Speakers in Delft had eindelijk op een vrijdagavond weer wat bandjes geprogrammeerd. En niet zomaar wat onbekende namen. Vrijdag 1 april beloofde een rockende avond te worden. Het Haagse The Deaf, Kirk Dikdik and The Bongos en als afsluiter Peter Pan Speedrock. Wordt het zo hard als de line-up beloofde?
De avond start met The Deaf en vrij weinig publiek, zanger Spike (ook bekend van Di-rect) roept het publiek een stuk of vier keer op te dansen: "Dit liedje is leuk om op te dansen, ja écht, ook met een valse gitaar, maar mag ik die valse gitaar nog wat harder op de monitor, harder, harder." En hij sluit dit af met een boer. Dit is het niveau van het optreden van The Deaf. Naarmate het drukke, soms zelfs chaotische optreden vordert, lijkt hij vooral in een slechte trip te zitten. Zijn zang is ook vaak onzuiver en de band krijgt het publiek nauwelijks mee. Het nummer 'I'm alive', van het debuutalbum dat deze week uitkomt, belooft heel veel goeds. Tijdens dit nummer krijgen ze het publiek zelfs mee met 'the singalong with The Deaf'. De show is op zich prima, lang niet alles is zuiver, maar het rockt wel.
Kirk Dikdik and The Bongos start om tien uur het muziekgeweld. De zaal is goed gevuld en zelfs het balkon in Speakers is open gegaan. Snel, hard, bijna onverstaanbare zang en bier zijn vier benoemingen die goed bij deze Zuid-Hollandse rockband passen. De mannen en dame (weer een dame op de bas, net als bij The Deaf) spelen een strakke show en zijn goed op elkaar ingespeeld. De half uur durende ‘rockshow’ valt bij het publiek goed in de smaak, ondanks dat het publiek nog niet echt beweegt. Naarmate de show vordert, beginnen er toch wat mensen te bewegen, een enkeling waagt het zelfs tot crowdsurfen. Muzikaal zit het goed in elkaar en past deze band beter bij Peter Pan Speedrock dan The Deaf.
Dat het publiek voor het Eindhovense Peter Pan Speedrock is gekomen, is duidelijk vanaf het moment dat de drie heren het podium opkomen. Alle handen gaan gelijk de lucht in. En al vrij snel zijn de eerste crowdsurfers een feit. Natuurlijk is ook Dikke Dennis van de partij, hij kondigt de band aan met zijn favoriete ‘trick’, de microfoon een kopstoot geven. Zodra Peter (leadzanger/gitarist) de eerste snaar raakt, start de pit die bijna de helft van Speakers inneemt. Deze pit blijft gedurende de anderhalf durende show continu aanwezig en van dezelfde grootte. De drie heren rocken met internationale klasse. De interactie met het publiek is super. “Weet je wat ik vet vind, dat er in de pit hier een blond meisje rondloopt,” zegt Peter tussendoor, waarna de dame in kwestie bijna een heel nummer op het podium tussen Peter en bassist/zanger Bartman staat te rocken. De sfeer zit er dus goed in.
De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. Dat kan ook niet anders, want Peter Pan Speedrock bestaat al jaren. Dikke Dennis komt nog een paar keer het podium op om een nummertje mee te doen. “Ik ga vandaag iets nieuws doen. Natuurlijk niet, één april losers”, roept hij vlak voordat ‘Schoppen aas’ begint. Peter Pan Speedrock speelt strak, zoals eigenlijk altijd. Veel nummers van het laatste album ‘We Want Blood’ komen voorbij, waaronder het titelnummer waar vanuit het publiek vaak om geroepen wordt. Het is een genot om naar deze heren en het publiek te kijken, iedereen rockt even hard. Een topavond voor alle rockliefhebbers in Delft.