Een concert van Marillion in ’t Paard, is dat niet een eigenaardige combinatie? De symfonische rockband schijnt het vaker te doen, eens in de zoveel tijd een tour maken langs kleine zalen en theaters. Afgelopen maandag (12 oktober) trad de band op in ’t Paard in Den Haag in het kader van hun nieuwste tour 'Less is more', een reeks akoestische concerten met daarin een selectie van nummers door de jaren heen. Helemaal opnieuw gearrangeerd… En daar blijkt niets eigenaardigs aan te zijn.
Het is koud in de lange rij op de stoep voor het ’t Paard. Eenmaal binnen is het gelukkig minder guur, de sfeer is warm en voor concertbegrippen intiem. In de zaal en op de balkons staan stoelen, het belooft een echt luisterconcert te worden. Op het podium is een knusse setting gecreëerd, badend in paars licht met links twee brandende kaarsen. Het publiek druppelt binnen en na een tijdje verschijnen ook de heren van Marillion.
Ze zijn in een goede stemming, zanger Steve Hogarth is op dreef en de kleine (onderlinge) grapjes zijn niet van de lucht. Hij laat weten dat we twee concerten krijgen voor de prijs van één, eentje voor de pauze en eentje erna. De muziek bestaat uit oudere nummers die volledig zijn gestript, herschikt en van nieuwe arrangementen zijn voorzien. De songs zijn inderdaad anders, maar toch nog steeds erg Marillion.
Tijdens het eerste deel worden alle nummers van de nieuwe cd 'Less is more' gespeeld. Door de setting (akoestisch, stoeltjes) heeft niemand echt de neiging om te bewegen, maar na een nummer of drie beginnen de hoofden toch al mee te deinen. Naast de gitaar, toetsen, bas en drums worden er wat curieuze instrumententen bespeeld, waaronder een orgeltje (“When you play it, it does random shit…”). Het is in ieder geval een lust voor het oor, zeker als ergens voor het einde van deel één het nummer 'It's not your fault' wordt ingezet, volgens Hogarth “a lullaby for grown-ups”. Uiteindelijk knalt Marillion de pauze in met '21st century'.
Na de pauze wordt de subtiele lichtshow iets levendiger en passeren er wat meer 'meezingers'. Dat meezingen is overigens niet altijd even gemakkelijk met die nieuwe arrangementen. De zanger heeft het op bepaalde momenten ook liever niet, omdat het publiek de zang dreigt te overstemmen. De band gaat ons verlaten met 'Gazpacho', maar verwent de stug aanmoedigende fans door twee keer terug te komen met onder andere het veelgevraagde 'Easter'. Het ‘Less is more’ concert is een prettige verrassing en het klopt helemaal, van het begin tot het eind.