Speakers staat vanavond bekend als “the place to be”. Het is 29 oktober 2009 en iedereen staat te popelen om Dio en Flinke Namen een keer in het echt te zien, zo ook ik. De zaal is gevuld met jong enthousiast publiek. De aanvang is weliswaar om half negen,maar voor er echt wat schijnt te gebeuren op het podium is het onderhand al na negenen op mijn horloge. Ja ook rappers zijn muziekanten en ook die kennen de relaxte tijden blijkbaar. 

Na tienen is het dan eindelijk zo ver, Flinke Namen komen met zijn drieën het podium op en iedereen schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Ik weet dat het een groep van vier man is en nu snap ik ook wie één van die jongens achter de draaitafel is van eerder deze avond, het vierde lid. Het is prachtig om te zien dat iedereen uit volle borst mee staat te rappen. Tussen de nummers door begint het publiek ook om verzoekjes te vragen in de vorm van het halve lied te zingen. ‘Er zijn hoeren in de tent. Er zijn hoeren in de tent. Dus we gaan nog niet naar huis, niet alleen!’, wordt er luid geschreeuwd. Flinke Namen moet hier heel hard om lachen. Een iet wat beledigd meisje roept: ‘uhh er zijn vrouwen in de tent, hoor!’ Flinke Namen moet nu nog harder lachen en leggen het meisje lief uit dat dat gewoon niet lekker bekt. Niet te vergeten dat onder de hoeren ook de mannen vallen. Het meisje is gerustgesteld en Flinke Namen zet het publiek aan om vooral door te gaan met het nummer, waarop zij inhaken. Flinke Namen weet het publiek het gevoel te geven dat ze ook op het podium staan. Wij maken onderdeel uit van hun en zij van ons, wat gek genoeg een heel fijn en huiselijk gevoel geeft. Dit gevoel wordt door Flinke Namen beaamd. We zijn namelijk geen fans, nee wij zijn familie! Vrolijk staan we te springen. De jongens bouwen een pit en de meisjes blijven oorverdovend gillen. 

Nu ons hoofd bijna op ontploffen staat en het zweet ons uitbreekt laat Flinke Namen ons nog oorverdovender gillen, schreeuwen en brullen om Dio aan te moedigen. Hij is zogenaamd verlegen en wij moeten zo hard schreeuwen dat ie dan komt. 

Nu is het ook duidelijk wie het tweede figuur die in het begin achter de draaitafels stond is, dat is dé DJ van Dio! Als Dio opkomt weet ik het zeker, ik kan nooit meer iets horen. Nooit geweten dat mensen zo’n keelgeluid op kunnen zetten. Ik dacht toch echt dat iedereen bij Flinke Namen al het onderste uit de kan gehaald had. De eerste paar nummers houdt Dio het podium voor zich alleen, nou ja niet echt alleen. Is het een talent van de rappende scene om het publiek er optimaal in te betrekken? Na ongeveer twee nummers komt Sef van Flinke Namen Dio versterken. Nummers als Tijdmachine, Baby wat samen met The Madd gemaakt is en Dom Lomp en Famous komen voorbij. Als Dio bukt, bukken wij, springt hij, springen wij. Het zijn over het algemeen rouwe teksten die voorbij komen, maar één nummer springt er heel erg uit. Dit nummer gaat over zijn vader, die hij eigenlijk nooit gehad heeft. Op dit moment is het stom dat het publiek enthousiast blijft doen, dit maakt Dio ook even duidelijk. Het nummer is sentimenteel en iedereen wordt stil, je kan bijna een speld horen vallen.
 
Na het nummer lijkt Dio ietwat aangeslagen te zijn en maakt wat grapjes om de boel weer lekker op te jutten. Dat duurt maar een paar seconden, iedereen springt en rapt weer vrolijk als een paar minuten geleden. Nu wordt Dio verder gesteund door alle gasten van Flinke Namen. De mannen vinden echter dat we niet enthousiast genoeg meer  zijnen draaien hun rug naar ons toen en beginnen net verstaanbaar te fluisteren in de mic. Het publiek snapt de hint en probeert hun laatste beetje blijk van energie aan de heren te laten zien. Tevreden draaien zij zich weer om en vervolgen het nummer. 

Als Dio alle nummers gezongen heeft die hij maar kan verzinnen wil hij eigenlijk wel weg. Maar zoals altijd begint het publiek te loeien: ‘We want more!’ Dio lacht wat ongemakkelijk en vraagt ons wat we dan in godsnaam nog meer willen. Oké, het is dus prima dat we meer willen, maar dan moeten we wel weten wat we willen. Het blijft stil, waarop sommigen maar wat beginnen te roepen als: ‘Nog een keer de tijdmachine’. Nee niks nog een keer, daar heeft meneer dus geen zin in. Iets nieuws, iets splinter nieuws.  We hebben een kersverse nieuwe, misschien wel aankomende, hit te horen gekregen van Dio en Flinke Namen. En dat, lieve jongens en meisjes, hebben wij voor op jullie!