Het swingende geluid van de jaren '50 is weer helemaal terug. Caro Emerald is ongekend succesvol met haar album vol eigen liedjes, Yolande Be Cool doet het met een opgepimpte versie van 'We no speak Americano', Lilian Hak grijpt terug op de filmmuziek uit die tijd en The Baseballs gieten hedendaagse Top 40 hits in een rock 'n' roll jasje. Het optreden van de Berlijnse coverband op 3 november in het Paard komt dan ook precies op tijd. Ruim van te voren is de grote zaal al uitverkocht en met een show van dik twee uur is het ouderwets swingen geblazen voor jongens met vetkuiven en meisjes met een bloem in hun haar.

Digger (Rüdiger Brans), Sam (Sven Budja) en Basti (Sebastian Raetzel), het zingende trio van The Baseballs, komt elkaar op een goede dag tegen in een oefenruimte in Berlijn. Ze hebben alle drie een vetkuif en besluiten samen muziek te gaan maken en gaan covers spelen van Top 40 hits in een rock 'n' roll arrangement. Ze komen terecht bij producersduo Andreas John en Erik McHoll die commercieel succesvol zijn met Cinema Bizarre en in Duitsland met ‘Knut der kleine Eisbär’ van Kitty & Knut bewezen hebben goed op hypes te kunnen inspelen. Of de ontmoeting van de drie heren geheel toevallig is of netjes geregisseerd vermeld het verhaal niet, maar het levert in ieder geval een succesvolle act op die met een cover van Rihanna´s ‘Umbrella’ een dikke 12,5 miljoen hits op YouTube weet te scoren.

In het Paard van Troje wordt het drietal begeleid door een vierkoppige band in witte overhemden met zwarte stropdassen en al snel ontpopt het gezelschap zich tot heuse boyband. Gillende meisjes op de eerste rijen, strak geregisseerde danspasjes en heupbewegingen en hitgevoelige liedjes met een hoge meezingfactor. Zwijmelende meisjes worden vanaf het podium strak aangekeken en met een knipoog toegezongen en al snel worden wat dames uit het publiek getrokken om vrolijk mee te dansen op het podium. Recente Top 40 hits als ‘Don´t cha’, ‘Crazy in love’, ‘I don´t feel like dancing’ en ‘Pokerface’ worden allemaal in rock ´n´roll versies gegoten en in de aanloop naar ‘Let´s get loud’ komt als enige echte klassieker een deel van ‘Hit the road Jack’ voorbij.

Het repertoire van The Baseballs beperkt zich tot veilig hitparade werk zonder alternatieve scherpe randjes of rock. Na een instrumentaal intermezzo waarin de begeleidingsband mag laten zien wat ze muzikaal gezien in huis heeft komt het drietal in meer casual outfits terug voor een a capella onderonsje. De maniertjes van de jongens beginnen te opvallend te worden. Baseball Sam doet met zijn poses sterk denken aan een vleesgeworden Johnny Bravo en Digger´s geflirt met de eerste rijen wekt zelfs bij sommige fans irritatie op. Na een lang uitgesponnen versie van ‘Umbrella’ en een in de brand vliegende piano, is het nog tijd voor vier toegiften. Nadat The Baseballs het Paard van Troje tijdens Roxette´s ‘The look’ letterlijk op haar grondvesten heeft laten trillen komt een eind aan de show en kunnen de fans zich bij de merchandise stand tegoed doen aan mokken, T-shirts en pluche dobbelsteentjes met het logo, de silhouetten of de gezichten van The Baseballs er op.