Haal de instrumenten, hoe valser hoe beter, maar uit het vet, breng een bezoek aan je eigen rommelzolder en zoek uit wat je kwijt wilt en trek de Grote Grijns maar uit de kast. Bijna 30 april en heel Nederland kleurt bijna weer oranje. Of durven we niet meer na vorig jaar? Volgens mij moeten we het niet doen?

Langzaam keren op televisie de misselijkmakende beelden van het Koninginnedagdrama van 2009 terug. De ziedende vaart waarmee Karst T. zijn auto tegen de Apeldoornse naald parkeerde nadat hij onderweg zeven mensen meesleepte in de dood, staat op mijn net- en trommelvlies gebrand. Een drama voor de nabestaanden. Zij zullen zich op 30 april niet in het oranje hullen.

En wat doen de diepgelovige priesters in Nederland op 30 april? Gedragen zij zich solidair met hun smerige collega’s en trekken zij Oost-Indisch blind en met hun kop in het zand een vrolijk, oranje kledingstuk aan of tonen zij onder het toeziend oog van ons allemaal, in een stemmig zwart pak, oprecht berouw aan de jeugdige slachtoffers en hun familie? Misschien is een knieval naar hen momenteel meer op zijn plaats dan een onderdanige buiging naar hun huichelachtige leider.

Wat heeft dit met muziek te maken? Waarom de site van 3VOOR12 Den Haag lastig vallen met Koninginnedag- en viezepriestergeneuzel? Omdat we met z’n alle een statement kunnen maken. Een muzikaal statement. Muziek verbindt, brengt mensen bij elkaar en soms is dat nodig. Zoals nu. De zuigende politiek van links en rechts, de dreigende taal van links en rechts en het gedrag in het verkeer van links en rechts, om maar wat te noemen, vragen erom.

Dus alle muzikanten van Den Haag en omstreken verenigt u op 30 april. Pak je instrument, begeef je op straat en speel. Alleen of met elkaar. Speel op je allermooist. Maak zelf een lied, speel iets van een ander of improviseer. En draag zwart. Als statement. Geen oranje. Zwart. Zwart boven.