Begonnen als een grap tijdens een zomerse jamsessie, uitgegroeid tot één van de hotste en meest dynamische bands uit de Haagse muziekscene; The Deaf. De langspeler ‘Toot, Whistle, Plunk, Boom!’ mag rekenen op louter positieve kritieken. De live-reputatie was dit kwartet al vooruit gesneld en op Parkpop zal dit extra worden bevestigd. Vroeg in de middag moet de band het publiek op scherp zetten.
Live is The Deaf een feestje. Mede door de geweldige debuutplaat wist de band zich te verzekeren van een plek op Parkpop 2011. Zanger en gitarist Spike van Zoest legt het in het kort uit: “We zijn een speedbeatband en maken muziek geïnspireerd door de jaren zestig. Wij bestaan meer dan vier jaar en in deze samenstelling ongeveer anderhalf jaar. In april kwam onze debuutplaat uit. We hebben het allemaal redelijk rustig aan gedaan dus.” The Deaf bestaat naast Spike uit Kit Carrera (drums), Magere Mau (orgel) en Miss Fuzz (bij ons bekend als Janneke Nijhuis, op bas).
Janneke vervolgt: “Klopt, zo rap is het ook weer niet gegaan. We zijn redelijk traag geweest met het album. Maar voordat het album er was, hebben we best wel toffe dingen gedaan.” “Wij doen dit puur voor de lol”, gaat Spike verder, “Elke maandag repeteren wij, gewoon gezellig met een drankje erbij. Soms staan we alleen maar te lullen of luisteren we alleen maar muziek. De liedjes ontstonden wel heel snel. Dit ging automatisch, het klikte heel snel. Hierdoor hadden we al snel een heel repertoire.” De band kreeg in no-time een naam als het gaat om liveshows. “Zonder plaat stonden we wel op de KoninginneNach en South by South West”, zegt Spike. “Parkpop is uitzonderlijk. De beste shows die wij geven zijn in een kleine club of kroeg. Dan is de energie makkelijk over te brengen en voelbaar. We zijn niet gewend aan zo’n grote groep mensen, dat is best spannend. Misschien moeten we bepaalde elementen in onze show inlassen, waarmee we contact kunnen maken met het publiek. De grootste uitdaging is om de energie die we hebben, over te brengen naar zo’n grote massa die tien meter verder achter een hek staat.”
Spike is doorgewinterd als het om Parkpop gaat. Met Di-rect stond hij hier al twee keer eerder en dit jaar staat hij zelfs twee keer op het podium van Parkpop. Later die dag ook met Di-rect. Voor de andere leden van The Deaf wordt het een hele ervaring. Mau reageert verlegen: “Ik heb er erg veel zin in. Als je zoveel mensen ziet, krijg je echt de kriebels.” Kid liep als kleuter al rond op Parkpop. “Ik kwam van de week nog backstagepasjes tegen van toen ik één en twee was. Ik ben, denk ik, elk jaar wel geweest.”
“Ik heb er vorig jaar heel even van mogen proeven”, vertelt Janneke enthousiast. “Ik heb tien minuten op het podium gestaan, maar het was een onwijze kick om voor zoveel mensen te staan. Natuurlijk is het veel vetter om met je eigen liedjes daar te staan.” Janneke beseft dat Parkpop bepaalde faam heeft, “Het is hét Haagse festival waar de mensen voor uit lopen. Het is een andere beleving dan in een kroeg, waar je gelijkvloers met het publiek staat. Je ziet niet iedereen zijn gezicht. In de kroeg zie je aan de gezichten of iemand het leuk vindt of niet. Het is spannend om het publiek mee te krijgen zeker als het publiek nog opgewarmd moet worden.”
Spike haakt aan: “Muziek is ook energie. Als je een energieke band bent, ben je heel geschikt voor festivalpubliek. Omdat festivalpubliek ook energiek is. Het is waanzinnig om zo’n massa aan het springen te krijgen. Wij hopen dat tot stand te brengen. Wij spelen elk optreden met tweehonderd procent. Hierdoor is de energie voelbaar. Ik denk wel dat dit goed komt.”
The Deaf speelt om 13.10 uur op de Staedion ‘Yellow’ Stage