De Canadese vlag in de zaal valt direct op. Afbeeldingen met bergen en bomen op de monitors maken nog eens extra duidelijk welke act hier speelt. Belangrijke onderwerpen die singer-songwriter Jon Janes voorbij laat komen zijn de natuur en liefde. Lieve liedjes, die een ontspannen gevoel geven, maar veel op elkaar lijken.

GEZIEN:
The Mountains and The Trees @ Walk The Line, Rootz, zaterdag 14 mei 2011

MUZIEK:
De singer-songwriter brengt pure folk, zoals je die veel in Ierland en de Verenigde Staten tegenkomt. Geen poespas.

PLUS:
Janes heeft een zuivere stem die heerlijk in het gehoor klinkt. Langzaam dein je mee op zijn zang en magische gitaarmelodieën. Hij is eerlijk en direct en vertelt grappige anekdotes over zijn tour van het afgelopen jaar. Opvallend: de Canadees is uitzonderlijk behendig op zijn loopmachine. Veel musici klungelen met het apparaatje, maar hij weet er heel ontspannen schitterende harmonieën uit te krijgen.

MIN:
De nummers lijken erg veel op elkaar, waardoor het niet moeilijk is al snel met je gedachtes af te dwalen. Misschien is dat ook de bedoeling, maar de singer-songwriter mag meer lef tonen. Het ontbreekt aan een eigen stijl en hij is erg nerveus. Het gehele optreden ligt er een contrabas op het podium, die blijkbaar klaarligt voor een andere band, maar zeker een goede aanvulling was geweest. Jammer dat de, in het boekje beloofde, banjo, mandoline en ukelele wegblijven.

CONCLUSIE:
The Mountains and The Trees nodigt uit om te luisteren, maar wordt na een tijdje saai. De naam komt wat bedrieglijk over, want doet denken aan meerdere personen, terwijl er één man is, die enkel op de gitaar speelt. Dan moet je wel héél goed zijn om drie kwartier lang te boeien. Janes heeft veel in zijn mars, maar hij mag zijn bloemblaadjes verder openen.

CIJFER:
6,5