De afgelopen jaren wist Crossing Border met First Aid Kit en Laura Marling door te dringen tot de kern van muziek. Breekbare folkliedjes met minimale begeleiding en prachtige samenzang. Dit jaar weet het kleine broertje Walk The Line met de drie zusjes van The Staves deze lijn door te zetten.

GEZIEN:
The Staves @ Walk The Line, Nutshuis, zaterdag 14 mei 2011

MUZIEK:
The Staves speelt folkliedjes waarbij de meisjes, want dat zijn het nog, zichzelf op akoestische gitaar en mini gitaartje begeleiden. Intiem, kaal, puur en breekbaar.

PLUS:
De drie zusjes zijn ieder afzonderlijk gezegend met een prachtige stem en dat wordt zo mogelijk nog mooier wanneer ze dat combineren. De timing is perfect, precies op het juiste moment valt de één in bij de ander. Binnen de minimale begeleiding wordt nog leuk gevarieerd door een nummer fluitend te starten of volledig a capella te eindigen. Het is leuk om te zien, aandoenlijk eigenlijk, hoe de charmante dames twijfelen of ze elkaar moeten voorstellen aan het publiek. Wanneer ze dat dan toch doen staan ze al giechelend en verlegen een beetje ongemakkelijk rond te draaien. Schattig.

MIN:
Als je dan een negatief punt moet noemen, zijn het wel de lange pauzes tussen de nummers. Het verlegen trio neemt uitgebreid de tijd om te wisselen van gitaar of de setlist nog eens te heroverwegen. Dat is leuk en aandoenlijk maar zorgt er wel voor dat het hele kleine beetje vaart dat er nog is er ook snel uit is.

CONCLUSIE:
The Staves weet met minimale middelen te imponeren waarbij vooral de samenzang prachtig is. Breekbare folkliedjes vertolkt door drie verlegen Britse meisjes.

CIJFER:
8