De Haagse PopWeek 2010 is over de helft. De zesde dag bood ruimte aan het programma van twee externe initiatieven, KNUS en Dirty AggA Crew. KNUS zorgde voor een semi-akoestisch programma in de Pavlov en de Dirty Agga Crew gaf de eerste Jukeparty van Den Haag in 330Live (Cremers). In het Paardcafé traden Nature In A Box en Kings Crossing op.

Pavlov staat vandaag in het teken van Knusmusic, waarin gezelligheid, kleinschaligheid en intimiteit een belangrijke rol spelen. Een viertal acts waren voor deze knusse avond geprogrammeerd. Helaas was We Are Lette, de act van Arlette van de rockband Rubber Johnny, verhinderd. De acts die de intieme muziekavond verzorgd hebben waren Mica’s Mess, Permanent Marker en Bazzookas. Enerzijds een verrassende keuze van acts voor een Knusmusic avond, aangezien Permanent Marker en Bazzookas normaalgesproken van de rappe, uptempo muziek zijn. Anderzijds is dit een opportune en daarom ook welweer logische programmakeuze, want interessant voor band en publiek.

Mica’s Mess mag deze avond de spits afbijten. Mieke van Veen aka Mica speelt sinds 2010 vooral solo, maar vanavond wordt ze begeleid door een gitarist Menno Gootjens. De muziek van Mica klinkt puur en recht uit het hart. Mica’s basisinspiratie ligt bij onder andere Neil Young, David Bowie, Prince en Eagle Eye. Haar singer-songwriternummers doen pop/rock aan, maar daar is niet alles mee gezegd. Ergens in de verte doet het zich een beetje folk voor, welke zich laat vertalen door gitaar en de pure performance. Haar stem heeft kracht, ook zonder dat ze wezenlijk luid aan het zingen is. Het lijkt alsof ze er staat zonder moeite, behoorlijk in haar sessie opgaat en er van geniet. Ondanks dat de zang een enkele maal niet helemaal zuiver is, is dit absoluut niet storend en was het een goed en aangenaam optreden. Mica’s Mess staat voor toegankelijk en vatbaar, doch krachtig en authentiek. (ST)

Het is moeilijk te zeggen of het publiek niet dichterbij het podium dúrft te komen of dat iedereen gewoonweg aan de grond genageld staat vanwege de imponerende sound en uitstraling van Nature In A Box. De bandleden laten zich in ieder geval niet afleiden door het gat voor het podium. Het gevoel van comfort en onbehaaglijkheid vechten om het voeren van de boventoon, en dat maakt de psychedelische stonerrock van deze Haagse formatie juist zo spannend. Zanger/gitarist Marijn is een indrukwekkende persoon met een veelzijdige stem, die muzikaal bijgestaan wordt door een bescheiden ogende en klinkende gitarist. De bassist duwt en stuwt, maar kleurt het geheel ook in met lekkere loopjes. En de drummer… die kauwt, soms met megalomane blik, op zijn kauwgom, en zorgt voor een mysterieuze cadans. Als filmregisseur Tim Burton in een band zou spelen, dan zou het ongeveer zo klinken. De band maakt echter weinig contact met het publiek of elkaar. Iedereen bevindt zich op zijn eigen eiland, alleen de frontman en de drummer wisselen af en toe een vluchtige blik. Maar misschien hoort dat ook wel zo. Dat weet je met Burton ook nooit. (TZ)

De tweede band die op de Knusmusic avond speelt is Permanent Marker. In de zomer van 2007 boekten zij veel succes, maar leken daarna bijna van de aardbodem verdwenen. Met een nieuwe gitarist zijn ze weer helemaal terug en vol enthousiasme. De jonge bandleden van de van origine punkrockband hebben erg hun best gedaan om hun rappe uptempo punkmuziek te vertalen naar een akoestische performance. De jongens van Permanent Marker vonden deze taak nog best lastig, maar laten zien dat ze er in kunnen slagen een akoestisch optreden te verzorgen. Op de achtergrond is de invloed van de punkrock wel te merken, niet alleen aan de akkoorden, maar ook aan de vibe die de band overbrengt; Er zit rumoer, gein en levendigheid in de performance. Een stukje ernst en gevoeligheid komt om de hoek kijken wanneer drummer Sander zich op het podium ontpopt tot een verrassend multitalent; achter de toetsen speelt en zingt hij een solonummer, wat hij ontzettend goed doet. Maar dit kan niet te lang duren; de bedrijvigheid van de bandformatie keert al snel terug en er wordt dan ook afgesloten met een punknummertje. (ST)

‘Het serieuze, swingende rockwerk’, belooft het programmaboekje ons bij Kings Crossing. Swingend? Verre van. Frontman Daan heeft een attitude waar ‘u’ tegen gezegd kan worden en springt als een spastische stuiterbal door het café. Grappig is het eigenlijk niet en af en toe wordt het zelfs een beetje vervelend. Duidelijk is dat de nummers van Kings Crossing goed in elkaar zitten en zeker kunnen boeien, maar het geheel komt moeizaam van de grond. In sneltreinvaart worden de nummers afgewerkt, en ook de drummer speelt alsof zijn leven er vanaf hangt, wat resulteert in een ietwat hakkerig spel. Of de zanger nu zijn gitaar pakt, of de bassist naar de microfoon grijpt: het mag niet baten. Het feest blijft uit. En dat is jammer, want Kings Crossing kan het wel. De bandleden hadden misschien gewoon hun dag niet. (TZ)

Als afsluiter van de avond spelen de mannen van Bazzookas; Bazz VanKatoen + skaformatie The Palookas. Ook deze Nederlandstalige bandformatie is van origine duidelijk niet van de akoestische afdeling en zal voor een akoestisch optreden een hoop moeten bijstellen. De Bazzooka-mannen hebben echter een verrassing voor het publiek in petto, want onder het mom van gezelligheid slaan de Bazzookas, ondanks de akoestische aangelegenheid, hun eigen weg in; ska! Hiermee heeft de formatie gekozen om zich niet van een andere kant te laten zien, maar het lijkt er niet op dat het publiek zich daaraan stoort: Pavlov staat bol van de genietende mensen. De opruiende muziek maakt dat menig type los komt; voetjes gaan van de vloer en kledingstukken worden uitgetrokken. Frontman Bazz is een uitdager in hart en nieren en lokt het soms wat terughoudende publiek uit tot participatie; er wordt meegezongen en zelfs een gabbershowtje gegeven. De akoestische instelling ontbrak. Een gemiste uitdaging of een vervormde uitdaging?! Hoe je het ook went of keert: Bazzookas voldeed in eigen stijl met vlag en wimpel aan de gezelligheid en intimiteit die de Knusavond beloofde! (ST)

Voor de tweede achtereenvolgende dag tijdens de Haagse PopWeek is er vanavond een programma in Cremers. Iets meer gespecificeerd: het staat allemaal te gebeuren in 330live, de nieuwe naam van het kelderpodium die een half jaar geleden werd geopend. Vanavond is het collectief Dirty Agga Crew verantwoordelijk voor het programma. Onder de noemer ‘eerste officiële jukeparty in Den Haag’ krijgt het publiek de gelegenheid kennis te maken met een stroming die vrij underground te noemen is. Juke wordt omschreven als een mix van stijlen, waaronder ghetto house en hiphop. Het dj-duo Charly White & Geazah heeft de taak het publiek op te warmen met een set, die al een beetje verklapt wat er verder muzikaal te wachten staat. Ze draaien platen die qua stijl niet in één hokje te plaatsen vallen. Het heeft iets weg van dubstep en house. Het publiek druppelt inmiddels binnen en de eerste mensen wagen een dansje. Pas echt druk wordt het bij de tweede act Chrissy Murderbot. Deze Amerikaan die zijn roots in de Chicagohouse heeft liggen, heeft zich intussen ontwikkeld tot een dj/producer die een keur aan stijlen presenteert. De nadruk ligt dan wel op juke, maar er vallen bijvoorbeeld ook ravegeluiden te ontdekken in zijn muziek. Bij afsluiter DJ Spinn, eveneens uit de U.S.A., gaan de remmen definitief los. De kelder staat helemaal vol en iedereen vermaakt zich. Leuk herkenningspunt is “ Pullover” van de Nederlandse Speedy J, die DJ Spinn in zijn set verwerkt heeft en nu een totaal andere context heeft. De party wordt ‘afgekapt’ door organisator Martijn Verlinden, om de simpele reden dat Cremers om 1 uur zijn deuren sluit… (TL)