Het was een tijdje stil rondom The (Dead) Rudolfs, maar dat bleek niet voor niks. In februari brachten de vijf Katwijkers hun langverwachte debuut ‘Streets Of Glass’ uit. De cd, die werd geproduceerd door Mischa den Haring (IJland studio, Amsterdam), werd dankzij een mediaoffensief van manager Arjan de Mooij goed opgepikt. The Rudolfs verscheen na maar liefst twee cd-presentaties, in LVC en in Paradiso, op tv bij De Wereld Draait Door, maar was ook te horen bij Giel op 3FM en bij Jan Douwe Kroeske’s 2 Meter Sessies. De clip van de gereleasde single ‘Christal’ werd zowel op MTV als op TMF gedraaid.
Gallen
Maar voordat het zover was moesten de gasten, die erom bekend staan vooral te leven voor de lol, presteren. Leo, Robbert, Hans, Martin en Frank moesten de studio in en zich ontdoen van het woordje Dead om aan te tonen dat ze niet dood, maar vooral springlevend zijn. “We deden er nooit iets voor maar op een gegeven moment moet je de kansen die je geboden worden pakken”, vertelt zanger Leo. “We moesten dus even harder gaan werken en minder bier drinken. We deden ons best om minder te gallen”, lacht hij. Maar, het bloed kruipt waar het niet gaan kan want, zegt Leo: “Het moet allemaal wel leuk blijven. Als we ergens aan komen om te spelen is het nog steeds een gezellige chaos en rollen de lege bierblikjes naar buiten als we uit de bus stappen. We zijn dus nog steeds The Rudolfs, maar je gaat je echt lullig voelen als je het label, de boeker en je manager moet teleurstellen en je kansen vergooid. Dat wil je gewoon niet. ”
Jongensdroom
Het eindresultaat van het harde werk liegt er niet om en is het bewijs dat The Rudolfs met wat discipline meer in hun mars hebben dan een vette live rock ‘n rollshow met rondspetterend bier. De band is meer dan trots op het 14 nummers tellende album. “Sinds ik die cd in mijn handen kreeg, begon ik ‘m elke dag heel hard te draaien in de auto. We belden elkaar ook steeds om te zeggen hoe vet we het allemaal wel niet vonden klinken”, geeft de zanger toe. Hij lacht: “Nico Dijkshoorn betrapte mij zelfs toen ik in de Plato in Leiden ons cd’tje vooraan in het rek zette. Het stond gelijk op zijn Twitter en later schreef hij er nog een gedicht over in DWDD. Het is gewoon heel speciaal als je na jaren hetzelfde doen eindelijk als band opgepikt wordt. De presentatie vond ik heel bijzonder. Het was de eerste keer dat we met een echte eigen show op het podium stonden. Er kwamen veel vrienden maar ook onbekenden die allemaal een cd kochten. Met de show in Paradiso kwam ook nog eens een jongensdroom uit. We speelden voor een uitverkochte kleine zaal en wij herkenden weinig gezichten. Er waren veel kritische muziekliefhebbers die ons gezien hadden bij De Wereld Draait Door en we moesten ons echt bewijzen. Dan merk je dat het begint te gonzen, dat mensen nieuwsgierig zijn en je gaan volgen. Dat is supervet.”
Airplay
Ondanks de eerste successen rondom de release van ‘Streets Of Glass’, is de band nog niet doorgedrongen tot de playlists van de nationale radiozenders en blijven de grootste droomgigs nog uit. “Waarom je wel of niet kunt doorbreken blijft een grote vraag. Het was te gek dat we ineens de kans hebben gekregen voor een groter publiek ons ding te doen en te spelen bij De Wereld Draait Door maar dat betekent niet dat je er al bent. We kunnen deze zomer wel genoeg spelen”, zegt Leo, “maar het is heel moeilijk om airplay te krijgen op 3FM bijvoorbeeld. We moeten nu overal onze smoel laten zien en vooral veel spelen. We zijn bezig met de release van een nieuwe single en hopen daar weer mee verder te komen. Ach, we zien wel. Uiteindelijk gaat het nog steeds vooral om de lol die wij als vrienden met elkaar hebben.”