De Haagse band Venus Flytrap speelde afgelopen week niet alleen op het SXSW festival, waarvan eerder al een verslag te lezen was op 3VOOR12 Den Haag, maar plakte er gewoon nog een tour aan vast. Speciaal voor deze website hield de band een tourverslag bij.
Donderdag 18 maart
Helaas moeten we het zonnige en aangename Austin achter ons laten, want we spelen vanavond in Denton, Noord Texas. We doen er praktisch de hele dag over om daar te komen, via binnendoor weggetjes. Je wilt toch ook wat van de omgeving zien. Het is erg mooi. In Denton (wat een studentenstadje is), is het nog steeds Spring Break. Het oogt nogal verlaten; toch zijn er relatief veel live muziekzaaltjes.
Vanavond spelen we in de Cold Fusion lounge, samen met een Japanse band. De zaal is een donkere, psychedelische, door blacklight verlichte "lounge-grot" met een klein podium. Eerst eten we lekker Thais en dan struinen we nog wat door het 'centrum'. Zaterdag spelen we hier weer in Andy's Bar. Dat ziet er beter uit, meer een echte zaal. Terug in de Cold Fusion hebben we toch zeker een fijn avondje. De Japanners maken postrock á la Mono en Moqwai. Ik rook een grote waterpijp met een andere gast die ons nog kent van het optreden in Fort Worth. Waterpijp is hier tabak met een soort aroma, een zogenaamde "hookah". Best goed. We spelen opeengepakt op het minipodium onze beste set sinds we hier zijn. Het is niet druk maar wel heel gezellig en vooral 'vreemd'. Beetje vreemd maar wel lekker dus - dat was Denton.
Vrijdag 19 maart
We spelen weer in Dallas vanavond. Dat is vlakbij, half uurtje rijden. De dag begint hetzelfde. Wakker worden in een hotel langs de snelweg. Alles lijkt op elkaar. Naast het hotel staat vaak een ontbijtschuur, Denny's of IHop. Daar eten we dan. Je hebt veel keuze maar alles is schaamteloos vet, big, huge, topped with cheddar en swiss cheese en weggespoeld met sloten koffiewater. Yihah! Overdag bekijken we de plek waar JFK is neergeschoten. Toeristische trekpleister! Wel leuk hoor. Dallas is verder niet bijster anders dan andere Amerikaanse steden. Lees: geen centrum whatsoever, groepje skyscrapers en geen winkels. Die liggen 30 minuten vanaf downtown in shopping malls. Maar waar we 's avonds spelen, in The Cavern, is het een uitgaansgebied.
The Cavern is leuk en dedicated to the Beatles. We zouden vanavond samen met Drive Like Maria spelen maar die komen niet opdagen. Wel als opener een singer-songwriter uit Seattle. We hebben drumstel en versterkers weer kunnen lenen van een local band. Deze jongens spelen hier morgen maar ze waren zo vriendelijk hun spullen al vanavond te komen neerzetten. Heel erg aardig. Het grote verschil met zaaltjes en optredens in Nederland is dat bij ons alles goed en vaak strak geregeld is. Hier verre van. De 'soundguy' is wel ok, maar verder lijkt niemand van onze komst te weten hier vanavond. Als we beginnen is het nog vrij druk, maar het is niet ons publiek en we spelen best hard. Veel mensen verdwijnen naar buiten of naar de bar boven. Tja. Het maakt niet uit. You win some, you loose some.
Zaterdag 20 maart
Vandaag alweer ons laatste optreden. Het is verrekte koud aan het worden en er wordt zelfs sneeuw verwacht! Gisteren in Dallas stond ik nog 's avonds buiten voor de club in mijn T-shirt, nu moeten we al onze kleding over elkaar aantrekken. We pakken in en vertrekken richting Denton, maar eerst nog even een bezoek aan de Southfork Ranch, u misschien wel bekend van de tv-serie Dallas. Hier werd de serie gefilmd, althans, de buitenopnamen bij het Ewing-huis. Het is nu een toeristische ranch met rondleidingen, en vooral grote souvernierwinkel. In de gure kou lopen we rond over het terrein.
In Denton wordt het steeds kouder. In ons hotel gekomen begint het buiten daadwerkelijk te sneeuwen! (zeer uniek in maart in Texas). In de vallende sneeuw rijden we naar de zaal. Daar wacht ons wederom iets unieks; we komen binnen om een uur of half 10, de zaal al behoorlijk gevuld. er komen allemaal mensen van de zaal en de andere bands op ons af met de mededeling dat we over 10 minuten moeten spelen, als eerste band (van de vier). Drumstel en versterkers, alles staat al klaar. Ik heb nog net tijd om mijn bekkens op te hangen. We hebben geen tijd om eerst even rond te kijken waar we eigenlijk zijn beland, maar het is behoorlijk vol en iedereen staat al verwachtingsvol en tot vooraan het podium naar ons te staren. Dat voelt op z'n minst een beetje gek.
Binnen 10 minuten na binnenkomst tik ik af en daar gaan we. De zaal is helemaal vol, dus dat is goed. Maar is wel hard werken want het publiek is vreemd-afwachtend. We proberen de boel los te krijgen maar dat lukt niet echt. We spelen 30 minuten, dan krijgen we het sein voor laatste nummer. Pffff, oke nog een knaller en dat was het dan. Gelijk erna weer hectiek. Het podium vrijmaken voor de volgende band. Hierna pas een biertje en eindelijk even kijken waar we zijn beland. Het is een te gekke zaal, goed formaat en rampvol vanavond. We krijgen toch een hoop lovende reacties. Na ons speelt een Belgische band 'The Experimental Tropic Blues Band' (geweldig!) en dan nog een vreselijk Amerikaans 'poseurs'-bandje, mooie jongens met de juiste kleertjes en taalgebruik: 'all the ladies in da hououououssse!...' en 'Can I get some guitars on my monitor... thanks bro, that's fuckin' awesome....' (?)
Als ze gaan spelen is het nogal vreselijk. Daarna nog een Coldplay/Keane-kloon... Wij zitten inmiddels in de kelderbar met jukebox, shots Jack Daniels en de Belgen ons prima te vermaken. Dit is de laatste avond en de laatste show geweest. De volgende dag vliegen we terug naar Nederland. Het schijnt als we in Nederland landen alweer 20 graden te zijn in Denton! Texas.... alles bij elkaar weer een mooi avontuur!