Ook de optredens op het House of Rock stage hebben last van het weer. Met het geringe aantal toeschouwers is het voor de jonge bands moeilijk goed uit de verf te komen. Gelukkig wisten de meesten toch te overtuigen. Lees hier alle verslagen van het House of Rock stage.
De presentatrice die het optreden van Hybernation inleidt beschrijft hun muziek als “eh ja, lekkere harde rock”. Het geluid van HyberNation is raker te omschrijven als punky progressive of als een mix tussen inspiratiebronnen Rage Against The Machine en Limp Bizkit. Zanger Ianella, slechts 18 jaar oud, zou vooral niet misstaan als vervanger van de infameuze Durst. Zijn puntige raps en krachtige stemgeluid zijn nogal een schok voor de jonge bezoekertjes die net nog stonden mee te zingen met de zoetgevooisde winnaar van het jeugdsongfestival Ralf. HyberNation speelt hard, snel en redelijk strak, maar opvallender is het tomeloze enthousiasme en de bezieling van de vijf muzikanten. Juist die energie mist soms een beetje in de liedjes die na een volledige set luisteren toch wat monotoon blijken en meer een eigen smoel zouden mogen hebben.(LdR)
Rond 14.00 staat Starcatcher op het House of Rock podium klaar om het geringe aantal bezoekers hun symfonische rock te laten horen. Uiteraard staat vroeg op de middag het Zuiderstrand nog niet bomvol. Dat het pijpenstelen regent helpt ook niet echt daarbij. En dat is jammer, want Starcatcher gaat de laatste tijd als een speer. In het begin kabbelt het optreden een beetje voort, maar naarmate de tijd vordert laten ze zien dat ze de lovende recensies waard zijn. Het viertal is druk bezig met een nieuwe EP en brengen ook een nieuw nummer ten gehore. Tot ongenoegen van de enthousiaste bandleden is er na een klein halfuurtje alleen nog ruimte voor 1 nummer. Dat wordt een eigen versie van “Freestyler” van de Bomfunk MC's. Aan de reacties van het publiek te horen èn te zien een geweldige afsluiter van de set! (AvE)
Aan het publiek, beschut onder paraplu's en regencapes, laat Moonpilot zien wat ze in haar mars heeft. De band timmert al even aan de weg. In januari 2010 kwam hun eerste full lenght cd “Control” uit, die goed ontvangen is. Ook heeft de band het o.a. weten te schoppen tot de halve finale van de Grote Prijs van Nederland in 2008. Zanger Sean Christopher, voormalig drummer van de band John Dear Mowing Club, heeft een prettig stemgeluid. De band weet het publiek met een afwisseling van (Britpop-achtige) rustige en up-tempo nummers aardig te overtuigen. Vooral het nummer “Mr. Sunshine” kan op luid applaus rekenen. Het publiek schreeuwt, aangemoedigd door de frontman, luidkeels de woorden “No Rain” mee. De paraplu's gaan op de maat van de muziek de lucht in. Een mooi gezicht. Helaas heeft het nummer geen effect op de weergoden. Zanger Sean sluit het optreden af met een bedankje aan het publiek; blij dat ze ondanks het hondenweer toch naar zijn bandje zijn blijven kijken. (AvE)
Ook de Haagse Excitors laten niets liggen in een optreden dat van het voor hen te kleine podium afknalt. Zij maken naam met een opzwepende act die nogal wat vraagt van de bezoekers die de heftige regenval trotseren om erbij te kunnen zijn. Frontman Mauro roept op tot het inklappen van de paraplu’s. De liedjes vragen er om, maar het is een behoorlijke stap voor de rillende massa om nog verder te doorweken. Ondanks dat blijven er genoeg geïnteresseerden staan die de band aanmoedigen tot meer. De set van the Excitors is hysterisch, energiek en dansbaar. Het geluid is bij korte afstand nogal schel, maar een kniesoor die daar op let. De elektronische invloeden vermengd met stevig gitaar- en drumwerk zijn zo aanstekelijk dat het de aandacht die het verdiend op deze dramatisch regenachtige middag slechts krijgt van tientallen. Het lijkt de muzikanten, die doorspelen alsof ze voor een vol stadion staan, gelukkig niet te deren. The Excitors sluiten succesvol af met een cover van Faithless. Het is ineens angstvallig stil. (LdR)
De deels Haagse band The Fudge maakt in het in de war gelopen speelschema haar opwachting op het locals podium. Dit kleinere podium heeft minder last van naar binnen slaande regen, maar kampt de hele dag met ondermaats geluid doordat het geluid geregeld wordt vanuit de mengtoren die voor het hoofdpodium staat. De winnaars van zo'n beetje alles wat er door bandjes te winnen valt dit jaar laten zich niet van de wijs brengen door het slechte weer en dito geluid. De stevige mix van punk, pop en rock doet het goed op het Scheveningse strand. Ook de weergoden lijken onder de indruk, want langzaam maar zeker klaart de lucht op. Als The Fudge na veel langer spelen dan oorspronkelijk gepland haar set afsluit is het droog en breekt voorzichtig de zon door. Net als de band haar spullen aan het inpakken is komt de presentatrice aankondigen dat er nog tijd is voor een toegift. De gitaarkoffers gaan weer open en de band sluit af met een knallende versie van Dizzie Rascal's 'Bonkers'. (FV)
Het Zuiderstrand staat vol na het optreden van Sepultura. Daar profiteert aanstormend talent Project D van. Maar na zo'n act, hoe goed je ook bent, val je snel in het niet. Het wordt al donker en de band staat zonder licht te spelen. Jammer, dat had het optreden wat meer cachet gegeven. Ondanks deze nadelen weet het viertal een goed optreden neer te zetten. Niet voor niets heeft de band afgelopen jaar een aantal bandwedstrijden gewonnen. Ook heeft ze inmiddels al een groot aantal optredens op haar naam staan. De winnaars van de Battle voor Schollenpop 2010 weten met hun enthousiasme veel goed te maken en komen met hun pop-rock energiek uit de verf. Wanneer zanger Danny van Hek iets zegt, is het helaas moeilijk te verstaan. Het publiek, nog vol van Sepultura, laat het allemaal over zich heen komen. Gelukkig laat de band zich daarvan niet van de wijs brengen en gaan helemaal los op het podium. Als afsluiter wordt het nummer “Envy Me” in gezet. Trots verlaten ze het podium met de woorden; ”dit was de eerste keer dat we voor zo'n groot publiek spelen”. (AvE)