Wie ‘keihard beuken’ zegt, denkt misschien in eerste instantie aan het gelijknamige nummer van Aux Raus & De Bimbo’s. Maar wie meer weet van het ‘beukgenre’ komt al snel op Atari Teenage Riot terecht. Deze Duitse formatie is in principe de grondlegger van ‘digital hardcore’. Begonnen in 1992 en sindsdien vele festivals aangedaan, bloedde ATR echter dood rond de millenniumwisseling. Precies tien jaar later kondigde de band een reünietour aan en deed afgelopen woensdag 8 september een show in het Paard van Troje. Overigens voor een lang niet uitverkochte zaal.
Voordat Atari Teenage Riot daadwerkelijk zijn opmars maakt, maakt DJ Wolf!Where? het publiek warm met een techno-achtige set. Het heeft echter niet de energie die je zou verwachten als voorprogramma van een snoeiharde act. Desondanks hangt er een gemoedelijke sfeer in de grote zaal van het Paard, en iedereen weet ook dat straks de hel losbreekt. Rond kwart over negen is het zover; Alec Empire, Nic Endo en CX Kidtronic komen op en vanaf dat moment gaat het dak eraf.
De show van ATR kenmerkt zich door een tomeloze hoeveelheid energie. De drie leden zijn dan ook hevig aan het rondspringen, hierbij hun teksten scanderend door de microfoon. Ondanks het vooral om de muziek draait, zijn de hardcorepioniers maar weinig achter hun apparatuur te vinden. Zo nu en dan wordt er wel gas teruggenomen om wat te freaken op noisegebied - de beats blijven dan ook achterwege op die momenten - maar even later knalt ATR weer los.
De formatie staat er om bekend links geëngageerde boodschappen uit te dragen, wat verklaarbaar is door de tijdsspanne waarin ATR zijn topdagen beleefde. Hardcore was in de jaren 90 nog nieuw en trok destijds veel neonazi’s aan, een effect waartegen frontman Alec Empire zich altijd verzet heeft. Vanavond blijft het echter bij een kleine speech over activisme, als inleiding voor de song ‘Get off while you can’. Uiteraard ontbreekt ook de klassieker ‘Deutschland has gotta die!’ niet.
Het hoogtepunt voor veel mensen is de laatste song, waarbij zo’n dertig man publiek het podium op klimt. Het is één groot feest en ook vooraan in de zaal wordt er druk op los gepogood. Opvallend trouwens is dat er zoveel verschillende typen mensen op het optreden van ATR zijn afgekomen Een gemêleerd publiek dus, en dat zal Alec Empire ongetwijfeld zo gewild hebben. Het is bijna jammer dat de band geen toegift doet, maar aan de andere kant is iedereen moe en voldaan…