Afgelopen woensdag 27 oktober was er weer een Haags Pop Podium Avond in de SuperMarkt. Ditmaal was het podium toebedeeld aan Romagna - bekend van de groep R.O.O.O.M - en Pleen, die hun nieuwe EP ‘Open up’ presenteerde. Ondanks de recente hype rond laatstgenoemde act, die afgelopen zaterdag tot winnaar van de Haagse Popprijs in de categorie ‘Aanstormend Talent’ werd verkozen, was het vooral Romagna die de show stal met haar opvallende performance.
Aan Romagna de eer om het spits af te bijten vanavond. Begeleid door haar vaste gitarist Ronno Osipow weet zij het publiek vanaf de eerste toon aan zich te binden. Je kunt direct merken dat de twee door de wol geverfd zijn, want de akoestische liedjes staan als een huis. Werkelijk elke noot valt op zijn plaats en Romagna doet haar best om het visueel ook nog eens aantrekkelijk te maken. Gehuld in een kort jurkje en leren laarzen huppelt ze over het podium en maakt ze poses die je eerder verwacht bij een voltallige band dan in deze intieme setting. Toch komt ze ermee weg en krijgt ze tussen de nummers door een welverdiend applaus.
De teksten van Romagna zijn allemaal door haarzelf geschreven en gaan voornamelijk over de liefde. En de frustratie die daarmee gepaard gaat. Ze verontschuldigt zich voor het feit “dat ze misschien een beetje depressief zijn”. Halverwege de set kondigt ze een ‘special guest’ aan, iemand aan wie ze haar talent te danken heeft. Het is niemand minder dan haar vader en samen brengen ze een mierzoete ballade ten gehore. Alsof er niet genoeg verrassingen gekomen zijn, sluit Romagna haar show af met drie nummers van cd. De r&b-achtige tracks die door de SuperMarkt schallen hebben een groot hitpotentieel en wie weet horen we ze eens op de radio.
De band Pleen, hoofdact van vanavond, heeft iets te vieren. Tijdens de finale van de Haagse PopWeek nog uitgeroepen tot winnaar van de Haagse Popprijs in de categorie ‘Aanstormend Talent’, presenteert de band nu hun nieuwe cd ‘Open up’. De vijf jongemannen brengen een keur aan liedjes ten gehore waarbij een grote rol weggelegd is voor de akoestische gitaar, bespeeld door Lennart Verleer. Toch is de enige echte publieksvermakende factor in de groep zanger Ruben de Gilde. In tegenstelling tot zijn statisch ogende medebandleden is hij één en al beweeglijkheid. Leuk om naar te kijken en zijn performance geeft je ook het gevoel dat het recht uit het hart komt.
Op zich zijn de liedjes van Pleen lekker in het gehoor liggend, maar na een aantal nummers komt toch een beetje de klad erin. Ze lijken net iets teveel op elkaar en als publiek verwacht je een knaller, die maar niet komt. Een welkome afwisseling in de show is dan ook de overhandiging van een ingelijst eerste cd-exemplaar door manager Willem, die veel voor de band betekend heeft. Hij krijgt de probs voor zijn bijdrage aan de carrière van de band en oogt minstens zo trots als Pleen zelf. De set wordt hierna voortgezet en als de band het laatste liedje heeft afgekondigd, wordt er geschreeuwd om een toegift. En die komt er ook.