Wereldwijd en zeker ook in Nederland was het zaterdag 16 april Recordstore Day, een dag die in het teken staat ter promotie van de platenwinkel. Velvet Delft pakte uit met kortingen, diverse speciale dagaanbiedingen en een verrassend goede line-up van live-acts, waaronder Selah Sue, Go Back To The Zoo en Alamo Race Track.
Vorig jaar verzorgde Velvet Music in Delft nog de officiële opening van Recordstore Day met een middennachtelijk optreden van Moke in de nacht van vrijdag op zaterdag. Dit jaar gaan de deuren ´gewoon´ op zaterdagochtend open, wel iets eerder dan anders. “We wilden wel ’s nachts open maar dan wel met een band van datzelfde kaliber. We hebben De Staat gevraagd, maar zij wilden niet na hun optreden in Rotterdam ook nog eens bij ons spelen. Misschien volgend jaar weer”, vertelt Jurgen van de Delftse platenzaak Velvet. “Vanochtend was het een gekkenhuis”, vervolgt Jurgen, “bij opening werd ik bijna onder de voet gelopen. Ik ben vroeger open gegaan zodat ik het in mijn eentje aan kon. Nou dat ging nog maar net. De meest speciale items die ik heb verkocht waren toch wel de EP’s van Nirvana en Radiohead.”
Een stuk later dan aangekondigd is het aan Alamo Race Track om de eerste van tien instore-optredens in Velvet Delft te verzorgen. Ondanks het voor een zaterdag toch vroege tijdstip is het wel meteen al behoorlijk druk. De bandleden zijn nog niet helemaal wakker, dat blijkt uit alles; de grote mokken koffie, het te laat komen, de microfoon die er niet is en de vaart die er niet in zit. Maar met vijf folkpop liedjes van het nieuwe album ‘Unicorn Loves Deer’ weet het kwartet op een erg leuke en relaxte manier Record Store Day 2011 te openen. Ook Selah Sue is te laat en moet zich door een overvolle Velvet een weg naar het podium achterin de zaak banen. Al kauwgomkauwend knalt ze met ‘Summertime’, ‘Raggamuffin’ en ‘Fyah fyah’ drie nummers van haar naamloze debuutalbum de uit zijn voegen barstende Velvet in. Je moet er van houden, en velen doen dat. Er worden veel cd’s verkocht en gesigneerd.
Het vinyl kopend publiek is opvallend divers. Maar de twee jonge skatertjes Doris en Bram springen eruit. Trots laat Doris, 14 jaar oud, zijn zojuist gekochte LP van The Death Letters zien. “Ja daar ben ik speciaal voor gekomen, het is de zwarte, helaas hadden ze de witte niet.” Bram is vanochtend heel vroeg opgestaan. “Om tien voor acht was ik hier de eerste, vertelt hij enthousiast. Ik heb de Nirvana EP, ik heb hem! Verder heb ik nog een 7 inch van A Day To Remember gekocht en vinyl van Mumford & Sons en Peter Pan Speedrock. Het is toch leuker om vinyl te hebben dan een cd-tje, vooral dit soort speciale uitgaven.”
De rust is wedergekeerd wanneer The Death Letters het laatste middagoptreden verzorgen. Van de bluesrock van vroeger is nu alleen de rock nog over met een vleugje americana. Knallen doen ze nog steeds, ook op het kleine podium in Velvet. En met ‘A room, a story, a beautifull memory’ komen ze verrassend heel mooi en kwetsbaar over. Na het optreden kun je uiteraard ook je gekochte cd laten signeren, of skateboard zoals Bram en Doris laten doen. Naast ze staat een enthousiast glunderende fan van een jaar of 15; “Ja ik heb de cd nog maar eens gekocht zodat ik hem kan laten signeren door jullie”. “Dus je hebt hem al?” vraagt drummer Victor Brandt verbaasd. “Ja, ik heb hem meteen gekocht op de dag dat ie uitkwam, maar die verkoop ik wel weer door. Ja ik volg jullie, jullie zijn echt goed!” Wat verbaasd blijven The Death Letters achter…
Na de instore optredens, wordt er buiten een klein drumpodium opgebouwd en lijkt men klaar om te gaan beginnen. Het enige beetje regen van de dag is echter even spelbreker, de mengtafel van Kraak & Smaak wordt naar binnen gebracht, maar even later weer naar buiten. Gelukkig maar. Binnen no-time is er flink wat volk op de been, is de Voldersgracht volgestampt en lijkt het festijn als stiekem buitenfestival uit te monden tot een Koninginnedag-achtig feestje aan de Delftse gracht. Niet alles verloopt echter vlekkeloos. La Boutique Fantastique speelt namelijk niet, vanwege een stukje miscommunicatie.
Van het programmaboekje klopt intussen ook niet veel meer, en dat wordt er niet beter op als King Jack besluit het pittoreske Delft eens even te checken. Optredens worden ingekort en er wordt als een malle omgebouwd, maar het tijdsschema blijft een puinhoop. Dat mag de pret echter niet drukken, want er hangt een prettige sfeer en de bands lijken het ook wel prima te vinden. Ze spelen naar hartenlust. Zo vindt Cas van Go Back To The Zoo het best oké om maar vijf nummertjes te spelen en zich volledig te geven. En ach, met wat hulp van het publiek houdt je dat best wel vol.
Het is wat stressen voor Eefje de Visser, zij trekt respectievelijk van Rotterdam naar Gouda, Utrecht, Amersfoort, Hilversum, Almere, Amsterdam, Haarlem, Leiden en op tijd in Delft om het record van negen optredens op een dag te realiseren. Hulde! Bloemen en champagne! Jammer dat het geluid niet verder reikt dan de eerste vijf rijen en misschien ook wel jammer dat zij tussen de hardrockende heren (en achtergrondzangeressen!) van Vanderbuyst en afsluitende act Face Tomorrow staat. Laatstgenoemde sluit de avond in stijl af, en zorgt ervoor dat er vlak voor twaalven toch nog even een handjevol cd’s over de toonbank gaan.