Ready To Play heeft de hele zaterdagavond achter elkaar allemaal singer-songwriters en bandjes geprogrammeerd in het Paardcafé. Voor een avondje nieuwe, soms veelbelovende muziek ben je hier aan het goede adres. De muziekkeuze van de bands is afwisselend, van volwassen rockbands tot jonge singer-songwriters. Zo spelen drie jonge meisjes onder andere een akoestische versie van Lady Gaga’s ‘Pokerface’. Het publiek ziet deze avond als een fijne bijpraatavond in de kroeg, want zelfs door deze prachtige uitvoering wordt gewoon gepraat. Voor elke band die speelt, verzamelen zich klasgenoten, ouders en andere meegebrachte familie, zo ook voor Crystal Water. Deze jongens maken dertien in een dozijn pop/rock, maar hebben een hoog schattigheidsgehalte. Hierdoor staat het helemaal vol met jonge meisjes. Helaas zorgen de slechte Engelse uitspraak en de standaard, maar wel lekker klinkende uptempo rock, niet voor echte overtuiging. Al blijft het moeilijk om het publiek in drie nummers totaal te overtuigen. (KR)

Na het optreden loopt de zaal langzaam leeg, om voor de volgende band gewoon weer vol te lopen. En zo gaat het de hele avond, en omdat elk optreden maar uit drie nummers bestaat, is er dus erg veel verloop. Tussen de bands door wordt het publiek toegesproken, op een leuke en aangename manier. Voor een dosis volwassen geluid is daar Rebel Rambler. Het eerste optreden in de nieuwe samenstelling is ietwat saai, maar performen kun je leren. Dus als iedereen beter op elkaar ingespeeld is, gaan we hier in Den Haag en omstreken zeker meer van horen. De techniek is goed, het klinkt lekker en de zangeres.

Ook Professor Sage is een jonge rockband met een frontvrouw. Deze band lijkt niet goed op elkaar ingespeeld, maar speelt wel alleen maar eigen nummers. De stem van de zangeres allerminst standaard en maakt hierdoor een vernieuwende indruk en dat zie je niet vaak meer bij jonge bands. Ook de gitaarriffs en melodieën zijn origineel. De nummers zijn kort en helaas is ook hier de Engelse uitspraak weer verschrikkelijk. Krijgen die kids van tegenwoordig geen Engels meer op school? Ondanks de uitspraak is Professor Sage wel het hoogtepunt van de avond. (KR)

Het optreden van Roufaida & Pluck, twee jonge dames uit Rotterdam, begint voor een lege zaal, die gedurende het optreden langzaam voller loopt. De dames starten met: "We zijn een luisterbandje, dus willen jullie allemaal naar voren komen?" Gelukkig luistert het publiek en stapt wat naar voren om te kunnen genieten van de intieme en mooie luisterliedjes. Roufaida en Pluck beheersen een hoop instrumenten, want met behulp van een blokfluit, sambaballen, gitaar en hun stemmen spelen ze hun repertoire. Ook spelen ze een medley van covers. Alles is zuiver en het optreden verloopt muzikaal helemaal op rolletjes. Het publiek praat daarentegen dwars door de dames heen. Ook is er iets teveel gepingel tussen de nummers door, hierdoor zit er geen vaart in het optreden, en gaan mensen nogal gemakkelijk met hun rug naar het podium staan. Roufaida & Pluck wonnen terecht de High School Music Competition 2011, maar jammer dat ze vanavond het publiek niet echt aan het luisteren krijgen. (KR)

Het is het tweede optreden voor The Tonomats vanavond. Eerder presenteerden ze zichzelf als genomineerden voor de Haagse Popprijs voor Aanstormend Talent, nu mogen ze op het geïmproviseerde podium van de Fiddler hun ‘ding’ doen. En hun ding geeft je flashbacks naar Pulp Fiction en ouderwetse westerns. Dick Dale met af en toe wat country er tussendoor. De Fiddler is afgeladen vol en al snel gaat het los terwijl het gezonnebrilde viertal de snaren en de drums beroerd. Voor sommige bezoekers is het ontbreken van vocalen even wennen, maar de meesten lijken er geen problemen mee te hebben. The Tonomats, vernoemd naar een oude jukebox, willen met hun optreden de sixties surfmuziek weer op de kaart zetten en dat lukt ze vanavond prima. Eigenlijk is een half uurtje te kort voor zo’n feestje. Of The Tonomats nou wel of niet die prijs winnen, dat ze een aanstormend talent zijn hebben ze inmiddels wel bewezen. (MP)

Na de uitgereikte Haagse Popprijzen is het tijd voor veertig minuten rappend rockbeuken met F. In 2007 wonnen zij maarliefst drie Haagse Popprijzen. De vierkoppige band timmert al even aan de weg en muzikaal klopt het allemaal dus wel. Alleen al het tekstuele gedeelte, zowel Nederlandse als Engelse teksten, maakt deze band anders dan anders. Rappend en zingend op melodieën die in het genre rock, ska en funk passen. Dansbare muziek zou je denken, en dat is het ook. De gehele kleine zaal heupwiegt of beweegt het hoofd, maar niet allemaal van harte. Het voorste gedeelte gaat compleet uit zijn dak, maar het achterste gedeelte heeft er iets meer moeite mee. De heren van F traden al op in DWDD en kregen hier op 3VOOR12 Den Haag ook al genoeg aandacht, maar helaas krijgen ze de kleine zaal van Paard niet echt mee vanavond. Het funknummer 200F krijgt een klein gedeelte wel aan het dansen, maar zelfs met dit aanstekelijke nummer, waar F over een paar weken een clip van uitbrengt, lukt het de heren niet de hele zaal in te pakken. (KR)

PleaSe! is nog niet zo’n bekende naam, maar de Amsterdammers hebben in de korte tijd dat ze bestaan al heel wat gepresteerd. Ze wonnen de Amsterdamse finale van de Kunstbende, presenteerden vervolgens begin dit jaar hun EP aan een uitverkocht Paradiso en als kers op de appelmoes werden ze in april tweede tijdens de finale van de High School Music Competition. Tijdens de Haagse PopWeek laat het zestal de SuperMarkt kennismaken met hun mix van hiphop, soul, funk en jazz. Als er een Haagse Popprijs voor de grootste afro zou bestaan, dan had zanger Adam hem gewonnen. Op een aanstekelijke manier weet hij, samen met zangeres Naomi, het publiek om zijn vinger te winden. Als hij vraagt om dansen, wordt er gedanst, en wil hij de handen in de lucht, dan gaan de handen in de lucht. Zelfs als hij het publiek vraagt om op de grond te gaan zitten, wordt er aan dit verzoek onmiddellijk gevolg gegeven. De rollen zijn vanavond omgekeerd. De band vraagt en het publiek draait. Knappe en volwassen prestatie voor zo’n jonge band. (MP)

Op de laatste dag van de Haagse PopWeek staat de indierockband Woot (spreek uit: Woet) op het programma . Laat op de avond staan ze in de overvolle Fiddler. Ze speelden al eerder op festivals als Crossing Border, Walk The Line, Westerpop en SXSW (in Texas) en onlangs heeft de band een finaleplek bemachtigd in de strijd om de Grote Prijs van Nederland. De zanger probeert er tijdens het optreden nog extra reclame voor te maken: “Stemmen dus!”. Ze staan er met z’n drieën en ieder bandlid is helemaal in zijn eigen element. Ze gaan helemaal los, totdat de zanger en basgitarist met hun bedrading in de knoop zitten, en spelen vooral veel nieuwe nummers die ze (als ze de Grote Prijs van Nederland winnen) snel hopen uit te brengen op een album. Een opvallend kenmerk (en wat Woot ook zo fijn maakt om naar te luisteren) is de opbouw in de nummers. Van heel rustig en ingetogen bouwen de nummers uit tot geniale geluidserupties. De drummer pakt er nog even een megafoon erbij en het is compleet. Woot is een band waar er maar weinig van zijn, met hun jaren ‘60 geïnspireerde psychedelische rock en eigenzinnige nummers. Op zaterdag 10 december is de finale van de GPVN en staan ze met vijf andere finalisten op het podium van de Melkweg. Hopelijk zien we ze snel terug, en dan misschien met een album.

 De afterparty van de Haagse PopWeek vindt plaats in de kleine zaal van het Paard van Troje. De andere opzet dan voorgaande jaren van de finale wordt hier pijnlijk duidelijk. Veel mensen blijven hangen in de Fiddler en SuperMarkt en hebben duidelijk weinig zin om (weer terug) naar het Paard te gaan. Resultaat is een vrij lege zaal tijdens het optreden van Bimbo Electrico. En hoe hard Zoe Bowie en Kipkillah ook hun best doen, het blijft een beetje tamme bedoening. Iets over half twee ’s nachts nemen de heren van D’Agga Dagga het stokje over van Bimbo Electrico en stroomt de zaal langzaamaan weer voller. Ook wordt het aandeel dansende mensen groter en komt de sfeer er steeds meer in. Het zorgt ervoor dat de Haagse PopWeek toch nog de afsluiting krijgt die het festival verdient. Volgend jaar gewoon weer de volledige finale in het Paard van Troje? (RvdH)