Veel mensen kennen Alexander Franken als singer-songwriter, die op uiteenlopende podia en gelegenheden zijn liedjes vertolkt. Maar het hokje ‘muzikant’ is eigenlijk te klein voor hem. Zo is hij ook dichter, verhalenschrijver en niet te vergeten organisator. In die laatste hoedanigheid organiseert hij maandelijks Podium X in café Momfer De Mol, een plek waar kleinkunst tot leven komt. 3VOOR12 Den Haag legde Alexander een aantal vragen voor.
Waar ben je geboren en hoe was je jeugd? “Ik ben in Den Haag geboren, op 5 januari 1970. Laten we mijn jeugd overslaan. Dat is niet relevant. Op een paar dingen na wil ik dat privé houden. Ik heb wel eens gedichten geschreven over mijn jeugd. Maar de man die je gister was, haal je nooit meer terug.” Merkte je al vroeg dat je een creatief persoon was? “Ik heb altijd wel de wens gehad om dingen te maken, maar ik heb nooit de discipline gehad om het ook te doen. Het omslagpunt kwam in 2000 met het boek ‘Het einde van het ego-peuteren’, dat ik heb uitgebracht samen met Walter van Steen alias Wally de Gooier. De titel kwam uit een krant die we in de Boterwaag vonden.”
Wie zijn je muzikale voorbeelden? “Ik heb een platenkast vol. Het laatste dat ik geluisterd heb, was Frank Zappa. En daarvoor Miles Davis. Als ik kijk naar wat ik muzikaal doe, dan denk ik aan Paul van Vliet, Maarten van Roosendaal, Bram Vermeulen en Boudewijn de Groot. Het is raar met muziek, want alles komt in je. Herman Brood was een icoon, vaak verkeerd begrepen, of helemaal niet begrepen. Veel mensen denken ‘spuiten, snuiven’, maar Herman was meer dan dat. Herman was een muzikant die dat er toevallig bij deed. Mensen hebben teveel met levensstijl. Met Charlie Parker zag je dat ook.”
Wanneer begon je met teksten/liedjes schrijven? “Ik heb een periode gehad, rond 1997, dat ik vaag bezig was met gitaar, met een vriend van me. Het is nooit geproduceerd, maar ik heb toen een Engelstalig liedje geschreven, ‘President’s end’, dat ging over de dood van Yitzchak Rabin. Ik ben verhaaltjes gaan schrijven in 2000. In 2003 heb ik een gedichtenbundel geschreven, samen met Walter van Steen. Ik ben toen een kleinkunstcursus gaan doen, een soort cabaret. Ik heb altijd al het idee gehad: ik wou dat ik een Nederlandstalig liedje kon schrijven. Door de kleinkunstacademie heb ik ‘Haags regenliedje’ geschreven. Ik dacht: zo gaat het dus. Toen heb ik een vervolg geschreven, ‘Klaas’. Allebei waren het A-mineur liedjes.”
Je organiseert culturele podia, sinds wanneer? “Sinds 2004, of was het 2003? Ooit ben ik begonnen met Pim Karhof in Café Libris in de Bilderdijkstraat. ‘OP Libris’ heette dat. Later zijn we verhuisd naar Momfer De Mol en werd het ‘OpStaan’. Ik heb me ooit wel bemoeid met het Zeeheldenfestival, ik zat in de publiciteitscommissie en ik heb samen met Tom Zeven een open podium georganiseerd. Ik heb ook nog een jaar ‘Alex Ontvangt’ gedaan in Lokaal Vredebreuk; in 2008 was dat. Ik organiseerde dat praktisch alleen, wel met ondersteuning van Dader., die de techniek deed en deejay’de.”
Je doet nu ruim een jaar Podium X, wat is het doel ervan? “Vermaak bieden. Of laten we het anders zeggen: het is deels bedoeld om de wat onbekendere artiesten een podium te bieden. Met name voor de kleinere dingen. Den Haag is een echte bandstad. Als dichter en cabaretier is het moeilijker om een podium te vinden. Tegelijkertijd mensen daar kennis van te laten nemen. Het is daarom ook gratis toegankelijk.” Lukt het je altijd om artiesten te krijgen? “Ik heb een wachtlijst. Ik maak een hele hoop reclame en daar komen een hoop mensen op af. Ik programmeer tot maximaal drie maanden vooruit. Artiesten heb ik genoeg, zondermeer. De uitdaging is om artiesten te vinden die wat ongebruikelijker zijn. Een violist of een goochelaar. Wat opvalt is dat er zoveel goede artiesten op afkomen, waarvan je denkt: waarom heb ik die niet eerder gezien? Dat blijft me elke keer verbazen.”
Wat zijn je criteria om een artiest uit te nodigen voor Podium X? “Ik heb feitelijk geen criteria. Rockbandjes kan ik technisch niet plaatsen. Het heeft ook met de tijd te maken. Voor je zo’n band hebt opgezet, ben je weer 20 minuten verder. In wezen laat ik alles toe wat binnen de formule mogelijk is. Maximaal 20 minuten en niet teveel ombouwtijd. Geen overmatig geluid, i.v.m. de bovenburen van Momfer.” Heb je ook wel eens spijt dat je bepaalde artiesten hebt uitgenodigd? “Nee, er zijn hooguit artiesten waar ik wat langere tussenpozen voor inlas. Ik heb eigenlijk nooit spijt dat ik ‘ja’ tegen artiesten heb gezegd.”
Wat waren de hoogtepunten tot nu toe bij Podium X? “Het zijn er zoveel, je slaat er altijd één over. Wat ik persoonlijk mooi vind, hoeft niet altijd de smaak van het publiek te zijn. Ik vind het een hele moeilijke vraag, te bang dat ik iemand vergeet. Eigenlijk is ieder ding dat er gedaan wordt, een hoogtepunt op zich. Ik word elke keer verrast.” Wat zijn je lange termijnplannen voor ‘ErgSterk’? “Podium X consolideren. En ik ben het Boekhorststraatfestival aan het ondersteunen. Ik denk dat daar vanuit wel nieuwe activiteiten gaan voortvloeien, maar helemaal helder heb ik dat niet.”
Tot slot: wil je nog iets anders vermelden? “Ja, over Podium X: ik doe het podium niet alleen. Ik organiseer het wel alleen, maar er zijn een paar mensen die genoemd moeten worden. Allereerst mensen van café Momfer De Mol, die de gelegenheid bieden en heel hard meewerken op de dag zelf. Daarnaast Bart Richter voor de techniek. Chris Legerstee die filmt. Hij heeft Saskia Wind opgevolgd, die in het verleden heel veel gedaan heeft op het gebied van beeld. Zonder die mensen kan ik het waarschijnlijk niet. Nog iets persoonlijks: ik heb net een nieuwe cd uitgebracht, ‘Live in Paradiso’ en eind dit jaar/begin volgend jaar komt er een bundel met gedichten, liedteksten en verhalen uit.“
De eerstvolgende editie van Podium X vindt zondag 4 april om 15:05 uur plaats in Momfer De Mol.