Er bestaat een plek waar kunst en muziek samen komen, waar je een biertje voor een euro zestig koopt en waar tijgerprint geaccepteerd buiten de tokkie-contreien treedt. 3VOOR12 Den Haag kocht een retourtje Delft, waar vrijdag 25 maart de derde editie van het Aangeschoten Wildfestival werd georganiseerd.
Onlangs vertrouwde medeorganisator Ardaan Walvis 3VOOR12 Den Haag toe dat Aangeschoten Wild, studentenfestival van origine, moet gaan evolueren naar een evenement voor jong en oud. Na twee minuten op het rauwe Lijm en Cultuurterrein is duidelijk dat deze ambitie een studentenkameruithuilmomentje gaat opleveren: de gemiddelde leeftijd op de Aangeschoten Wildmiddag lijkt achttien lullige feutenjaren. Op de buitenplaats strijden de markt-Ray-Bans om dominantie met hun originele naamgenoten en flirten hitsige Vansgasten erop los met gewillige All Starsmeisjes.
De adolescente pret ten spijt, kan men niet minder dan complimenteus zijn richting de festivalorganisatie. Het voormalige terrein van een lijm- en gelatinefabriek is omgetoverd tot een kleurrijk cultuurfeest met dieren en natuur als leidraad. De hallen zijn opgeleukt met jungleversieringen, bars heten ‘drinkplaatsen’ en links en rechts komt men, volgens thema, een aangeschoten achttienjarige giraf of panter tegen. Naast tientallen muzikale versnaperingen vullen ook een stille disco en enkele geëngageerde discussies het blokkenschema. Links en rechts maken kunstenaars schilderwerken, op de zonnige buitenplaats worstelen pubers in een kippenpak en in een ronde tent van gordijnen is publiek met een acceptabele spanningsboog welkom voor hilarische korte verhalen van opkomend schrijftalent.
Terwijl het laatste onzekere zonlicht de rook in de fabriekshal ontmaskert zetten de acht leden van Andere Koek! de eerste setlijst van de dag in. De jonge Delfstenaren passen qua leeftijd bij het massaal toegestroomde publiek en de opzwepende ska-liedjes vloeken niet bij de zonnige lentevrolijkheid die het festival overheerst. In het geluid van de band ontmoeten de Heideroosjes de EO met kerstboombestendige teksten als ‘ik hou niet van groente, ik hou niet van sla, waar ik van hou: chocola!’ De frontknul mogen we af en toe betrappen op een twijfelachtig nootje maar hij heft dit moeiteloos op met frisse energie en gevoel voor entertainment.
Singer-songwriter Bryan van Putten bewijst op Aangeschoten Wild onbedoeld dat lekker weer een vernuftige tegenstander kan zijn. Wanneer iedereen buiten opgewekt het festivalseizoen verwelkomt worden melancholische mineurklanken in de binnenhal gedegradeerd tot achtergrondmuziek van de muntenbalie rij. Het enige waarmee het lentekriebelsslachtoffer meer dan vijftien toeschouwers weet vast te houden zijn zomerse covers als ‘La Camisa Negra’, dit kan nooit de bedoeling zijn geweest.
Secret Umbrella houdt de achttienjarigen langer in positie met hitgevoelige pop/rockliedjes. Hoewel eentonigheid op de loer ligt, kan de meer dan prima stem van zangeres Paulina Dubaj garantie bieden voor dertig minuten luisterplezier. De overige bandleden nemen te vaak genoegen met een begeleidingsrol en spelen aanvankelijk vlak. Pas tijdens de laatste twee nummers lijkt de turboknop gevonden en sluiten de muzikanten indrukwekkend af met krachtige riffs en meeslepende keyboardgeluiden. Een beetje meer van het laatste in de rest van de set en Secret Umbrella wordt een band waar het laatste woord nog niet over gesproken is.
De webmaster van Aangeschoten Wild heeft ondertussen slecht nieuws voor onze zuiderburen. Op de site wordt Garcia Goodbye, de laatste band van de middag of eerste van de avond, als beste indiepopgroep van België geroemd. Mocht dit het geval zijn heeft het regeringsloze frietenland te kampen met een zuinig inspirerend muzikaal paradepaardje. Het geluid van de band klinkt te leeg (een logisch gevolg van gedrieën optreden), de liedjes zijn wat voorspelbaar en gekleurde zonnebrillen en vrolijke gestreepte T-shirts kunnen niet verhullen dat de nummers meer tempo moeten krijgen. 3VOOR12 Den Haag kan gelukkig mededelen dat webmasters ook weleens een foutje maken: België heeft nog meer te bieden.
Terwijl de zon langzaam zijn macht over de Delftse Schie verliest treedt een nieuwe verslaggever aan. Werd de gemiddelde leeftijd na het avondrood toch nog vijfentwintig? Wist festivalbelofte Krach het enkele glas van de fabriekshal definitief uit zijn voegen te blazen? Je leest het in Aangeschoten Wild: de avond!