Gedreven door al het onrecht en kwaad in de wereld schotelt de Nigeriaans/Duitse zangeres Nneka haar publiek een unieke mix van soul, hiphop, reggae en een boodschap van ‘vrede’ en ‘liefde’ voor. De grote zaal van het Paard van Troje is op woensdagavond 10 november goed gevuld als de zangeres haar statement op authentieke wijze wereldkundig maakt.

Een brede glimlach schittert op Nneka’s gezicht als ze het podium opkomt. Met een vuist in de lucht en expressieve gelaatstrekken maakt ze al snel duidelijk dat haar liedjes zoveel meer omvatten dan de catchy melodieën en swingende ritmes alleen. Hier staat een gepassioneerde voorvechter van rechtvaardigheid en vrede die met mooie liedjes de meest taaie wereldproblematiek toegankelijk maakt.

Het kan dan ook geen toeval zijn dat dit concert uitgerekend vandaag, precies vijftien jaar na de moord op de Nigeriaanse milieuactivist Ken Saro-Wiwa, plaats vindt in Den Haag, de stad van recht en vrede. Anders dan gebruikelijk staan vanavond in de hal van de popzaal geen  merchandise stands met T-shirts en cd’s van de artiest. Ditmaal zijn het non-profit organisaties als Milieudefensie en Amnesty International die met flyers en posters aandacht vragen voor thema’s als gelijkheid, rechtvaardigheid en vrede. Voordat de hoofdact speelt, staat de zaal stil bij de dood van Saro-Wiwa en de (geweldloze) strijd die hij voerde tegen de milieuvervuilende activiteiten van multinationals in Nigeria. Achterin de zaal versterken grote fotopanelen met indringende verhalen het gevoel dat er iets fundamenteels mis is met de manier waarop er ter wereld vaak met mens en natuur wordt omgegaan.

Nneka verkondigt dezelfde beladen boodschap maar doet daar een mooie muzikale omlijsting omheen. Ze schrijft haar liedjes zelf en wie inzoomt op sommige teksten merkt dat ze over een behoorlijke dosis humor beschikt. Zo vertelt ze dat de definitie van VIP volgens het woordenboek ‘Very Important Person’ is. In de wereld van Nneka staat die afkorting voor ‘Vagabonds In Power’. Het is een kreet die zowel haar strijdvaardigheid als haar humor toont.

Begeleid door een vierkoppige band speelt ze een gevarieerde set die zowel aanzet tot nadenken als tot dansen.  Het geheel zit muzikaal erg goed in elkaar. Niet alleen door de doorgewinterde muzikanten die achter haar staan, maar zeker ook door de zang van Nneka. Haar stemgeluid is zo eigen dat het onmogelijk met die van een ander is te vergelijken. De kleinste emotie is er in terug te horen. Haar verdriet, pijn en boosheid, maar ook haar hoop en vertouwen op verandering en liefde. Daar zingt ze zo krachtig en gevoelsmatig over dat de show van vanavond ook overeind zou blijven als zij slechts met haar gitaar op de bühne had gestaan.