So What blijft ondanks voorspelbaarheid verrassen

Alles wordt uit de kast uitgehaald

Marlou van der Linden ,

De Haagse pop/rockband So What mag na een flink aantal Popronde optredens even een avondje uitblussen op het thuisfront. Na in 2008 hun debuutalbum ‘Tiptoes’ uitgebracht te hebben, zijn de vier jonge mannen op dit moment druk bezig met het schrijven en ten gehore brengen van nieuwe nummers. Vrijdagavond staan ze op het podium van 330live (Cremers) om te laten zien dat ze de afgelopen tijd zijn gegroeid.

Alles wordt uit de kast uitgehaald

De Haagse pop/rockband So What mag na een flink aantal Popronde optredens even een avondje uitblussen op het thuisfront. Na in 2008 hun debuutalbum ‘Tiptoes’ uitgebracht te hebben, zijn de vier jonge mannen op dit moment druk bezig met het schrijven en ten gehore brengen van nieuwe nummers. Vrijdagavond staan ze op het podium van 330live (Cremers) om te laten zien dat ze de afgelopen tijd zijn gegroeid.

De knusse kelder staat snel vol zodra de band inzet met een hard nummer dat enigszins afwijkt van de catchy popsongs die we van So What gewend zijn. Toch zitten de jongens er direct lekker in, getuige het strakke samenspel. Drummer Joeri slaat opvallend sterk en energiek, terwijl gitarist Alex de melodieën er geraffineerd doorheen speelt. Frontman Bram is in het bezit van een zeer prettig en krachtig stemgeluid waarmee hij zonder enige moeite varieert. Erg mooi klinkt zijn stem wanneer hij met het akoestische nummer ‘Passe partout’ de sfeer van het nummer benadrukt door de zang klein te houden zonder microfoon. De jongens houden van een uitdaging dat zich onder andere laat zien in de instrumentwisselingen. Zo wordt het mooie nummer ‘Josephine’ kracht bijgezet door het gebruik van enkel vier gitaren en laat bassist Vincent zien hoe een goed potje slagwerk klinkt.

Het talent om hitgevoelige nummers te produceren is So What duidelijk niet verleerd. Ook ‘Win win situation’ en een gloednieuw nog titelloos nummer liggen heerlijk in het gehoor. Na één refreintje worden de teksten al vrolijk meegezongen. Erg leuk is de hysterische reactie op het moment dat de drummer met een grote lach op zijn gezicht een nog behoorlijk goede kopstem opzet. Wanneer het publiek inzakt, brengt de band daar meteen verandering in door een tandje extra bij te schroeven. Ondanks de variatie in tempo en instrumentgebruik, zijn de nummers wat voorspelbaar. Het samenspel wordt vaak op dezelfde manier opgebouwd en de melodieën lijken soms herhaald te worden. Hun grootste kracht is daarmee tegelijkertijd hun grootste valkuil.

Met de nodige dosis durf, brutaliteit en talent laat So What vanavond zien de potentie te hebben om hun succes in stijgende lijn voort te zetten. De nieuwe nummers worden terecht met veel enthousiasme ontvangen, terwijl de bandleden duidelijk laten merken hier erg blij mee te zijn: “Bedankt dat jullie er allemaal waren, jullie zijn top”’ Nu nog iets meer variatie in de opbouw en de melodieën en een tweede album mag er zeker komen.