Een festival openen is niet de meeste eervolle plaats. De sfeer moet nog gezet worden, het veld moet nog volstromen. Hoe anders is het bij The Deaf. Er staan veel meer toeschouwers op de band te wachten, dan bij The Crookes op de Jupiler Stage, en de sfeer is na de eerste tonen al gezet. De afgelopen vier jaar heeft het kwartet dan ook een aardige fanbase opgebouwd en met elk optreden zie je de Haagse herrieschoppers als band meer groeien. De band heeft een ware live-reputatie, vooral in het clubcircuit. Hoe gaan ze de energie overbrengen op zo’n groot festival?

GEZIEN:
The Deaf @ Parkpop, Staedion Stage, zondag 26 juni om 13.10 uur

MUZIEK:
Speedbeatmuziek, met een vleugje punk, garage en vuige rock ‘n’ roll. The Deaf is nu zo gegroeid dat er een echte formatie op het podium staat, die loeistrak staat te spelen. In sneltreinvaart denderen de nummers van The Deaf’s  plaat ‘Toot, Whistle, Plunk, Boom!’ voorbij; ‘He’s my man’, ‘Coming down that road’, ‘Live forever’, en de laatste single ‘1973’. Een cover van The Q’65; ‘You’re the victor’ wordt warm onthaald door het publiek. Tijdens ‘BBB-Bang’, doet de band een freeze. Het publiek raakt opgefokt en schreeuwt om meer. Het plezier is van de gezichten van de bandleden af te lezen.

PLUS:
Het optreden staat als een huis: rauw, hard, snel en energiek. De look en feel van de jaren zestig geeft net dat beetje meer. Alleen voor de op elkaar aangepaste fashionably outfits qua kleur, zouden ze al een 10 verdienen. Het geheel oogt en klinkt een stuk meer volwassen. Mau speelt niet meer zo wild op zijn Farfisa orgel en dat is beter. Maar toch krijgt hij het weer voor elkaar dat het orgel omvalt. De stage-act maakt hij goed door er bovenop te gaan staan. Frans is goed te verstaan tussen de nummers door en krijgt de menigte snel op zijn hand, mede door zijn handelsmerk, zijn spastische bewegingen. Dat en de prachtige stem van Janneke en het formidabele drumspel van Kit, zorgen voor een fantastische openingsact.

MIN:
Stemtechnisch delft Frans het onderspit van Janneke. Maar juist dat hindert niet in het geheel. Met een gitaarwissel, wordt de gitaar van Frans niet ingeplugd. Slordig foutje. Maar de band kan er smakelijk om lachen.

CONCLUSIE:
Ondanks dat ze normaal in kleine clubs en kroegen spelen, weet The Deaf ook voor een groot publiek hun rauwe energie over te brengen. Missie geslaagd.

CIJFER:
9