Deze zomer kondigde Aux Raus aan er na acht jaar mee op te houden en daar hoort natuurlijk een afscheidstournee bij. Dit weekend namen ze afscheid van Den Haag in 330live, met Bimbo Electrico in het voorprogramma dat ook nog even de nieuwe EP presenteerde.

De afgelopen jaren heeft Aux Raus behoorlijk huisgehouden op de Nederlandse podia en festivals. Met muziek die beschreven kan worden als gabbermetal of electropunk (en door hun trouwe fans liefkozend “takkeherrie” wordt genoemd) waren er veel ontblote bovenlijven en altijd polonaises. De harde electro baande ondermeer de weg voor acts als het Haagse Bimbo Electrico. Deze Haagse act draait ook alweer enige tijd mee en heeft furore gemaakt met de betere jaren 80 electro, inclusief bijpassende outfits van zangeres Zoe Bowie. Het is dan ook geen wonder dat deze twee acts het podium delen in de kelder van 330live.

Terwijl de zaal langzaam volloopt, opent Bimbo Electrico de avond. Het feit dat er eigenlijk ook een EP release gaande is, wordt pas na twee nummers duidelijk als er geroepen wordt dat de nieuwe EP achterin de zaal gekocht kan worden. Het is een gemiste kans, want het hele optreden komt over als een gewoon voorprogramma, inclusief publiek dat maar moeilijk op gang lijkt te komen. Aan de formatie zelf ligt het trouwens niet, maar de release van een EP verdient eigenlijk meer aandacht. De impact was groter geweest als ze er helemaal een eigen show omheen hadden gebouwd. Maar gaandeweg wordt de sfeer beter, al is duidelijk dat het merendeel van de mensen voor Aux Raus komt. Toch zetten Zoe Bowie en DJ Kipkillah (Charly & Gallus) een goede show neer, ondanks dat de EP release niet echt lekker uit de verf komt.

Al vanaf het eerste nummer van de hoofdact is de kelder onder Cremers te klein, en hoewel het plafond erg laag is, zijn er toch behoorlijk wat crowdsurfers. Aux Raus doet wat ze de afgelopen jaren met veel succes heeft gedaan, en veel nummers worden luid meegezongen. Een gabber die geflankeerd wordt door twee metalgitaristen blijft een te gekke act om te zien en te horen, en ze krijgen in Den Haag het afscheid dat ze verdienen, met taferelen zoals ze die de laatste acht jaar vaker voor het podium hebben gezien. De sfeer is wild maar gezellig, en het lijkt erop dat Den Haag met pijn in het hart afscheid neemt van de electropunkband.