, het had ook wel wat van een cabaretshow.” Henk vervolgt: “Het was lachen gieren brullen, maar om nou te zeggen dat het ook heel goed was, nee. Maar het klopte wel. Wij hadden die liedjes ook nog bijna nooit gespeeld, laat staan live. Het was een groot experiment. Op het moment dat je het dan los laat, en dat het ook mis mag gaan, kan het ook gewoon een gezellige avond worden. Het was heel ongedwongen, de druk was er niet. Het was al leuk, dat er mensen kwamen kijken.” Melle: “Het was toch in de middle of nowhere en ineens kwamen er allemaal mensen naartoe.”

Cd ‘Roodnoot’
“De nummers zijn samen absoluut een eenheid geworden”, vertelt Henk. “Het is geen keiharde rock en het wordt nooit heftig, terwijl je wel denk dat het heftig gaat worden. En dat vind ik goed, daardoor blijft het prettig om naar te luisteren.” Melle vult aan: “Het blijft op een hele rare ingehouden manier spannend.” Henk gaat verder: “Normaal wordt er van alles gedaan om een opname heftiger te maken, bij ons blijft het bij de kern.” Melle: “Bij mij zijn de nummers vaak helemaal gestript, alles eraf en geen greintje lol. Ja we hebben natuurlijk wel lol in de teksten, maar op deze cd staan ook muzikaal een paar goede grappen, gekke dingen. Dit is ook mijn vrolijkste cd ooit.”

De cd wordt op zaterdag 1 oktober gepresenteerd in ’t Paard van Troje tijdens het Mowingclub Festival. “Dat festival had ik al georganiseerd”,vertelt Melle, “en deze cd-presentatie paste er precies in. Dat kwam wel goed uit. We hebben er veel zin in. Het is een band die heel klein kan spelen en volledig kan uitpakken en dat is leuk om in te spelen. Van heel groot naar heel klein. Het gaat erg lekker met de band, we hebben nu twee keer geoefend en het zit er eigenlijk al in.”

Toekomst
Het enthousiasme waarmee Henk en Melle praten verraadt het eigenlijk al; dit duo heeft toekomst. Melle; “Dit heeft absoluut toekomst. We willen ook zeker nog een plaat maken, maar niet weer in een boerderij. We willen eerst op geschikte plekken spelen, in leuke zaaltjes. Nu is het leuk en zolang het leuk is en we er lol in hebben, gaan we door. Het past ook makkelijk naast de andere projecten. We kunnen ermee doen wat we willen, niemand die zegt wat je moet.” Henk vult aan: “En het lijkt mij leuk om weer samen te gaan zitten en in een week een plaat te maken. Het werkt. Wij kunnen dit kennelijk. Blijkbaar hebben we allebei de discipline om te gaan zitten en in een week nummers te schrijven en op te nemen.” Melle schetst hoe het ook had kunnen zijn: “Jij had een week lang zwaar aan de alcohol kunnen zitten.” Henk: “Maar het ging anders, we hebben allebei heel hard gewerkt en dat was al helemaal te gek. Het is absoluut geen moeizaam proces geweest. Het ging heel intuïtief, heel vloeiend.”

Mowingclub Festival
Zaterdag 1 oktober @ Paard van Troje
Met Jennie Lowe Stearns, Crappy Dog, Dyzack en Henk & Melle
Aanvang: 20.00 uur / Entree: 11 euro