Ruim een jaar geleden stond de IJslander Mugison voor het laatst in Den Haag. Hij was met zijn band een van de hoogtepunten van het State-X New Forms festival in 2008. Met de voltallige band kwam een dijk van een optreden, met veel variatie maar ook veel rock en enthousiasme. Nu is de zanger alleen en lijkt er een ingetogen singer-songwriter concert op komst.
Voordat zanger Mugison, die officieel Örn Elías Guðmundsson heet, speelt warmt de Haagse Dyzack het podium op. Dyzack doet waar hij om bekend staat en goed in is, en dat is een heerlijk stukje gitaarspel. Zonde dat deze man bijna altijd een beetje in de muzikale marge mee hobbelt, Erik Hofland heeft gitaarspelen onder de knie en weet er bij vlagen geweldige tonen uit te halen.
Mugison brengt ditmaal een soloconcert ten gehore. Na het restant van de tour, onder meer in Frankrijk en Engeland, gaat hij met de voltallige band touren door de VS. Deze optredens vindt hij echter ook schitterend, alle focus is op hem en dit brengt hem meer oefening om gitaar te spelen. Hoewel het optreden af en toe wat eentonig wordt, omdat Mugison wel heel veel dezelfde zanglijnen uitvoert, is het er niet minder geslaagd om. De zanger vertelt openhartig, en op sommige momenten op hilarische wijze, over de verhalen achter sommige liedjes. Veel tracks komen er voorbij van zijn laatste cd ‘Mugiboogie’. Onder meer ‘Jesus is a good name to moan’, dat eigenlijk niets meer en niets minder is dan een liedje over masturbatie.
Ondanks zijn rauwe stem, tot grunten aan toe, kent hij ook zijn zachtaardige kant en zingt Mugi bij vlagen ontroerend zoals het liedje ‘Two birds’. Dit gaat over het moment dat hij zijn eerste date had met zijn vrouw. Er vlogen toen twee zwanen langs, dus als dat geen teken was… Tijdens ‘Deep breathing’ demonstreert de zanger een eigengemaakt instrumen, een soort combinatie van percussie en samples, maar dat is niet echt een succes. Koop een goed samplesysteem of blijf nog even oefenen! Mugi sluit af met het liedje ‘Two thumb sucking son of a boyo’, dat hij omschrijft als een lied dat zo hard is dat je niet meer wil. Toch durft er wat publiek nog om “we want more” te vragen.
Het is niet bijzonder vol in de kleine zaal van het Paard, maar zoals soms wel vaker zorgt dit juist voor hele intieme, sferische en gezellige optredens. Een man of zestig kan gezegd hebben dat ze erbij waren en een plezierige avond hebben gehad. Mugi verkocht daarbij ook nog een handjevol cd’s. Een geslaagde avond.