De zevenkoppige formatie Kingfisher Sky presenteerde zaterdag 18 september 2010 de opvolger, ‘Skin Of The Earth’, op debuutalbum ‘Hallway of Dreams’ in een redelijk gevulde, kleine zaal van ’t Paard van Troje te Den Haag. Voorprogramma Cardamon zorgde met zijn optreden voor een lauwwarm publiek en voorzag Kingfisher Sky daarmee van hongerige luisteraars.
Wanneer de vier mannen en dame van Cardamon het spits afbijten is de zaal nog maar voor de helft gevuld. Hoewel de band zijn best doet om zijn enthousiasme voor de muziek op het publiek over te brengen, wordt er maar matig geapplaudiseerd of bewogen. Het kwintet werkt netjes de setlist af en bereikt hiermee een niveau dat “ok” in het gehoor ligt, maar het ontbreekt aan echte pieken of bijzondere momenten. De liedjes klinken als een lekkere mix tussen rock en gothic-metal, waar zangeres Floortje Donia een extra dimensie aan geeft met haar popachtige stemgeluid en voorkomen. Bij het laatste nummer gaan uiteindelijk toch wat handjes de lucht in, op aanmoedigen van frontvrouw Floortje, maar helaas is dit maar kortstondig - na een concertje van een half uur is de muzikale honger van het publiek nog niet gestild.
Na een relatief korte pauze stapt dan Kingfisher Sky het podium op, die onder luid applaus groots inzetten. Het geluid klinkt vol, bombastisch en fel - niet in de laatste plaats door de toevoeging van celliste Maaike Peterse en toetsenist David Guttierrez Rojas. De extra elementen zijn verfrissend, maar helaas komt het wel geregeld voor dat de cello overstemd wordt door de toetsen. Juist het individuele geluid van deze twee instrumenten geeft de muziek een extra ‘kick’; versmelting draagt eraan bij dat het ‘wow’-effect wordt verminderd.
Het zevental serveert volwassen metal, met aardig wat tempowisselingen in de nummers die ervoor zorgen dat iedereen wakker blijft. Deze formule komt wel wat vaak naar voren in de nummers die ze vanavond ten gehore brengen; hetzelfde schema wordt steeds weer afgewerkt. Zangeres Judith Rijnveld weet het publiek goed te bespelen en langzamerhand komt de sfeer er (eindelijk) goed in. Ze laat zien dat ze veel vocaal bereik heeft en zonder zichtbare moeite schakelt ze van ingetogen zang naar flinke uithalen. Aan het gothic-cliché werd jammer genoeg niet ontkomen en zo nu en dan maakten teksten plaats voor de “ooh-oooh-ooooooh”-klanken (wat nog wel eens een erfenisje van Within Temptation zou kunnen zijn).
Rond driekwart van het optreden verschijnt René Bom ten tonele om een officieel tintje aan de cd-presentatie te geven en op kenmerkende wijze (“ik ben de nachburgemeester”) overhandigt hij de nieuwe cd aan Judith Rijnveld. Een paar zoenen is zijn deel. Na een bedankje richting moeders voor het artwork van de cd, begint het gezelschap aan de laatste nummers van de avond. Eindelijk is het zover; er wordt lekker enthousiast meegejuicht en geklapt. Kingfisher Sky mag spreken van een degelijke cd-presentatie, ware het niet dat er her en der wat rauwe randjes ontbreken. Waar het precies aan ligt, valt moeilijk te zeggen. De band doet zijn best en speelt - zonder valse pretenties - gewoon goed, maar tot echt vuurwerk komt het helaas niet.