Het Paard van Troje stroomde woensdagavond 17 november 2010 vol met aanbidders van het mooie, Amerikaanse rockmonster Beth Hart. Ze bespeelde het publiek met een enorme strot, hartverscheurende teksten, veel interactie en enorm geflirt. Voorprogramma Charlie Dée zette een mooi optreden neer, maar deed eigenlijk mee voor spek en bonen.
Eén ding is zeker; de stemming zit er goed in. Een privilege voor veel voorprogramma’s; het Paard is vanaf de eerste minuut dat Charlie Dée speelt, helemaal propvol. De liedjes die Charlie Dée met haar band ten gehore brengt klinken heel puur en harmonieus. Helaas grijpt de singer-songwriter niet de kansen die voor haar liggen om het publiek te bespelen, ook niet wanneer zij niet achter de piano zit of gitaar speelt, blijft het optreden wat statisch. Voordat zij het laatste nummer inzet, deelt ze met het publiek dat ‘Leave the light on’ van Beth Hart in haar top 10 van beste nummers ooit staat. Later op de avond is het evident dat de aanwezigen het hiermee volmondig eens zijn.
Wanneer het, na een half uur wachten, dan eindelijk zover blijkt te zijn, is de verrassing groot wanneer niet Beth Hart, maar Jörgen Raymann het publiek toespreekt. Hij kondigt aan dat de zangeres zo het podium opstapt en dat op unieke wijze een fotosessie mogelijk wordt gemaakt. Hij vraagt iedereen zijn/haar mobiel vast tevoorschijn te halen en roept haar het podium op. Onder luid gejuich en applaus stapt Beth Hart in de spolights. Voordat ze met haar optreden begint, geeft ze aan dat haar huidige tour in het teken staat van Unicef. Aha, geen fotosessie dus, maar een SMS-sessie voor het goede doel.
Dan eindelijk waar iedereen op heeft gewacht; het optreden. Beth Hart knalt er meteen “head first” in en overrompeld. Zoals iedere keer weer, maakt Beth Hart direct na het eerste nummer contact met het publiek “There’s nothing like touring in fucking Holland; you guys give so much love”, en doet daarmee de laatste twijfelaars smelten. Beth Hart is niet zomaar een zangeres, ze is een entertainer pur sang. Tussen de nummers door vertelt ze zo nu en dan wat meer over de achtergrond van het nummer. Zo haalt ze een leuke metafoor aan over een ezel die een wortel achterna zit, maar er steeds net niet bijkomt. Die metafoor staat voor het vechten voor geluk in het leven en dat dit voor haar steeds net onbereikbaar was, ofwel het nummer ‘Happiness... any day now’ van haar nieuwe cd ‘My California’.
Oud(er) en nieuw werk wisselt elkaar af, waarbij met name het nummer ‘Sister heroine’ van de nieuwe cd veel indruk maakt. Het nummer dat Beth Hart geschreven heeft over haar overleden zus maant de uitzinnige menigte tot stilte en dwingt tot luisteren. Het is werkelijk prachtig hoe de zangeres zo (ogenschijnlijk) gemakkelijk schakelt tussen ingetogen, intieme nummers en het agressieve, rauwe werk dat het andere gezicht van de zangeres toont. Maar het is niet alleen rauwe emotie die de overhand heeft deze avond; ze is tevens in staat een feestje neer te zetten, zoals gebeurt bij ‘LA song’. Tussendoor vindt Beth Hart nog even de tijd om trots haar man Scott voor te stellen, wat het optreden nóg persoonlijker maakt.
Het absolute hoogtepunt van de avond is, geheel in overeenstemming met Charlie Dée, het fantastische, hartverscheurende nummer ‘Leave the light on’. Alle vrouwen en mannen zingen het lied woord voor woord mee en zwijmelen er tezamen op los. De enige conclusie die getrokken kan worden, is dat deze krachtige vrouw de vertolking is van zij die het zware leven lijden of hebben gelijd en voor allen spreekt wanneer zij haar lijfleid ten gehore brengt.