Aan het begin van de middag valt het met het weer nog mee. De kinderacts Darcey en Monsif openen vandaag het festival voor de jongste bezoekers, gevolgd door Lola Kite op de Mainstage en The Upstairs op de Vestia House Of Rock Stage. De in Israël geboren Nederlandse zanger Dotan is de tweede act van vandaag op de Mainstage. Eerder dit jaar werd hij verkozen tot 3FM Serious Talent met zijn single ‘This town’, dat ook een bescheiden hit werd. Zijn muzikale carrière verloopt tot nu toe als een trein. Zijn debuutalbum ‘Dream Parade’ nam hij op met topproducers Martin Terefe en Sacha Skarbek (Adele, Joss Stone, Coldplay, James Morrison, Ilse DeLange) en werd uitgebracht bij EMI. Vandaag op Schollenpop valt zijn live performance echter erg tegen. Zijn repertoire klinkt wel erg veilig en binnen de lijntjes en zijn begeleidingsband lijkt er weinig zin in te hebben. De bandleden spelen braaf en vlekkeloos hun partijen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het ergste is echter, dat Dotan bijna het gehele optreden door vals zingt. Alsof de band de nummers stiekem in een andere toonsoort heeft gerepeteerd en vergeten is dit aan Dotan zelf mede te delen. Tezamen met de steeds harder vallende regen, zorgt het er in ieder geval voor dat het optreden behoorlijk in het water valt. (RvdH)

Na een hevige stortbui heeft een groot aantal bezoekers het strand verlaten. De heren van Soul Sister Dance Revolution (SSDR) bedanken dan ook meteen het publiek dat speciaal voor hen is blijven staan. SSDR timmert al weer 1,5 jaar aan de weg en dat is te merken. Was de energie eerder vooral alleen door zanger Thomas van der Want en toetsenist Camiel Meiresonne te voelen - ze trekken nog steeds de kar - nu brengt de gehele band hun swingende stevige alternatieve rock over aan het publiek. ‘Soldiers of love’, een lekker nummer dat het bij eerdere optredens goed doet qua dansen en meezingen, heeft hetzelfde effect op het Zuiderstrand. Het publiek gaat los. Het plezier dat de band heeft in het optreden straalt gigantisch van het vijftal af. De formatie maakt er een waar dansfeestje van. Iets waar ze goed in zijn en steeds beter in worden. Het publiek wil meer, en ze hadden nog wel even door kunnen spelen, maar helaas het is tijd voor de act op het hoofdpodium. (AvE)

Het zonnetje schijnt even en dat is te merken aan het bezoekersaantal. Het strand staat gezellig vol. Veel voller dan nu zal het helaas ook niet worden. Op het podium staat een Engels trio, Die So Fluid. De muziekstijl van deze band is niet echt in een hokje te stoppen, maar met alternative, metal en grunge /punk kom je al een heel eind. Het rockt in ieder geval. De band met zangeres Georgina Lisee op bas, Drew Richards op gitaar en Al Fletcher op drums timmert al een dikke tien jaar aan de weg. Inmiddels heeft het powertrio al drie albums op haar naam staan, waarvan ‘The World Is Too Big For A Lifetime’ uit 2010 de laatste is. De frontvrouw springt met haar freaky uiterlijk en outfit er direct uit en draagt de hele act. Het beukt lekker een eind weg, en met Engelse humor kom je ook al een heel eind bij het publiek. Georgina vertelt dat dit in hun hele carrière de eerste keer is dat ze op een strand gespeeld hebben. Helaas begeeft haar bas het, en het lijkt een eeuwigheid te duren voordat het probleem is opgelost. Maar omdat de band er zelf heel relaxed mee omgaat, kan het publiek het niet echt deren. Verrassend leuke act, maar ondanks de verschillende muzikale invloeden een beetje eentonig. (AvE)

Na Die So Fluid is het aan het energieke trio Supra Naturals om de mensen op te zwepen/warmen. Aanvankelijk gestart als duo, maar met Chris Pedis (Vanself), als voorman, mc en derde bandlid, is Supra Naturals nu dan echt compleet. Na een heftige start, moet Chris even op adem komen, lijkt het, maar gelukkig heeft dit geen nare uitwerking op zijn stem. Zwaar, energiek, groovy, hiphop, drum ’n bass, rock en verschrikkelijk dansbaar, walsen drummer Kit Verdijk, producer/bassist Youri de Bruijn en Chris over de menigte heen en lijken de goedkeuring van het publiek weg te kunnen dragen. De inspiratie lijkt uit vele hoeken te komen, om maar eens acts als The Prodigy, Rage Against The Machine en Enter Shikari te noemen; in ieder geval een geluid dat je niet vaak in Nederland hoort. Een ritje door Engeland zou geen slecht plan zijn voor deze mannen. (RH)

Rond half zes hebben veel mensen zich verzameld voor de Mainstage om het optreden van Krystl mee te maken. Deze 27-jarige zangeres is nog niet zo lang solo, maar heeft zich in betrekkelijk korte tijd opgewerkt tot een veelgevraagd artiest. Met dank aan 3FM vooral, die haar eerste single ‘Golden days’ begin dit jaar grijsgedraaid heeft. De muziek van Krystl en haar band past goed bij de weersomstandigheden van deze namiddag op het Scheveningse strand. Het is zonnig en zo klinkt ook de muziek. Het ‘hap-slik-weg’-gehalte van de liedjes is daarentegen erg hoog en daardoor is het vrij moeilijk om het gehele optreden ‘uit te zitten’. Het grotendeels akoestisch uitgevoerde ‘Rolling’ (tevens de titel van Krystl’s debuutalbum) en de cover ‘Let it be’ (The Beatles) zijn de enige echte hoogtepunten. Al met al een fijne act om eventjes naar te kijken, maar een heel uur is toch iets teveel van het goede. (TvL)

De band F behoeft nauwelijks introductie meer, deze Haagse funkrockband heeft zelfs al fans/volgers door het gehele land. Grotendeels te danken aan hun optreden in De Wereld Draait Door een aantal maanden terug, waardoor ze zelfs getekend zijn door AT Bookings. Vandaag op Schollenpop is het een soort thuiswedstrijd voor de vier leden van F. Er heeft zich een hoop jeugd verschanst voor de Vestia House Of Rock Stage en zij gaan aardig los. Kan ook niet anders, want nummers als ‘Fris & fruitig’, ‘Fever’ en de Lady GaGa-cover ‘Born this way’ kent iedereen inmiddels wel. Ondanks de loskomende energie lijkt het alsof F zelf niet helemaal op volle toeren draait. Misschien is het schijn, misschien ook niet. Feit is wel dat presentatrice Petra de Waal de band terughaalt voor een toegift. Geheel in het genre van F wordt ‘Bullet in the head’ van Rage Against The Machine ten gehore gebracht en is het tijd om over te schakelen naar het andere podium. (TvL)

Even lijkt het alsof de wolken verdwijnen, wanneer Splendid het podium betreedt. Een koortje, twee saxofonisten, een breeduit glimlachende band en heerlijke reggae, doen je denken aan tropische stranden en cocktails met parapluutjes. Vrolijke muziek, strak gespeeld en een goede respons (“Scheveningen, laat je horen!” schreeuwt zanger Patrick Schmitz de mensen toe, met luid gejuich als antwoord). Deze reggaeformatie is de perfecte keuze voor een festival als Schollenpop en het is goed te horen dat dit geen groentjes meer zijn. Wat wel jammer is, is dat er aardig wat vocalisten staan maar er toch gesamplede zang door de speakers klinkt, terwijl Patrick en de zangeressen van ReBelle ondertussen niets doen. Desalniettemin is het een aangename wisselwerking tussen Splendid en het publiek, waarbij warme klanken worden beloond met brede glimlachen en meedeinende hoofden. Helaas duurt het niet lang voordat de eerste regendruppels (na de gigantische plensbui eerder die dag) naar beneden vallen. Een teken aan de wand voor wat nog komen zou. (RH)

De ingevallen regen bij Splendid begint steeds heftiger vormen aan te nemen bij het optreden van de nieuwe bluessensatie DUF. Deze band had een tijdje terug hun plek op Schollenpop weten te bemachtigen via de voorrondes, maar heeft nu dus de pech om tijdens zulk slecht weer te moeten spelen. De harde wind richting podium bezorgt de leden van DUF een nat pak plus een stroomstoring. Hierdoor valt het optreden ruim een kwartier stil en is het nog maar de vraag of het hervat gaat worden. Uiteindelijk gebeurt dat wel, maar veel mensen zijn al gevlucht richting uitgang. Een handjevol mensen is getuige van het laatste gedeelte van de show, maar de sfeer zit er alsnog goed in. DUF lijkt onoverwinnelijk en brengt zelfs een uitermate overtuigende cover van de Jimi Hendrix-klassieker ‘All along the watchtower’. Een mooie gelegenheid om een soort van regendans te doen! (TvL)

Het gevreesde wordt ondertussen waarheid; de optredens van Sonic Syndicate en hoofdact Killing Joke worden afgelast wegens de barre weersomstandigheden. De Kraaien staat nu als laatste act op het Zuiderstrand. Het is donker, koud en nat, maar het geinige gezelschap laat je dit snel vergeten. De predikanten van de lol weten het publiek meteen op te warmen. Met de hilarische outfits, maskers en doldwaze show hebben ze het publiek zo op hun hand. In het begin is de gigantische entourage nauwelijks te zien, omdat er geen licht op het podium is. Dit wordt snel opgelost met wat bouwlampen. De rookbommen vliegen je letterlijk om de oren en komen zelfs in het publiek terecht. Het is zo'n dolle boel op het podium dat je ogen te kort komt. Buiten de ‘over the top’ show, weten ze ook de oren van het publiek te bekoren met hun beats en komische teksten. Als afsluiter wordt ‘Kroket’ ingezet. Het publiek en vooral de band gaan helemaal los. Toch komt De Kraaien, na verwoede pogingen van het publiek en de presentatrices, na de polonaise niet terug voor een toegift. Schollenpop komt eerder ten einde dan gepland, het Zuiderstrand loopt langzaam leeg. Een triest einde met nog wat achtergrondmuziek is wat rest. Gelukkig hebben De Kraaien iedereen met een lach op zijn gezicht naar huis laten gaan. (AvE)