Saint Jude is de één na laatste act op Waterpop en is ook misschien nog niet een hele bekende naam. Toch heeft deze Londense band al het nodige bereikt. Niemand minder dan Rolling Stones gitarist Ron Wood speelde mee op hun debuutalbum en de band heeft door diverse optredens in Nederland ook hier een aardige fanschare opgebouwd. Een gesprekje met zangeres Lynne Jackaman, die nog bijkomt van een optreden in Paradiso.
Lynne is niet alleen zangeres, maar samen met gitarist Adam Greene ook verantwoordelijk voor het repertoire van de band, dat een weerklank is van hun favoriete artiesten. Lynne heeft veel waardering voor soul, Adam voor rock ‘n roll. Het levert een fraaie combinatie op. “Aretha Franklin, Anita Baker, Ike en Tina Turner, daar luisterde ik veel naar. Maar ook ik heb wel wat met rock ’n roll hoor. Ik denk dat onze songs een mooie mix zijn.” Het heeft geresulteerd in een sound waarin invloeden van de Stones, The Faces, Black Crowes en Led Zeppelin terug te horen zijn.
Met zulke invloeden kan het niet anders of een samenwerking met Ron Wood is een geschenk uit de hemel. “De band is wat de band is,” relativeert ze. “Alleen hebben wij het geluk gehad dat Ron Wood op het album mee heeft willen spelen en ook al enkele malen bij ons op het podium klom. Adam kende hem al, ze hadden al samengespeeld, en daardoor was hij geïnteresseerd. De muziek die wij maken ligt ook wel in zijn straatje. Zoiets overkomt je dan en het is een enorm compliment dat zo’n man onze muziek de moeite waard vindt.”
Niet alleen Wood, maar ook Jimmy Page, gitarist van Led Zeppelin, is al enkele malen bij concerten van Saint Jude gesignaleerd. Dat brengt misschien wel met zich mee dat er hoge verwachtingen geschapen worden. Als zulke mannen het goed vinden, nou dan moet het wel wat zijn. Lynne kan zich er niet druk om maken. “Weet je, ik heb daar toch geen controle over. Ik weet niet wat mensen denken of verwachten. Ik heb wél controle over wat ik zelf doe. En ik probeer altijd m’n uiterste best te doen!”
Dat debuutalbum is al in 2008 in Nashville Kentucky opgenomen, maar kwam door problemen van de platenmaatschappij waarbij de band getekend had pas afgelopen april op de markt. Het zijn dus relatief oude songs, hoewel sommigen nog verder terug gaan in de tijd. Tegelijkertijd wordt er ook alweer vooruit gekeken. “Adam en ik hebben bij onze allereerste ontmoeting meteen al muziek geschreven, uit die sessie stamt bijvoorbeeld ‘Damn this road’. Maar andere nummers zijn pas in Kentucky gecomponeerd, zoals ‘Little queen’. We hebben het erg naar de zin gehad in de studio, we hebben er drie maanden gezeten en alles was tip top geregeld. We hebben de plaat kunnen maken die we wilden. Alleen hadden we de pech dat niet veel later onze platenmaatschappij failliet ging. Het heeft even geduurd voordat alles met de rechten geregeld was, maar dit voorjaar is het album dan toch uitgekomen. Idealiter willen we elk jaar een plaat uitbrengen. We hebben dan ook al een viertal nieuwe songs in de set zitten.”
Waterpop kent Lynne (nog) niet. Maar ze klinkt oprecht enthousiast als ze zegt: “Ik verheug me op elk optreden. Of er nou 10.000 man staan of anderhalve man en een paardenkop. Elk optreden is belangrijk!” Saint Jude deed al meerdere Nederlandse festivals en zalen aan, waaronder Huntenpop, Bospop, W2 en Paradiso. Het album kwam zelfs als eerste in Nederland uit. De credits voor die voet op Nederlandse bodem legt ze onder meer bij het boekingskantoor Bepop. “En we kennen iemand in Amsterdam die ons erg goed vindt en zich voor ons inzet. Dus we hebben hier een team opgebouwd en die hebben ons aardig wat optredens bezorgd. Het loopt in Engeland goed, in Duitsland en hier in Nederland. En als een band speel je waar je gevraagd wordt!”
Zaterdag op Waterpop dus (20.50 – 21.45 uur). En als je daar niet heen kunt, is er in december nog de kans om ze in de Boerderij te Zoetermeer te zien.